Η αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας δεν παρεκτρέπεται όταν στοχοποιεί με ψεύδη, απαξιωτικές και προσβλητικές εκφράσεις, συκοφαντικές αναφορές και αδίστακτο τρόπο τους πολιτικούς αντιπάλους της και τις οικογένειες τους. Δεν λαθεύει όταν λασπώνει τη σύζυγο του Άκη Σκέρτσου, επαναλαμβάνοντας δεύτερη φορά, συκοφαντικό ισχυρισμό, ο οποίος στην αρχική δημοσιογραφική εκδοχή του, ανακλήθηκε ενώπιον ποινικού δικαστηρίου. Ούτε μπερδεύεται, όταν εμφανίζει τον Άδωνι Γεωργιάδη, ως καταδικασμένο παιδοβιαστή, αποφεύγοντας συνειδητά την επόμενη μέρα να απολογηθεί.

Σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, ο διεθνολόγος Αθ. Μποζίνης, αναλύει μιλώντας στο Liberal και την Ευ. Μπίφη πώς διακλαδώνονται το ρωσο-ουκρανικό, οι προτεραιότητες της προεδρίας Τραμπ, η αναβάθμιση της Ελλάδας στο ενεργειακό πεδίο και οι στρατηγικές επιλογές της Τουρκίας.

Όταν πριν πέντε χρόνια, καταμεσής της πανδημικής κρίσης, παρουσιάστηκε το τελικό σχέδιο της Έκθεσης Πισσαρίδη ο νομπελίστας οικονομολόγος είπε ότι «κεντρικός στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός της χώρας που θα έχει ως αποτέλεσμα τη συστηματική αύξηση του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος, ώστε αυτό να συγκλίνει σταδιακά με τον μέσο όρο της ΕΕ». Ο καθηγητής Νίκος Βέττας, γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, είχε προσθέσει ότι τα μέτρα/προτάσεις «ενισχύουν και την κοινωνική συνοχή και ιδίως τα πιο αδύναμα νοικοκυριά - αυτό ισχύει και για τμήματα του πληθυσμού που σήμερα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, όπως οι νέοι και οι γυναίκες».

Σε σχετικά ανύποπτο χρόνο εμφανίστηκε σε εξειδικευμένο ισραηλινό site ένα άρθρο στο οποίο ο αρθρογράφος επεσήμανε τους κινδύνους που περικλείει για την ασφάλεια του Ισραήλ η ανάπτυξη τουρκικών πυραυλικών συστημάτων, βαλλιστικών και αντιπλοϊκών, στη Βόρεια Κύπρο, καθώς και η εγκατάσταση «υποδομών κυβερνοεπιτήρησης και σημάτων πληροφοριών (SIGINT)». Όπως παρατηρεί ο Shay Gal, ο συντάκτης του άρθρου, «η Βόρεια Κύπρος δεν αποτελεί απλώς πρόβλημα των Ελληνοκυπρίων, είναι και ισραηλινό».

Ο Κυριάκος είναι ο μόνος που έχει σχέδιο: Θα κυβερνήσει μέχρι το τέλος της θητείας του. Όλοι οι άλλοι αλλάζουν σχέδια και στρατηγική από μέρα σε μέρα. Μέχρι χτες τα μέσα ενημέρωσης των ολιγαρχών ήταν η πυξίδα της ηθικής για τον πρόεδρο Νίκο. Τώρα που ο άνεμος της ολιγαρχίας φυσάει μόνο τα πανιά του Αλέξη, ο Νίκος τους απαρνήθηκε δις. Και έπειτα η Άννα των μεταρρυθμίσεων. Χτες ήταν η τρίτη βιομηχανική επανάσταση, σήμερα το πάθος της να δει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να χάνει τα πάντα. Γράφει ο Ανάλγητος.

Οι αγροτοσυνδικαλιστές δήλωσαν από το Λευκώνα Σερρών ότι τα μπλόκα κλιμακώνονται, με εξαίρεση την παραμονή των Χριστουγέννων. Μάλιστα, το έκαναν φανερώνοντας την γενική αντικυβερνητική τους τοποθέτηση, ρίχνοντας και το τελευταίο «φύλλο συκής», με επιχειρήματα ιδεολογικού περιεχομένου.

Τα ποσοστά του Κινήματος Δημοκρατίας καταγράφουν πολικές θερμοκρασίες στις τελευταίες δημοσκοπήσεις: 2% στην πρόθεση ψήφου κατά την Pulse, 1,5% στην MRB, 1,9% στην Opinion Poll, και στη Metron Analysis 1,1%.

Όχι αγαπητοί μου, δεν φταίει ο Παππάς. Όταν ένας τύπος, που από την φύση του είναι ακαλλιέργητος, τραμπούκος και πολιτικό - ιδεολογικός βαρύμαγκας, βρεθεί σ’ ένα κόμμα που τον τιμά με υψηλά αξιώματα, δίνοντας του ως προίκα και το φωτοστέφανο του ηθικού πλεονεκτήματος, τότε είναι φυσικό να μην διαθέτει κανένα έρμα. Να σηκώνει τη χερούκλα του και όποιον πάρει ο χάρος. Εκτός και αν θαρρείτε πως επειδή στα δικά σας μάτια έχει καταπέσει το Συριζαϊκό «ηθικό πλεονέκτημα», έχει ακυρωθεί και στα μάτια εκείνων που το διακινούσαν.

Παρά τη θεαματικά καλύτερη από κάθε πρόβλεψη πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον, τόσο της Ελλάδα αλλά και γενικότερα. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Interview για την εφημερίδα Political, στο υποθετικό ερώτημα «αν αύριο είχαμε εκλογές και μόνον δύο πολιτικά κόμματα διεκδικούσαν την ψήφο σας, κόμμα Τσίπρα και κόμμα Καρυστιανού, εσείς ποιο θα επιλέγατε;», το 57% απαντά κανένα από τα δύο, το 25% κόμμα Καρυστιανού και το 16% κόμμα Τσίπρα. Τουτέστιν ο ένας στους τέσσερις θεωρεί δόκιμο να παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε κάποια που εκμεταλλεύεται για πολιτικάντικους καιροσκοπικούς λόγους το θάνατο του παιδιού της.

Κατά τον Μεσαίωνα, τα μπαχάρια και οι γεύσεις της Ανατολής γνώρισαν την Δύση. Από την στιγμή που η Δύση δοκίμασε αυτές τις νέες γαστρονομικές αφίξεις, «εθίστηκε» τόσο πολύ σε αυτές, που τελικά δεν τις αποχωρίστηκε ποτέ.

Το «The New Yorker» συμπλήρωσε φέτος έναν αιώνα ζωής, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως ένα από τα πιο εμβληματικά περιοδικά παγκοσμίως, πρότυπο δημοσιογραφικής ακεραιότητας, αφοσίωσης στη συντακτική λεπτομέρεια και διαχρονικής, εκλεπτυσμένης αισθητικής.

Αύξηση καταγράφει η προσέλευση και η ανάγνωση στις βιβλιοθήκες το 2024, όπως προκύπτει από την Έρευνα Βιβλιοθηκών της Ελλάδος, από την ΕΛΣΤΑΤ.

Ένας ογκώδης τόμος μνήμης και συγκίνησης, ένα βιβλίο που χρησιμοποιεί έναν δρόμο για να μιλήσει για μια πόλη: το Οδός Πανεπιστημίου (19ος–21ος αι.) – Ιστορία και ιστορίες των Θανάση Γιοχάλα και Ζωής Βαΐου είναι ένα βιβλίο που αντιμετωπίζει την Πανεπιστημίου ως ιστορικό άξονα πάνω στον οποίο εγγράφονται οι μεταμορφώσεις της Αθήνας, οι φιλοδοξίες της, οι αποτυχίες της και, κυρίως, οι αντιφάσεις της.

Τον Δεκέμβριο του 2025, οι ΗΠΑ παρουσίασαν μια νέα πρωτοβουλία με ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο όνομα: Pax Silica. Η πρωτοβουλία εγκαινιάστηκε σε Σύνοδο στην Ουάσιγκτον, με τη συμμετοχή μιας επιλεγμένης ομάδας προηγμένων οικονομιών, και φιλοδοξεί να θωρακίσει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού που στηρίζουν την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Χθες το βράδυ ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσσεντ, ανακοίνωσε κάτι που οι περισσότεροι σχολιαστές θα παρεξηγήσουν επειδή θα κολλήσουν στο όνομα. Οι Λογαριασμοί Τραμπ δεν είναι άλλο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ούτε μια «παροχή» για να βγει η εβδομάδα. Είναι μια αλλαγή παραδείγματος: κοινωνική πολιτική που δεν μοιράζει κατανάλωση, αλλά ιδιοκτησία. Και γι’ αυτό μπορεί να αφήσει αποτύπωμα που ξεπερνά την Αμερική.