Πολλοί ήταν αυτοί που ενοχλήθηκαν από το χθεσινό μου άρθρο. Στους τακτικούς αναγνώστες της στήλης δεν άρεσε η διαπίστωσή μου ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ δεν είναι ικανά να αντιστρέψουν το κύμα μουρμούρας και δυσφορίας που διατρέχει το 75% των Ελλήνων. Οι άλλοι που διάβασαν το κείμενο από τα social και μισούν την κυβέρνηση, ενοχλήθηκαν σφόδρα από το «όσοι μπορείτε αποταμιεύστε τώρα γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί, οι υπόλοιποι ‘’κουράγιο Έλληνες’’», διότι το θεώρησαν Μητσοτακική κατατρομοκράτηση. Κατέληξα δηλαδή και βρισμένος και δαρμένος απ’ όλους.
Συμπαθάτε με, αλλά ούτε εγώ γράφω κατά παραγγελία, ούτε το Liberal είναι σάιτ που κάνει στρατευμένη αρθρογραφία. Σχεδόν μια δεκαετία που γράφω εδώ, ούτε μία φορά δεν βρέθηκε άνθρωπος της ιδιοκτησίας ή της διεύθυνσης να μου πει «γράψτο έτσι» ή «τι ήταν αυτό που έγραψες;». Όπερ, την προσωπική μου άποψη και μόνο γράφω, αυτήν θα κρίνετε αυτοτελώς. Φυσικά, ξέρω την πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση που έχουν οι αναγνώστες μας, αλλά κι αυτή είναι παγίδα που παγίως προσπαθώ να αποφύγω. Να γράφω αυτά που θέλουν να διαβάσουν οι οπαδοί της πένας μου.
Επιμένω λοιπόν. Το πράγμα δεν πάει καλά, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Έχουμε μπει σε φάση ακραίου μαξιμαλισμού των αιτημάτων από την κοινωνία και ακραίας σύγχυσης των πολιτών, σύγχυσης που δεν τους αφήνει να σταθμίσουν ορθολογικά τις δυνατότητες του κράτους με τις ανάγκες των πολιτών, ούτε να αντιληφθούν την απλή πρόταση «δεν γίνεται να ικανοποιηθούν όλοι σε όλα». Έχουμε μπει ανεπαισθήτως σ’ ένα κλίμα Μάη του ’68, που το κυρίαρχο σύνθημα ήταν «we want the world and we want it now», δηλαδή «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα», με το «the world» να έχει την έννοια του «τα πάντα».
Και με γέφυρα τις παλιές δόξες της Γαλλίας πριν σχεδόν 60 χρόνια, να σας πω ότι κάνουν τεράστιο λάθος όσοι νομίζουν ότι «η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή Γαλλία», όπερ μην πολυασχολείστε με όσα συμβαίνουν εκεί. Κάνετε μεγάλο λάθος όσοι τα πιστεύετε αυτά. Το ακριβώς ανάποδο συμβαίνει. Η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με την κατάσταση στη Γαλλία. Να το γράψω αλλιώς; Πάμε ντουγρού για να γίνουμε Γαλλία.
Όταν εις Παρισίους βλέπουμε την αριστερά, την ακροδεξιά, τους ψεκασμένους, τους διανοούμενους, τους επιχειρηματίες, να στρατεύονται με μοναδικό στόχο να φύγει ο Μακρόν, δίχως να ενδιαφέρονται για τους οικονομικούς κλυδωνισμούς της χώρας και δίχως να προσφέρουν εναλλακτική λύση εξουσίας, εσείς δεν διακρίνετε ομοιότητες με την Ελλάδα; Δικαιούστε βέβαια να μην τις διακρίνετε, αλλά κι εγώ είμαι υποχρεωμένος να παρατηρήσω ότι το κεφάλι σας είναι χωμένο στην άμμο.
Τέλος πάντων, κοντός ψαλμός αλληλούια. Σε έναν με ενάμισι χρόνο, το σημερινό Παρίσι θα μετακομίσει εις Αθήνας, οπότε θα δείτε επιτέλους το φως το αληθινό. Εύχομαι πολλοί από τους σημερινούς τυφλούς, να μην διαπιστώσουν τότε ότι παρατηρούν τα πράγματα από τη θέση του χρήσιμου ηλίθιου.
