THINK TANKS

Ενώ συχνά περιγράφουμε την αμερικανική πολιτική με τους όρους «αριστερά» και «δεξιά», ένα άλλο θεμελιώδες χάσμα εντοπίζεται μεταξύ του δυναμισμού και της στάσης. Οι «δυναμιστές», υποστήριξε το 1998 η Virginia Postrel στο βιβλίο της The Future and Its Enemies, ασπάζονται τον κίνδυνο και τη δημιουργική καταστροφή. Οι «στασίστες», από την άλλη πλευρά, ευνοούν τον ιεραρχικό έλεγχο επιδιώκοντας τη σταθερότητα. Γράφει ο James Pethokoukis

Σύμφωνα με το περίφημο απόφθεγμα του Warren Buffet, μόνο όταν πέσει η παλίρροια, βλέπεις ποιος κολυμπούσε γυμνός. Στην Ευρώπη, η παλίρροια του πολύ εύκολου χρήματος πρόκειται να υποχωρήσει την ίδια ακριβώς στιγμή που η ιταλική οικονομία κολυμπάει γυμνή. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μείζον πρόβλημα για την παγκόσμια οικονομία, η οποία δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μια κρίση δημοσίου χρέους σε μια χώρα με τη συστημική σημασία της Ιταλίας. Γράφει ο Desmond Lachman

Η τρέχουσα αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές φαίνεται να υποδαυλίζεται από τον φόβο ή την αβεβαιότητα για τις μελλοντικές εξελίξεις και όχι από συγκεκριμένες οικονομικές ειδήσεις. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη μελλοντική τροχιά των επιτοκίων της κεντρικής τράπεζας ή τον βαθμό διατάραξης των αλυσίδων εφοδιασμού που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αλλά οι άνθρωποι είναι νευρικοί. Το κλίμα είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό που ο Mervyn King αποκαλούσε NICE σταθερότητα (Non-inflationary Continuing Expansion - Μη πληθωριστική συνεχιζόμενη επέκταση). Γράφει ο Ali Kabiri

Ένα επίμονο μυστήριο των τελευταίων χρόνων (εξαιρουμένων των καθυστερήσεων του COVID-19) είναι ο λόγος που καθυστερεί τόσο πολύ η επανάσταση των αυτόνομων οχημάτων (AV) στους δρόμους μας. Μόλις μια δεκαετία πριν, προβλεπόταν ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020, η επαγγελματική οδήγηση φορτηγών και μέσων μαζικής μεταφοράς θα αποσυρόταν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, μαζί με τους χειρώνακτες σιδηρουργούς και άλλα επαγγέλματα που ακυρώθηκαν από τη βιομηχανική επανάσταση. Γράφει η Bronwyn Howell

Παρά τα προειδοποιητικά σημάδια, δεν έγιναν αρκετά για την αντιμετώπιση του Πούτιν, αλλά τώρα οι φιλελεύθεροι μπορούν να ανακτήσουν το πάνω χέρι. Μετά από χρόνια λήθαργου, όταν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες που είχαν κερδίσει τον ψυχρό πόλεμο φάνηκε πως χάνουν το λόγο ύπαρξής τους, υπάρχει σήμερα μια νέα ευκαιρία να αποκατασταθεί μια υγιής δόση αυτοπεποίθησης και μαχητικότητας. Ακολουθούν πέντε συστάσεις για τους φιλελεύθερους ώστε να κερδίσουν την τρέχουσα μάχη των ιδεών. Γράφει ο Mate Hajba.

Οι δασμοί σχεδιάστηκαν διακηρυκτικά για να αναγκάσουν το Πεκίνο να κάνει συστημικές αλλαγές στις οικονομικές του πολιτικές που κυμαίνονται από την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας έως την αναγκαστική μεταφορά τεχνολογίας. Πολλοί από εμάς προβλέψαμε από την έναρξη των εμπορικών πολέμων το 2018 ότι ήταν απίθανο οι δασμοί να αλλάξουν τη συμπεριφορά της Κίνας. Οι λόγοι που δεν πέτυχαν. Clark Packard.

Ως καθηγητής, οι βιβλιοθήκες είναι για μένα ιεροί χώροι. Η ποικίλη αρχιτεκτονική τους, οι ιστορίες, οι δεσμοί τους με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται και το γεγονός ότι καταγράφουν την πρόοδο της ανθρωπότητας στα ράφια τους με εμπνέουν. Κάθε φορά που ταξιδεύω, μου αρέσει να επισκέπτομαι όσες περισσότερες βιβλιοθήκες μπορώ, είτε είναι μεγάλες όπως η Bodleian της Οξφόρδης, είτε πολύ μικρές όπως η κοινοτική βιβλιοθήκη Stanley στο Αϊντάχο. Γράφει ο Samuel J. Abrams

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα επηρεάσει μέσω πολλών διαύλων την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Πολωνίας τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Βραχυπρόθεσμα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την απίσχναση της οικονομικής ανάπτυξης και έναν ακόμη υψηλότερο, ακόμη και διψήφιο πληθωρισμό. Οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές είναι δύσκολες. Η οικονομία θα απέχει πολύ από την ισορροπία και είναι επιρρεπής σε αναταράξεις. Γράφει ο Slawomir Dudek

Ενώ συχνά περιγράφουμε την αμερικανική πολιτική με τους όρους «αριστερά» και «δεξιά», ένα άλλο θεμελιώδες χάσμα εντοπίζεται μεταξύ του δυναμισμού και της στάσης. Οι «δυναμιστές», υποστήριξε το 1998 η Βιρτζίνια Πόστρελ στο βιβλίο της The Future and Its Enemies, ασπάζονται τον κίνδυνο και τη δημιουργική καταστροφή.

Tο Twitter αποδέχθηκε την προσφορά 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων που υπέβαλε ο Μασκ για να αγοράσει την εταιρεία και να την κρατήσει εκτός χρηματιστηρίων. Ο Μασκ θα καταβάλλει 21 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και θα χρηματοδοτήσει το υπόλοιπο μέσω νέου χρέους: με ένα δάνειο εξαγοράς 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ένα δάνειο περιθωρίου 12,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων έναντι των μετοχών του στην Tesla. Ποιο είναι το στοίχημα. Γράφει ο Dan Sanchez.

Η κυπριακή γκάφα υπογραμμίζει ένα βαθύτερο πρόβλημα πολιτικής: Η υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ δεν πρωτοτύπησε όταν, στο πλαίσιο μίας συνέντευξης τύπου στην Κύπρο κατά τη διάρκεια περιοδείας της στην Ευρώπη, μίλησε για την επικείμενη συνάντησή της με τον Ερσίν Τατάρ, τον ηγέτη του κατεχόμενου από την Τουρκία βόρειου τμήματος της χώρας. Γράφει ο Michael Rubin

Το «Technopopulism» (Τεχνολαϊκισμός) των Christopher J. Bickerton και Carlo Invernizzi Accetti είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Οι δύο συγγραφείς, διαφοροποιούνται από τους περισσότερους καθώς θεωρούν τον λαϊκισμό και την τεχνοκρατία ως πλευρές του ίδιου νομίσματος, ως πολιτικές ευαισθησίες που μοιράζονται μια κοινή ρίζα. Και τα δύο αυτά ρεύματα αντιλαμβάνονται την πολιτική ως ένα ζήτημα τεχνικών λύσεων και όχι ως πεδίο μάχης αξιών και ιδεών.Γράφει ο Alberto Mingardi

Πριν από δύο ημέρες, ο πρώην αστυνομικός και αρχηγός ασφαλείας Τζον Λι – που έλαβε το χρίσμα από το Πεκίνο να αντικαταστήσει την τρέχουσα διευθύνουσα σύμβουλο του Χονγκ Κονγκ Κάρι Λαμ – είπε σε δημοσιογράφο ότι «δεν χρειάζεται» να «υπερασπιστεί» την ελευθερία του Τύπου στο Χονγκ Κονγκ επειδή αυτή «υπάρχει». Γράφει ο Benedict Rogers

Η κυβέρνηση της Πολωνίας αναγνώρισε ταχύτερα από τη Γερμανία τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν και οι φιλοδοξίες του να καταστήσει υπερδύναμη τη Ρωσία. Και η πολωνική κυβέρνηση ενήργησε γρήγορα. Ωστόσο, η αμφιλεγόμενη εσωτερική πολιτική της Πολωνίας ως προς το κράτος δικαίου και η αντιπαράθεσή της με την ΕΕ και τη Γερμανία έχουν αποδυναμώσει σημαντικά τον αντίκτυπο αυτής της ενέργειας. Γράφει ο Detmar Doering

Η Ολλανδία δικαίως φημίζεται για τη χαρακτηριστική φιλελεύθερη στάση της. Όπως συχνά αναφέρεται, ήταν μια από τις πρώτες χώρες που νομιμοποίησαν την ενεργή ευθανασία και τη μαριχουάνα. Επιπλέον, η χρήση μαλακών ναρκωτικών δεν αντίκειται στο νόμο. Πολιτικές όπως αυτή εγείρουν ένα ερώτημα: Αντικατοπτρίζει όντως η καθημερινή ζωή στην Ολλανδία αυτό το επίπεδο φιλελευθεροποίησης; Στο παρακάτω άρθρο στοχεύουμε να ανακαλύψουμε τις ρίζες του ολλανδικού φιλελευθερισμού, του ολλανδικού τρόπου σκέψης, και να διερευνήσουμε πόσο οι φιλελεύθερες αξίες είναι ενσωματωμένες στην καθημερινή ζωή. Γράφει η Barbara Sarkozi.

Ο Εγκεμέν Μπαγίς είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Τουρκία το 1970, ήρθε στη Νέα Υόρκη για την ανώτερη εκπαίδευσή του και τελικά βρήκε δουλειά στην Ομοσπονδία Τουρκικών-Αμερικανικών Ενώσεων ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόταν για να αποκτήσει πράσινη κάρτα. Οι φιλοδοξίες του τον οδήγησαν να προσκολληθεί στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον οποίο και ακολούθησε στην εξουσία. Γράφει ο Michael Rubin

Σ' αυτό το στάδιο της ζωής μου υπάρχουν διάφορα πράγματα που με τρελαίνουν τελείως. Υπερβολικά πολλά για να τα προσθέσω εξαντλητικά. Επί του παρόντος όμως, το κύριο είναι το εξής: Κατά τα άλλα αξιόλογοι πολιτικοί σχολιαστές όπως η Sherelle Jacobs, ο Rod Liddle, ο Tim Stanley και ο David Goodhart αναφέρονται στη σύγχρονη αριστερά σαν να είναι κατά κάποιο τρόπο «φιλελεύθερη» ή ακόμη και «υπερφιλελεύθερη».Γράφει ο Marc Glendening

Στην κορεατική χερσόνησο, η προηγούμενη γενιά έχει ακούσει ατελείωτα ευχολόγια για την επανένωση. Οι διανοούμενοι και πολιτικοί ηγέτες στον Νότο συμπεριφέρθηκαν σαν η συνεχιζόμενη διαίρεση της Κορέας να ήταν μια προοπτική χωρίς κόστος. Μια επιτυχημένη οικονομική μετάβαση σε μια Κορέα μετά τη ΛΔΚ θα απαιτήσει ένα σταθερό βλέμμα και ένα ανθρωπιστικό όραμα. Θα απαιτήσει θάρρος για την αναγνώριση δυσάρεστων αληθειών, αλλά και ακλόνητη δέσμευση για την προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων και τη σταδιακή βελτίωση των νεότερων πολιτών της Δημοκρατίας της Κορέας. Γράφει ο Nicholas Eberstadt

Δοκιμάστε να κλείσετε εισιτήρια για μια πτήση, για παράδειγμα, από μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη προς το Πεκίνο ή το Τόκιο. Θα δυσκολευτείτε να βρείτε ακόμη και πτήση - και αυτό γιατί η Ρωσία έχει κλείσει τον εναέριο χώρο της στις δυτικές αεροπορικές εταιρείες. Μερικές αεροπορικές εταιρείες συνεχίζουν να πετούν, αλλά οι πτήσεις τους διαρκούν πλέον πολλές περισσότερες ώρες. Γράφει η Elisabeth Braw.

Το κόμμα του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν κέρδισε για μια ακόμη φορά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο αυταρχικός λαϊκιστής Όρμπαν υπερηφανεύεται ότι προτιμά την «ανελεύθερη δημοκρατία». Τι είναι όμως η φιλελεύθερη δημοκρατία; Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις έννοιες της «φιλελεύθερης δημοκρατίας». Η πρώτη και ίσως δημοφιλέστερη υποθέτει ότι η «δημοκρατία» και η «φιλελεύθερη» είναι συνώνυμα με το «καλό». Γράφει ο Pierre Lemieux.