Προς το τέλος του ημερολογιακού καλοκαιριού ο πρωθυπουργός μου έδινε την εικόνα ενός ανθρώπου που τον πήραν από κάτω οι εξελίξεις. Αυτή ήταν η αίσθησή μου. Το Σαββατοκύριακο, με τα όσα είπε και με το πώς τα είπε, έδωσε μιαν άλλη εικόνα. Του ηγέτη ο οποίος βγαίνει μπροστά στα δύσκολα.
Δεν πρόκειται να σχολιάσω τα μέτρα ούτε τις ειδήσεις που βγήκαν από τη συνέντευξη Τύπου. Τα μέτρα, κατά γενική ομολογία, αφορούν πολύ κόσμο και ως εκ τούτου είναι αναμενόμενο να βελτιώσουν τη δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα σταθούν αρκετά για να αποτελέσουν το σημείο-τομή της παραπέρα πορείας τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δηλαδή, αν θα έχουν αναδιαμορφώσει το πολιτικό τοπίο.
Αντιπαρέρχομαι τη στάση των συνήθων «μουρμουριστών» που όταν δεν δίνει παροχές η κυβέρνηση φωνάζουν πως ο κόσμος πεινά και όταν δίνει, αποκαλούν τον πρωθυπουργό λογιστάκο ή μπακάλη. Επίσης αντιπαρέρχομαι την κριτική κάποιων κεντροαριστερών οι οποίοι ουσιαστικά κατηγορούν τον πρωθυπουργό πως δεν είναι…σοσιαλδημοκράτης. Πώς τα μέτρα δεν συμβάλλουν στην κοινωνική δικαιοσύνη. Η Νέα Δημοκρατία είναι υπέρμαχος της ελεύθερης Οικονομίας και επιδιώκει με τον, κατά το δυνατόν, δικαιότερο τρόπο το μοίρασμα των καρπών της ανάπτυξης. Δεν υποσχέθηκε ποτέ την κατάργηση των κοινωνικών αντιθέσεων. Οπότε πάμε παρακάτω.
Από εδώ και μπρος η κυβέρνηση κινδυνεύει μόνον από το απρόοπτο. Αν η κατάσταση εξελιχθεί γραμμικά, χωρίς το δραματικό, αιφνίδιο γεγονός, νομίζω ότι η αντιπολίτευση θα βρεθεί μπροστά σε πιο δύσκολα προβλήματα απ΄ότι η κυβέρνηση. Το κόμμα Τσίπρα θα φέρει μεγάλη αναταραχή τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στην Πλεύση Ελευθερίας και είναι απολύτως φυσιολογικό οι ηγεσίες τους να θελήσουν να τα προστατεύσουν απέναντι σε αυτήν την απειλή. Επί πλέον θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και ένα ακόμα καθοριστικής σημασίας γεγονός: όσο ο χρόνος προς τις εκλογές θα πλησιάζει και η δημοσκοπική εικόνα δεν θα έχει ανατραπεί θεαματικά, τόσο οι συσπειρώσεις θα είναι πιο χαλαρές σε αυτά τα κόμματα. Η έλλειψη προοπτικής της εξουσίας αποδυναμώνει, δεν ενισχύει.
Ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη πήρε το παιχνίδι επάνω του. Με τα σημερινά δεδομένα βαδίζει προς την ανεπανάληπτη επιτυχία της 3ης συνεχομένης εκλογικής νίκης. Αυτό το σοβαρότατο ενδεχόμενο όμως απέχει και από την 3η συνεχόμενη πρωθυπουργική θητεία του. Για να πετύχει τον διπλό θρίαμβό του θα πρέπει είτε η Νέα Δημοκρατία να κατακτήσει την αυτοδυναμία είτε να βρεθεί πολύ κοντά σε αυτήν, έτσι ώστε δικαιωματικά να απαιτήσει το πρωθυπουργικό αξίωμα από τον κυβερνητικό του εταίρο.
Για να το κλείσω το άρθρο. Η εικόνα που αποκόμισα είναι πως δεν υπάρχει εσωκομματική αμφισβήτηση για την ηγεσία του-και πώς να γίνει αυτό όταν, σε μια ομολογουμένως δύσκολη περίοδο, η Νέα Δημοκρατία προηγείται με σημαντική διαφορά από το δεύτερο κόμμα-και πως τα διάφορα παρεμφερή σενάρια τελικά θα παραμείνουν σενάρια και ευσεβείς πόθοι των σεναριογράφων.
