Καλές είναι οι ανακοινώσεις συμπαράστασης, αλλά ακόμη πιο ουσιαστική θα ήταν μία απόφαση της Ευρώπης να σταματήσει να πουλάει όπλα στην Τουρκία. Είναι εντελώς παράλογο. Δίνουν στην Τουρκία τα όπλα με τα οποία η χώρα αυτή απειλεί να πλήξει μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ελλάδα. Καλά τα λόγια, αλλά είναι ώρα η Ευρώπη να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στον Ερντογάν. 

Κάθε μέρα βρισκόμαστε κι ένα βήμα πιο κοντά σε σύρραξη με την Τουρκία. Η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από κάθε λογική, ακριβώς επειδή η Τουρκία επιδιώκει να οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο και την Ελλάδα ταπεινωμένη στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων». Ίσως, δεν έχουν αντιληφθεί στην Άγκυρα ότι έχει αλλάξει το κλίμα στην Αθήνα, δεν βρισκόμαστε εκεί που ήμασταν με την τελευταία επίσκεψη Ερντογάν και ότι κάθε πειρατική απόπειρα θα έχει συνέπειες. 

Ποια Ρωσία, ποιος πόλεμος και ποια επιστράτευση; Ποιο Ιράν, ποιοι Μουλάδες και ποιες μαντήλες. Στο γαλατικό χωριό οι άνθρωποι για άλλα ανησυχούν. Για το μετρό στα Εξάρχεια! Γράφει η συντρόφισσα στα social: «Τα βαγόνια του μετρό είναι οι σύγχρονες φυλακές της ζωής που θέλουν να μας κάνουν να την αποδεχτούμε. Κανένα μετρό στην πλατεία. Μόνο με περπάτημα και τρέξιμο θα καταλάβουν τη σημασία της καταστολής». Είναι σαφές: Δεν υπάρχει σωτηρία! 

Όποιος βρέθηκε στην πόλη της Αθήνας την ημέρα της απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ήθελε ένα και μόνο πράγμα: Να «τιμωρήσει» αυτούς που κήρυξαν αιφνιδιαστικά μία απεργία και τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα και άδικα. Και απροειδοποίητα. Κάποιοι συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη. Όχι ότι θα γλιτώσουν έτσι από την Κόλαση! Αλλά, ποιος φταίει; Ο Καραμανλής, είπαν ορισμένοι πεφωτισμένοι. Και καλά, να φταίει ο Κώστα Καραμανλής του Αχιλλέα, να πάρουμε όλοι από μία πέτρα. Αλλά είναι έτσι; 

Ας πούμε ότι φτάνουν 100.000 πρόσφυγες από την Τουρκία στον Έβρο και πιέζουν ασφυκτικά (με την βοήθεια των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας) να «πέσει» επί της ουσίας το τείχος. Την ίδια ώρα (ας πούμε) ότι άλλες είκοσι ή τριάντα χιλιάδες πρόσφυγες προσπαθούν να περάσουν με βάρκες στα νησιά. Τι κάνουμε; Ας βγουν από τώρα τα κόμματα και να πάρουν ανοικτά θέση. Χωρίς ναι μεν αλλά. Ξεκάθαρη θέση…

Αυτό που ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και διάφορες ΜΚΟ για τους πρόσφυγες, είναι κάτι που θα πρέπει να το κοιτάξουν σοβαρά όσοι υιοθετούν άκριτα ανάλογες καταγγελίες. Είναι σαφές ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί το προσφυγικό για να πετύχει τους πολιτικούς της στόχους σε βάρος της Ελλάδας. Το να υπάρχουν φωνές «κατανόησης» απ' αυτή την πλευρά των συνόρων προκαλεί προβλήματα, αλλά και ερωτήματα.

Αναμένοντας τη λίστα με τους Έλληνες πολιτικούς που πληρώθηκαν από τους Ρώσους για να υποστηρίζουν τα ρωσικά συμφέροντα. Θα ταίριαζε ίσως το «περιμένοντας τους βαρβάρους», αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι βάρβαροι φαίνεται να βρίσκονται ήδη εντός των τειχών. Αξιοπρόσεκτη είναι επίσης η προσπάθεια ορισμένων να φορτώσουν τον Πούτιν στη… ΝΔ! Επιχειρούν, δηλαδή, έναν συμψηφισμό πριν μάθουμε τα νέα. Ενδιαφέρον! Έχουμε να ακούσουμε και να δούμε πολλά! Και κυρίως να μάθουμε…

Ο Ερντογάν έχει εκλογές και χρειάζεται απελπισμένα μία «νίκη».  Τι θα συμβεί, όμως, αν χάσει; Μπορεί η Τουρκία να διαχειριστεί μια ήττα; Όχι! Η Τουρκία δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι πιθανόν να χάσει στο πεδίο. Πόσο μάλλον και να χάσει. Σε μια τέτοια περίπτωση γκρεμίζεται συθέμελα όλο το οικοδόμημα που έχει χτιστεί τις τελευταίες δεκαετίες και που έχει δανειστεί υλικά από τον εθνικισμό και την καταπίεση μειονοτήτων στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Στη ΔΕΘ γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη εμποροπανήγυρης, κατά την οποία κυβέρνηση και αντιπολίτευση έδωσαν σκληρό αγώνα για να αποδείξουν στους ιθαγενείς ότι τα δικά τους καθρεφτάκια ήταν τα καλύτερα. Θα σας δώσουμε επίδομα, έλεγε η κυβέρνηση. «Πόσα σας έταξε ο Κυριάκος;», ρωτούσε ο Αλέξης. «Τα διπλά από εμένα»! Αυτοί δεν είναι καλοί άγιο Βασίληδες, κατήγγειλε με τη σειρά του ο Νίκος

Πολλοί έχασαν τον ύπνο τους και στην Αθήνα, επειδή οι Αμερικανοί θα δώσουν στοιχεία για τη χρηματοδότηση πολιτικών από τη Μόσχα. Θα παρακαλούσαμε άπαντες να μην αρχίσουν και πέφτουν από τα συννεφάκια τους. Ότι δήθεν δεν ήξεραν, ότι δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν για τις σχέσεις της Μόσχας με κόμματα και μοναστήρια. Όταν μάθουμε για τις χρηματοδοτήσεις, πάντως, ίσως τότε γίνουμε πιο σοφοί σε θέματα που άπτονται του ενεργειακού και του προσφυγικού. Ίσως…

Τα δύο άκρα θα ήθελαν μία ήττα του καπιταλισμού και θα συμμαχούσαν και με τον διάβολο γι αυτό, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι οι ίδιοι θα βρισκόντουσαν πρώτοι απ' όλους στα καζάνια της Κόλασης. Κι επειδή ο διάβολος δεν είναι εύκαιρος στις μέρες μας, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Πούτιν. Ε λοιπόν, τους έχουμε άσχημα νέα. Πρέπει να ανησυχούν! Μία ήττα του Βλαδίμηρου στην Ουκρανία θα κάνει σκόνη τις ονειρώξεις τους.

Ανάπτυξη 6,9%; Σίγουρα πρόκειται για παραπληροφόρηση της «χούντας του Μητσοτάκη». Διότι, ανάπτυξη, σύντροφοι και συντρόφισσες, είναι, ως γνωστόν, αυτό που έγινε στις μέρες του Αλέξη του Τσίπρα, όταν γύριζαν τους ανθρώπους ανάποδα στον δρόμο για να πέσουν τα ευρώ από τις τσέπες, για να φτιάξουν το περίφημο μαξιλάρι. Και να σκεφτεί κανείς ότι βρισκόμαστε ανάμεσα σε συμπληγάδες. Κάτω από άλλες συνθήκες θα τρίβαμε τα μάτια μας. Οπότε; Ανάπτυξη ή επιστροφή στο chicken game του Γιάνη;

Ποιος είναι ο αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ο Ευάγγελος Αντώναρος; Ο Πάκης, ο επονομαζόμενος και φονεύς του Μινώταυρου; Ο «νέος» Νίκος Ανδρουλάκης ή ο «άχαστος» Αλέξης Τσίπρας; Ένας σφουγκοκωλάριος του Μαξίμου θα έλεγε: «Πρόεδρε, απ' αυτούς δεν χάνεις». Στο σημείο αυτό κάποιος θα έπρεπε να θυμίσει πως βγήκε το «άχαστος» για τον Αλέξη. Πες - πες οι σφουγκοκωλάριοι, το πίστεψε ο Αλέξης. Ωστόσο, αντίπαλος υπάρχει! Τα συμφέροντα που θέλουν να ξαναμοιράσουν την πίτα του Ταμείου Ανάκαμψης. 

Τέσσερις φυλές της πολιτικής, της παραπολιτικής και των επιστημών έχουν συνασπιστεί σε αυτή τη συγκυρία και κάτω από την ομπρέλα της εκστρατείας για την υπόθεση των παρακολουθήσεων, για να απαιτήσουν την παραίτηση Μητσοτάκη. Κι αυτός είναι ο στόχος ή καλύτερα ο μοναδικός τρόπος που πιστεύουν ότι υπάρχει για να φθαρεί και να πέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της εκστρατείας είναι σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας. Και οι τέσσερεις φυλές δουλεύουν, τελικά, για τον Αλέξη!

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν πλέον με δύο σταγόνες νερό. Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν μία ανακοίνωση είναι του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο επέλεξαν να κτυπήσουν σε δύο (στα ίδια) ταμπλό. Στον Έβρο και στα ψηφιακά. Εκεί, δηλαδή, που η κυβέρνηση συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά αποδοχής. Ξέρω! Όλα αυτά είναι τυχαία. Δεν υπάρχει κοινό κέντρο αποφάσεων ή συμφωνία για την επομένη των εκλογών. Αυτά είναι μυθεύματα…

Η μεγάλη διαφορά των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ είναι ότι αν τα έργα του Ταμείου δεν γίνουν στον χρόνο τους, τότε δεν πρόκειται να γίνουν! Δεν υπάρχουν, δηλαδή, διαδικασίες που λειτουργούν ως «γέφυρα» και μεταφέρουν τα χρήματα από την μία χρήση στην άλλη. Ανακεφαλαιώνουμε! Όποιος πιστεύει ότι θα ανακατευτεί η τράπουλα μέσα από μία πιθανή πολιτική κρίση, κάνει λάθος. Δεν έχει μελετήσει σωστά το θέμα. Όχι ότι ήταν επιμελής στο παρελθόν! 

Ο κ. Γιάννης Ρουμπάτης δεν έκανε παρακολουθήσεις στην ΕΥΠ. Διοργάνωνε εκδηλώσεις για την ελευθεροτυπία, ενθυμούμενος την προηγούμενη δημοσιογραφική του ιδιότητα. Ομοίως, και οι προγενέστεροι αρχηγοί του κ. Ρουμπάτη δεν έκαναν παρακολουθήσεις. Παρακολουθήσεις έκανε μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και γι' αυτό πρέπει να παραιτηθεί. Για να πέσει η χούντα του Κυριάκου. Διότι στην Ελλάδα είχαμε χούντα τα τελευταία τρία χρόνια. Χούντα και τρομοκρατία. Χειρότερα και από την επταετία ένα πράγμα. 

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν απόλυτα ξεκάθαρος ως προς τις προθέσεις του: Θα ελέγξει πλήρως τους αρμούς της εξουσίας μέσω της Δικαιοσύνης και του Τύπου. Κι αν κάποιος αναρωτιέται αν επρόκειτο για λάθος, καθώς τέτοιες δηλώσεις ενεργοποιούν δημοκρατικά αντανακλαστικά στον αστικό χώρο, όλα δείχνουν ότι ήταν τελικά μια υπολογισμένη τοποθέτηση που στόχευε στη «διαπλοκή». Τι τους είπε; «Ξεχάστε αυτά που ξέρετε, αν θέλετε να κάνετε δουλειές σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να μιλάτε με εμένα»!

Όταν το 1999 είχα δει για πρώτη φορά την ταινία «δημόσιος κίνδυνος» (enemy of the state) τρόμαξα! Ξέρετε, πράκτορες που με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια κατέστρεφαν ζωές καθημερινών ανθρώπων. Από τότε η τεχνολογία έχει προχωρήσει αρκετά και αντίστοιχα έχουν μεγαλώσει οι δυνατότητες των υπηρεσιών. Εκείνο που έχει μικρύνει είναι η δυνατότητα των πολιτών να προστατευτούν. Αλήθεια, τι είναι και πως ορίζεται η εθνική ασφάλεια; Ας ξεκινήσουμε, δηλαδή, από τα βασικά.

Η απλή αναλογική είναι ο μοναδικός τρόπος για να μην ξαναδεί η χώρα κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί να δούμε κυβερνήσεις συνεργασίας, μεγάλους και μικρούς συνασπισμούς, αλλά όχι αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ. Αντίθετα, το πιο πιθανό με την απλή αναλογική είναι να κυριαρχήσει η κεντροαριστερά για τα επόμενα 10 - 15 χρόνια. Αυτό είναι το δια ταύτα της σημερινής αντιπαράθεσης για τις υποκλοπές. Το πώς δεν θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος!

Σε πολλούς δεν άρεσε η δημόσια τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη. Προφανώς και περίμεναν την ευκαιρία να δηλώσουν την «οργή» τους. Όπως και να έβγαινε ο κ. Μητσοτάκης, αυτοί θα έλεγαν τα δικά τους. Και καλά κάνουν! Τους δόθηκε γήπεδο για να παίξουν και θα ήταν ανόητο να επιμείνουν στο κατενάτσιο. Το θέμα θα ανέβει. Κυρίως από το εξωτερικό, έτσι ώστε να πιεστεί ο κ. Μητσοτάκης. Αφού δεν τους βγαίνουν οι εκλογές, επιλέγονται άλλοι δρόμοι. Επικίνδυνοι.

Ποιόν εξυπηρετεί σήμερα μια πολιτική κρίση στην Ελλάδα; Το ποιον εξυπηρέτησε στην Ιταλία το γνωρίζουμε ήδη! Κι είναι προφανές  τι θα κέρδιζε η Ρωσία αν δύο κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα και η Τουρκία βρισκόντουσαν σε μια νέα θερμή περίοδο. Κι επειδή ξέρουμε ότι οι Τούρκοι αγαπούν την σιγουριά, κατανοούμε τι ακριβώς θα ήταν εκείνο που θα ενίσχυε την αυτοπεποίθησή τους! Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή στην διαχείριση της σημερινής κατάστασης. Απ' όλους!

Η υπόθεση των παρακολουθήσεων είναι στενάχωρη υπόθεση. Κυρίως για όσους εξ ημών παραμένουμε σταθεροί στα θέματα των ατομικών δικαιωμάτων. Είναι παρήγορο το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έτρεξε να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του. Η διαφορά της Κεντροδεξιάς με τους «άλλους»! Παρακολουθήσεις γινόντουσαν και στο παρελθόν. Η διαφορά, λοιπόν, είναι ότι η υπόθεση αυτή κτυπάει στο DNA της κεντροδεξιάς. Κι είναι αυτό που την ξεχωρίζει και την κάνει μοναδική στο πολιτικό σύστημα. 

Η παραίτηση Δημητριάδη - Κοντολέων είναι αναμφισβήτητα μια ήττα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν παραιτήθηκε όποιος - όποιος, αλλά ένας άνθρωπος - κλειδί για τη λειτουργία του επιτελικού κράτους, ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού. Ωστόσο, δεν μπορούσαν τα πράγματα να εξελιχτούν διαφορετικά. Με την αντιπολίτευση να έχει αναγορεύσει την υπόθεση των παρακολουθήσεων σε μείζον θέμα, ο πρωθυπουργός ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί τις παραιτήσεις. Εκείνο που δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει είναι να ενδώσει στην πίεση και να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες.