THINK TANKS

Ο εθνικισμός και ο λαϊκισμός έχουν εισβάλει στη σφαίρα της παγκόσμιας πολιτικής στον 21ο αιώνα, και η ΕΕ δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτή η αλλαγή στο πολιτικό περιβάλλον αναπόφευκτα προκαλεί αλλαγές στην οικονομική πολιτική, καθώς λαϊκιστές ηγέτες τείνουν να αυξάνουν τις κρατικές δαπάνες, να εστιάζουν σε πιο προστατευτικές πολιτικές, και να εγείρουν φράγματα στο εμπόριο. Γράφει η Dorottya Tornai.

Το κλειδί για κάθε ακμάζουσα οικονομία είναι οι εξαγωγές, και αυτό που εξήγε η Νέα Υόρκη ήταν χρήματα. Αν οι ιδιοκτήτες αυτών των χρημάτων αποφασίσουν ότι δεν χρειάζεται να είναι στην πόλη της Νέας Υόρκης για να τα εξάγουν, τότε η πόλη χάνει το μεγαλύτερο μοχλό της οικονομίας της. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι η πόλη θα παραμείνει απαγορευτικά ακριβή ακόμη και μετά την έξοδο των πλουσίων. Του Randal O΄ Toole.

Την 1η Ιουλίου η Γερμανία ανέλαβε την κυλιόμενη προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ. Η ανάληψη αυτή ήρθε σε μια σημαντική συγκυρία καθώς η πραγματικότητα του κορονοϊού άλλαξε τις προτεραιότητες της γερμανικής προεδρίας, καθώς οι στόχοι της πλέον συνδέονται αμεσότερα με την ανάκαμψη από την πανδημία. Παρ' όλα αυτά, η Γερμανία διατήρησε τη δέσμευσή της να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή στο ενωσιακό επίπεδο. Γράφει η Noemi Amelynck.

Ενόψει της σοβαρής πολιτικής κρίσης στη Λευκορωσία, η Λιθουανία παρουσιάζεται ως ένας ισχυρός υποστηρικτής των πανευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον μελών του καθεστώτος Λουκασένκο, το οποίο ευθύνεται για εκλογική νοθεία και αστυνομική βία. Γράφει ο Toni Skoric.

Υπάρχουν ομάδες στην κοινωνία που μπορεί κανείς πολύ εύκολα να δυσφημίσει. Αυτό καταδεικνύεται στο βιβλίο The Rich in Public Opinion (Οι πλούσιοι στην κοινή γνώμη) του Rainer Zitelmann, ιστορικού και κοινωνιολόγου με έδρα το Βερολίνο. Ο Ζίτελμαν καταδεικνύει ότι ο «ανωφερής ταξισμός» είναι διαδεδομένος στα μέσα ενημέρωσης, στη λαϊκή κουλτούρα και διασκέδαση, και ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο.  Γράφει ο Kristian Niemietz.

Στις 2 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 181 χρόνια από τη γέννηση του Henry George, ο οποίος γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1839 και πέθανε στις 29 Οκτωβρίου του 1897. Θέλοντας να τιμήσω την παρακαταθήκη του Χένρι Τζωρτζ και τη σημαντική συμβολή του στην προαγωγή των αρχών του ελεύθερου εμπορίου και την προειδοποίηση για τους κινδύνους που ενέχει ο προστατευτισμός, έγραψα το κείμενο ως έναν ετήσιο φόρο τιμής σε έναν από τους σπουδαιότερους οικονομολόγους του εμπορίου όλων των εποχών. Γράφει ο Mark J. Perry.

Αυτή την Παρασκευή, η Uber και η Lyft πρόκειται να τερματίσουν πλήρως τις δραστηριότητές τους στον κλάδο του συνεπιβατισμού στην Καλιφόρνια. Η έξοδος των επιχειρήσεων αυτών από την Καλιφόρνια θα αφήσει άνεργους εκατοντάδες χιλιάδες οδηγούς και θα εκατομμύρια κατοίκους της πολιτείας αυτής να κυνηγούν ακριβά ταξί. Δυστυχώς, αυτό θα μπορούσε να αποτραπεί. Γράφει ο Brad Polumbo.

Εδώ και πολύ καιρό, οι διαμορφωτές της πολιτικής πιστεύουν ότι ρόλος του κράτους είναι να διασφαλίζει τη δημόσια υγεία του κοινού ώστε να αποτρέπει τον ηθικό κίνδυνο. Όσο σπουδαίο κι αν φαίνεται αυτό επιφανειακά, οι προληπτικές πολιτικές, και ιδίως οι νόμοι της απαγόρευσης που ποινικοποιούν δράσεις χωρίς θύματα, συχνά αποφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Γράφει ο Tarnell Brown.

Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, η Γαλλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στη φορολογία, με τον μέσο Γάλλο πολίτη να πληρώνει περισσότερο από το μισό των εισοδημάτων του στα κρατικά ταμεία. Η φορολογική πολιτική της Γαλλίας παραμένει αναποτελεσματική και υπονομεύει την αγοραστική δύναμη των Γάλλων εργαζομένων.Γράφει η Noemi Amelynck

Οι αντιδράσεις στην πρόκληση πολιτικής του κορονοϊού φαίνεται να αποτυπώνουν την πόλωση που χαρακτηρίζει τον σημερινό πολιτικό διάλογο. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις άργησαν υπερβολικά να αντιδράσουν στην πανδημία. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι «σκεπτικιστές των lockdown» που υποστηρίζουν ότι οι πολιτικές αυτές ήταν απλώς χάσιμο χρόνο ή ακόμη χειρότερα καταστροφικές σε ό,τι αφορά την υγεία και την οικονομία. Γράφει ο Mark Pennington.

Φανταστείτε το κράτος απλώς να μπορούσε να τυπώσει όσα χρήματα χρειάζεται ώστε να εγγυηθεί στον καθένα ένα αξιοπρεπές εισόδημα, φανταστικές δημόσιες υπηρεσίες και μια ασφαλή θέση εργασίας για όποιον την επιθυμεί - και να περισσεύουν και αρκετά χρήματα για να σώσουμε και τον πλανήτη. Αυτή είναι για πολλούς η υπόσχεση ενός νέου οικονομικού παραδείγματος γνωστού ως Σύγχρονη Νομισματική Θεωρία. Γράφει ο Julian Jessop.

Ενώ τα πανεπιστήμια προετοιμάζονται για διαδικτυακή ή υβριδική εκπαίδευση, πρέπει πέρα από τα πλεονεκτήματα, να εξετάσουμε και τα αδύναμα σημεία αυτής της προσέγγισης. Γράφει ο Marton Gera.

Κατά τη διάρκεια της επιδημίας του κορονοϊού, σκληρά εργαζόμενοι γιατροί, νοσηλευτές και άλλο ιατρικό προσωπικό σώζουν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Την ίδια ώρα όμως, η κρίση αποκάλυψε μεγάλες αναποτελεσματικότητες - σε συνδυασμό με χρονίζοντα προβλήματα παραγωγικότητας - στους τομείς υγείας των ευρωπαϊκών κρατών πρόνοιας. Γράφει ο Nima Sanandaji.

Το πλαφόν στα ενοίκια είναι σαφές πώς έχει αρνητικές συνέπειες στην προσφορά, και αυτό συμβαίνει εντυπωσιακά γρήγορα. Καταδεικνύει πως το ενοικιοστάσιο δεν οδηγεί απλώς σε έλλειψη ιδιοκτησιών προς ενοικίαση, αλλά έχει και πολλά άλλα δευτερογενή αποτελέσματα που στρεβλώνουν την ευρύτερη οικονομία, για παράδειγμα τη μείωση της κινητικότητας της εργασίας.Του Kristian Niemetz.

Στο newsletter του Wisdom of Crowds, ο Shadi Hamid του Brookings Institutions εξετάζει την ένταση ανάμεσα στην προώθηση της δημοκρατίας και την προώθηση του φιλελευθερισμού στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Χτίζοντας πάνω στο προηγούμενο επιχείρημά του υπέρ του «δημοκρατικού μινιμαλισμού» υποστηρίζει ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις ρεαλιστικές κριτικές έναντι του αμερικανικού διεθνισμού, θα πρέπει να ξεμπλέξουμε μεταξύ τους τους δύο αυτούς σκοπούς. Γράφει ο Dalibor Rohac.

Υπάρχει η πεποίθηση ότι η κατοχή ενός πτυχίου καθιστά έναν απόφοιτο παραγωγικότερο απ' ό,τι έναν μη απόφοιτο, και συνεπώς περισσότεροι απόφοιτοι σημαίνουν υψηλότερη ανάπτυξη βασίζεται στο λεγόμενο εκπαιδευτικό μοντέλο του ανθρώπινου κεφαλαίου. Σύμφωνα με αυτό, αυξάνεται το ανθρώπινο κεφάλαιο μεταδίδοντας δεξιότητες. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλά δεδομένα εναντίον αυτής της θέσης. Γράφει ο Steve Davies.

Σε πρώτη ανάγνωση, η απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης φαίνεται μια σπουδαία περιβαλλοντική επιτυχία: εξάλλου, οι ειδήσεις είναι γεμάτες από ρεπορτάζ για τη ρύπανση από μικροπλαστικά και από εικόνες με πλαστικές σακούλες να ξεβράζονται στις ακτές. Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, καθίσταται σαφές ότι η απαγόρευση δημιουργεί απλώς την ψευδαίσθηση ότι καθαρίζουμε το περιβάλλον και τους ωκεανούς. Γράφει η Christine Frohn.

Μια νέα πανεθνική δημοσκόπηση του Cato Institute και του YouGov μεταξύ 2.000 Αμερικανών συμπεραίνει ότι το 62% των Αμερικανών δηλώνει ότι το πολιτικό κλίμα των  ημερών τούς αποτρέπει από το να λένε πράγματα που πιστεύουν γιατί άλλοι μπορεί να τα βρουν προκλητικά. Το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί σε σχέση με το αντίστοιχο του 2017 (58%). Της Emily Ekins.

Εν μέσω της πανδημίας, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στη διασφάλιση ρευστότητας για τις επιχειρήσεις και τη διατήρηση των χώρων εργασίας. Οι περισσότερες χώρες ακολούθησαν την προσέγγιση της αύξησης των ρυθμίσεων και της προσαρμογής τους στις τοπικές ιδιαιτερότητες. Οι κανόνες αυτού του είδους όμως επιφέρουν τον κίνδυνο να μετατραπούν οι εργασιακοί νόμοι σε ιστορικά απολιθώματα αντί για καθολικά εφαρμόσιμα πρότυπα.Γράφει η Carolina Mickute.

Αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας είναι μια νέα κοσμική θρησκεία. Παρά τις αξιώσεις της περί «συμπεριληπτικότητας» αυτή η νέα πίστη είναι βαθιά μισαλλόδοξη. Έχει τις ρίζες της σε ένα παρελθόν της Αμερικής που μπορεί να εκπλήξει τους πιστούς της: στην πουριτανική εποχή των πρώιμων θρησκευτικών ζηλωτών του αμερικανικού έθνους. Γράφει ο Mark J. Perry.