11ος χρόνος
ημέρα 3701η
ημέρα 3701η
Πέμπτη ,
18 Δεκεμβρίου 2025
18 Δεκεμβρίου 2025
ΑΠΟΨΗ
ΑΠΟΨΗ
Ελλάδα: Στην εντελώς σωστή πλευρά της Ιστορίας
Η ρωσόφιλη Δεξιά που παρεπιδημεί και μέσα στη ΝΔ αίφνης πήρε θάρρος λόγω της, χωρίς αρχές, συμπόρευσης του Τραμπ με τον Πούτιν και με αναδρομικούς εξυπνακισμούς προσπαθεί να αντιστρέψει την πορεία των γεγονότων. Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, επρόκειτο να τερματιστεί εντός ολίγων ημερών με την πτώση του Κιέβου και την εγκατάσταση προέδρου - μαριονέτας του Πούτιν.
Κατεβαίνοντας τις νεροτσουλήθρες
Φανταστείτε την πολιτική ζωή του τόπου σαν μια σειρά από νεροτσουλήθρες. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις βλέπουν την πάνω είσοδο της δικής τους τσουλήθρας, αλλά δεν ξέρουν που καταλήγει. Υποθέτουν. Η κυβέρνηση, για πολύ καιρό γλιστρούσε μακάρια στη δική της, με έναν μόνο προβληματισμό. Αν στην πρώτη διχάλα της τσουλήθρας της θα στρίψει κεντρώα ή δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με μπόμπιρα που όρμησε καταχαρούμενος στην κατηφόρα.
Κάποιοι δεν νοιάζονται για τη Δίκη
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει μια σωστή, δίκαιη και αυστηρή δίκη για την υπόθεση των Τεμπών. Το ζητούμενο είναι να ξεκινήσει. Όσο γίνεται ενωρίτερα, αλλά καλά προετοιμασμένη. Αυτό δεν συνέβη με την άλλη δίκη για την τραγωδία στο Μάτι, η οποία μάλιστα τρέχει αυτές τις μέρες μέσα στην απόλυτη σιωπή και βουβή οργή όσων έμειναν πίσω.
Μισή Ελλάδα δεν εμπιστεύεται την αντιπολίτευση: Τι σημαίνει για τη Δημοκρατία μας;
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μας λένε ότι «ένας στους δύο πολίτες δεν εμπιστεύεται την αντιπολίτευση, θεωρώντας πως δεν προσφέρει ουσιαστική εναλλακτική προοπτική». Η δημοκρατία ευδοκιμεί όταν λειτουργούν ομαλά όλες οι πλευρές του πολιτικού συστήματος: μια κυβέρνηση με καθαρή εντολή και μια αντιπολίτευση ικανή να ελέγχει, να προτείνει και να πείθει ότι έχει θετικό όραμα για τη χώρα.
Ο δρόμος του μίσους
Δημιουργούν την αίσθηση ότι όσοι διαφωνούν με την εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών στέκονται απέναντι στον πόνο των οικογενειών των 57 θυμάτων. Μιλάμε για αθλιότητες. Είναι μία συνειδητή προσπάθεια να κοπεί η Ελλάδα στα δύο. Με όπλο το διχασμό και εργαλείο το δίκαιο συναίσθημα της οργής για τον χαμό 57 ανθρώπων, οδηγούν τη χώρα σε ένα νέο μεγάλο διχασμό.
Οι τρεις «φούσκες» και η τύχη του χρυσού
«Η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση έρχεται σίγουρα», δήλωσε. «Θα είναι μια κρίση δημόσιου χρέους. Δεν ξέρουμε πότε θα έρθει. Δεν ξέρουμε από πού θα έρθει, αλλά θα έρθει». Τάδε έφη στο Politico πριν λίγες μέρες ο Φρίντριχ Μερτς, ο πιθανός επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας. Στην αντίπερα ακτή του Ατλαντικού τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Ένας φανταστικός διάλογος Τσόρτσιλ - Τραμπ
Ένας εκλεκτός διαδικτυακός φίλος έκανε στο Facebook την παρακάτω ειρωνική ανάρτηση την οποία παραθέτω αυτούσια. «1944, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΗΠΑ, ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ: ''Τι θέλετε κύριε Τσόρτσιλ; Να κάνουνε οι στρατοί μας μαζί απόβαση στη Νορμανδία για να ελευθερώσουμε την Ευρώπη από το Ναζισμό; Θα αστειεύεστε. Έχω κανονίσει να βρεθώ με το κύριο Χίτλερ».
Ανοίξτε το σαλονάκι σας
Ότι κάποιοι έχουν βάλει την 28η Φεβρουαρίου ως ορόσημο για την εκδίωξη Μητσοτάκη, το ξέρει πια και η Κουτσή Μαρία. Να μου το θυμάστε, θα γίνουν τέτοια επεισόδια σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις (για τα οποία φυσικά θα κατηγορηθεί η κυβέρνηση), που θα ανοίξει νέος φοβερός κύκλος αντιπαράθεσης και μίσους. Και το νταβαντούρι θα συνεχιστεί, μέχρι ο πρωθυπουργός, είτε να παραιτηθεί και να φύγει είτε να πάει σε εκλογές.
Η κοινωνία στη δοκιμασία της Σαρακοστής
Αρχηγοί των παραθύρων, κόμματα ευκαιρίας και άτακτοι των socials ορίζουν την ατζέντα της πολιτικής καθημερινότητας. Ακολουθούμενοι από όλους εκείνους που δεν πιστεύουν στις βασικές λειτουργίες της αστικής δημοκρατίας. Άλλοι, δεν πίστεψαν ποτέ στους θεσμούς που καθιέρωσε η μεταδικτατορική Δημοκρατία. Άλλοι, προτιμούν διάφορες μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης. Όλα χωρίς αποδείξεις, αλλά με σαφείς ενδείξεις του εντολέα.
Το κλίμα και η πραγματικότητα: Γιατί οι ανισόρροπες πολιτικές τορπιλίζουν την ανάπτυξη
Τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη έχει επενδύσει ένα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο σε πολιτικές για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Η ρητορική θέλει την ΕΕ να πρωτοστατεί στον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, συχνά με το σκεπτικό ότι κάποιος «πρέπει να δώσει το παράδειγμα» στον υπόλοιπο κόσμο.
Οι μετανοημένοι…
Το 2012 οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ συμμάχησαν με τη ΝΔ για να σώσουν τη χώρα. Στην πραγματικότητα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, όταν η χώρα «έσκασε» στη… βάρδιά τους. Ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν πολιτικά τον λογαριασμό της πτώχευσης ή τον λογαριασμό της συνεργασίας τους με τον «μισητό εχθρό». Προτίμησαν το δεύτερο. Αυτό δεν το συγχώρεσαν στον εαυτό τους. Το έχουν μετανιώσει χίλιες φορές που δεν συμμετείχαν στην «πρώτη φορά αριστερά». Αλλά ποτέ δεν είναι αργά!
Ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας
Πολλοί εσχάτως κατηγορούν την κυβέρνηση και τη στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η προσέγγιση των ΗΠΑ του Τραμπ με τη Ρωσία του Πούτιν με στόχο ένα νέο σύμφωνο «Ρίμπεντροπ- Μολότοφ» που αυτή τη φορά να μοιράζει την Ουκρανία, αφήνει μετέωρη την τελευταία, την ΕΕ και όσους (όπως η Ελλάδα) την υποστήριξαν.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως η Ελλάδα και μόνη να είχε μείνει, θα έπρεπε να υποστηρίξει την Ουκρανία. Οι λόγοι είναι απλοί.
Ο φρέντο εσπρέσο και ο γελοίος Κινέζος
Ας πούμε ότι κάθε πρωί, πηγαίνοντας για την δουλειά σου, παίρνεις έναν φρέντο εσπρέσο (αυτόν πίνει το 70% των Ελλήνων) κι ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Πληρώνεις 2,50 ευρώ τον καφέ και 0,70 το κουλούρι, το σύνολο 3,20. Στις 22 εργάσιμες του μήνα, το στοιχειώδες αυτό πρωινό, σου στοιχίζει 70,40 ευρώ. Βάλε και μια φρατζόλα ψωμί του μισού κιλού κάθε μέρα (από το φθηνό), συμπληρώνεις αισίως το κατοσταρικάκι. Το ένα δέκατο του εισοδήματος σου πάει στον φούρνο...
Η ανέφικτη «ειρήνη» Τραμπ
Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι ο Τραμπ και οι κολλητοί του έχουν στο τσεπάκι τους τον Πούτιν κι επομένως θα βρουν τον τρόπο να σταματήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πριν αφεθούμε σε παρόμοια παραμύθια για μιαν ανέφικτη «ειρήνη», ας διαβάσουμε τις δύο καταληκτικές παραγράφους ενός παλαιότερου κειμένου: «Είμαι πεπεισμένος ότι η πραγματική κυριαρχία της Ουκρανίας είναι δυνατή μόνο σε συνεργασία με τη Ρωσία. Οι πνευματικοί, ανθρώπινοι και πολιτισμικοί δεσμοί μας...»
Μια Νέα Συντηρητική Οπτική: Ανάμεσα στη Δυτική Κληρονομιά και τον Κλασικό Φιλελευθερισμό
Τις τελευταίες μέρες βρίσκομαι στο Λονδίνο, στο συνέδριο του Alliance for Responsible Citizenship (ARC), και παρακολουθώ με ενδιαφέρον να αναδύεται μια νέα εκδοχή του συντηρητισμού. Αυτός ο ανανεωμένος συντηρητισμός εμπνέεται από στοχαστές όπως ο Τζόρνταν Πίτερσον και ο Ντάγκλας Μάρεϊ και θέλει να παντρέψει τη δυτική κληρονομιά με τον κλασικό φιλελευθερισμό.
Με την Ελλάδα, με τον Κυριάκο
Η βεβαιότητα με την οποία εκφράζεται στα social media ένα μέρος του ελληνικού λαού για το τι συνέβη στα Τέμπη ή με τον υιό της εισαγγελέως, σοκάρει. Και ακόμη περισσότερο η προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες ρήξης στις συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν στην κάλπη και έχουν επιλέξει την οδό της «αναμέτρησης» στο δρόμο. Με το «οργισμένο» πλήθος (όποιο πλήθος) ή με τον Κυριάκο; Με την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και με την χώρα, είναι η προφανής απάντηση.
Το δείπνο Πούτιν και Ερντογάν είμαστε εμείς
«Όταν κάθεσαι σε ένα δείπνο και δεν βλέπεις το μενού, το μενού μπορεί να είσαι εσύ» έλεγε περίπου ο Έντι Μέρφι σε μια παλιά κινηματογραφική ταινία. Το νόημα της φράσης είναι πως αν δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι το θύμα σε μια κατάσταση, τότε πιθανότατα είσαι εσύ το θύμα. Η απευθείας διαπραγμάτευση των ΗΠΑ με τη Ρωσία για την τύχη της Ουκρανίας χωρίς τη συμμετοχή της τελευταίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποτελεί καλό μήνυμα για την Ουκρανία.
Η παράνοια της woke ατζέντας και ο νέος μακαρθισμός
Από αυτήν εδώ τη στήλη είχα επισημάνει πώς οι Δημοκρατικοί και η διακυβέρνηση Μπάιντεν είχαν εξοκείλει στη woke ατζέντα υπό την πίεση της αριστερής πτέρυγας του κόμματος τους. Μάλιστα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είχαν καταστήσει την επιβολή της, μέρος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Συγχρόνως, και πάλι από αυτήν εδώ τη στήλη, είχα γράψει ότι ο πιο ακατάλληλος να αντιμετωπίσει αυτή την επέλαση ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ και οι συνεργάτες του.
Αλλάζει η ατζέντα και πώς;
Τι προσπαθεί αγωνιωδώς ο Μητσοτάκης; Ν’ αλλάξει την ατζέντα. Να φύγει η πολιτική ζωή από τα Τέμπη και να πάει κάπου αλλού. Ακόμα και σε θέματα που παλιότερα απεχθανόταν, όπως η ακρίβεια ή το κόστος της στέγης. Τι επιθυμεί διακαώς η αντιπολίτευση; Να μην αλλάξει η ατζέντα. Αν είναι δυνατόν, ο δημόσιος διάλογος να παραμείνει μονοθεματικά στα Τέμπη ως τις επόμενες εκλογές. Να μην συζητούμε οτιδήποτε άλλο στη χώρα, ειμή μόνο το «έγκλημα» και τη «συγκάλυψη». Τελικά, η «ατζέντα» είναι το παν.
Μετά τα «ήρεμα νερά», τι;
Δεν έχω καμία ειδικότητα στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα». Τα αντιλαμβάνομαι όπως κάθε Έλληνας. Επειδή όμως η κατανόηση των οικονομικών πραγμάτων επικάθεται των αποτελεσμάτων της διπλωματίας, πρέπει κάπως να έχουμε καταλήξει σε ένα κάποιο συμπέρασμα για τα μελλούμενα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν πάρουμε στην κυριολεξία τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη έχουμε δύο εκδοχές απάντησης στην ερώτηση «και τώρα τι κάνουμε με τους Τούρκους;»
Ομοσπονδιακή Ευρώπη; Καθόλου εύκολο
«Ή τώρα γινόμαστε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ή έχουμε χάσει το τρένο οριστικά». Με αυτή τη φράση, η οποία ακούστηκε πρόσφατα σε μια ομιλία της, η Ντόρα Μπακογιάννη συμπύκνωσε τις ανησυχίες μεγάλου μέρους της ηπείρου μας για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επισημαίνοντας ότι τα «ξυπνητήρια» έχουν χτυπήσει εδώ και καιρό χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, υπογράμμισε πως εάν η Ευρώπη δεν προχωρήσει σε πραγματική ενοποίηση...
Ιστορικά χρήσιμο: Ο ρόλος της Στάζι στα γεγονότα του 1967
Χρειάστηκε να πέσει το τείχος του Βερολίνου για να μάθουμε ότι ο Κάρλ Χάιντς Κούρας, ο εκτελεστής του Όνεζοργκ, 57 χρόνια πριν, ήταν συνεργάτης των περιβόητων ανατολικογερμανικών μυστικών υπηρεσιών της Στάζι. Ποιος ήταν ο Όνεζοργκ; Ένας φοιτητής που διαδήλωνε στις 2 Ιουνίου του 1967 στο Δυτικό Βερολίνο κατά της επίσκεψης του Σάχη της Περσίας.
