Αισιόδοξος εμφανίστηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, σχετικά με την προοπτική συμφωνίας για τη λήξη του πολέμου ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία, μετά τις πολύωρες συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή στη Φλόριντα.

Πριν λίγες μέρες η Eurostat δημοσίευσε στοιχεία που καταγράφουν τη σαφή βελτίωση του πραγματικού εισοδήματος στην Ελλάδα. Η βελτίωση των τελευταίων 6 ετών είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Τούτο είναι αναμενόμενο μετά την καθίζηση της περασμένης δεκαετίας και την απομάκρυνση του συνονθυλεύματος των «γραφικών άσχετων», όπως τους χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στο βιβλίο του, από την εξουσία. Η οικονομία αντιδρά σαν πιεσμένο ελατήριο. Θα μπορούσε αυτή η εκτίναξη να ήταν ακόμη δυναμικότερη.

Στην Ρώμη του 1944 μεταφέρει ο Νίκος Πετρόπουλος την υπόθεση της όπερας «Τόσκα», δίχως να επηρεάζονται η δράση και οι συγκρούσεις που πραγματεύεται το έργο του Πουτσίνι.

Όσο και να ξεχειλώσουν τις δημοσκοπήσεις, όσο και να θέλουν να τις φέρουν στα μέτρα τους, το συμπέρασμα είναι ένα: η επόμενη κυβέρνηση θα έχει και πάλι τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας. Είτε στην αυτοδύναμη μορφή είτε στη συνεργατική. Πώς μπορεί αυτή η αναπόδραστη πορεία να ακυρωθεί; Με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων και τα υπάρχοντα κόμματα ούτε με ένα θαύμα δεν ακυρώνεται.

Όλοι υπόσχονται ότι θα «αντιμετωπίσουν την ακρίβεια». Άλλοι με επιδόματα, άλλοι με «παγωμένα» ενοίκια, άλλοι με «ένα νόμο κι ένα άρθρο». Κανείς όμως δεν λέει την απλή, σκληρή αλήθεια: η ακρίβεια δεν καταργείται. Μόνο την αντέχεις καλύτερα ή την κάνεις χειρότερη. Για τον πολίτη τα πράγματα είναι βίαια ειλικρινά. Έχεις μόνο δύο δρόμους: ή αυξάνεις τα εισοδήματά σου ή μειώνεις τις δαπάνες σου. Συνήθως, κάνεις και τα δύο. Αυτό στην πράξη σημαίνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα.

Η νέα εποχή των αμιγώς ηλεκτρικών επαγγελματικών οχημάτων της Renault ξεκινάει με το ολοκαίνουργιο Trafic Van E-Tech electric, το οποίο υπόσχεται στους επαγγελματίες κάθε κλάδου, υψηλή αποδοτικότητα, ευελιξία και πλήρη ψηφιακή διασύνδεση.

Εξεστιν Αλεξίω μεγαλοστομείν, θα έλεγε ένας σύγχρονος Ζηνόβιος, ο οποίος μας κληροδότησε τη σχετική αναφορά για τους Κλαζομενίους. Κάποτε δεν θα έσκιζε μόνο τα μνημόνια, δεν θα χτυπούσε τα νταούλια να χορεύουν οι αγορές, αλλά θα άλλαζε τη μοίρα των εργαζομένων της Ευρώπης, «και όλου του πλανήτη» όπως του ξέφυγε σε μια στιγμή κομπορρημοσύνης με υπομειδίαμα αυταρέσκειας.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης παρουσίασε το νέο του ιστορικό βιβλίο «Ρώμη». Συνιστάται ιδιαίτερα προς παλαιούς και νέους φιλόδοξους ηγεμόνες. Πού πάτε καλέ να κυβερνήσετε την Ελλάδα χωρίς να έχετε διαβάσει μία στάλα Ιστορίας; Τι θέλετε, δηλαδή; Να πάθετε ό,τι και ο Τσίπρας; Γι' αυτό σας λέω. Διαβάζετε. Όχι μόνο ίντριγκα και κουτσομπολιό. Κατά τα λοιπά, διαβάστε κι εσείς σήμερα το δικό μας πόνημα για να μάθετε: Γιατί διοικητές νοσοκομείων χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο. Γιατί οι Τούρκοι κουνάνε το δάκτυλο στην Κύπρο. Γιατί ο Μανώλης Χριστοδουλάκης αντιμετωπίζει εχθρική δημοσιότητα. Καλημέρα είπαμε; Γράφει ο Ανάλγητος.

Την εκτίμηση ότι η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης είναι προ των πυλών, χάρη στην παρέμβαση του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, εκφράζει ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, σε συνέντευξή του στο Liberal και τον Χρήστο Θ. Παναγόπουλο. Σε τι στοχεύει η πίεση των ΗΠΑ προς την Τουρκία, η στάση της Ελλάδας και ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης Ερντογάν.

Διαβάζοντας ήδη τον τίτλο του βιβλίου του Αλ. Τσίπρα δημιουργείται αυτομάτως η αίσθηση της ύβρεως. Καθώς το υπέροχο ποίημα, σύμβολο της ανθρώπινης περιπέτειας του Κωνσταντίνου Καβάφη, σκυλεύεται για να μεταβληθεί στον τίτλο ενός πονήματος που περιγράφει ένα άθλιο ρεσάλτο.

Ξέρω έναν δήμαρχο με μερικές θητείες στην πλάτη του, στον οποίον μια εταιρεία παροχής ενέργειας πρότεινε να βάλει τον δήμο σε μια ενεργειακή κοινότητα με ΑΠΕ. «Θα γλυτώσετε πολλά από την κατανάλωση ρεύματος στον φωτισμό των δρόμων, στα σχολεία και στα δημοτικά σας καταστήματα, ενώ θα ‘χετε τη δυνατότητα να δώσετε και δωρεάν ρεύμα σε μερικά νοικοκυριά δημοτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας» του είπαν.

Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων των ΗΠΑ στη νότια Καραϊβική, από την εποχή της εισβολής στον Παναμά (1989). Ο στόχος αυτή τη φορά είναι η Βενεζουέλα και τα καρτέλ ναρκωτικών που δρουν «ανενόχλητα», ή ακόμα και «υποστηριζόμενα» από το καθεστώς Μαδούρο.

Η ερήμωση της επαρχίας απασχολεί τον κόσμο. Είναι καθημερινό θέμα συζήτησης, κυρίως στις περιοχές που οι άνθρωποι το βιώνουν έντονα. Βλέπουν τα χωριά τους να μαραζώνουν, να πεθαίνουν, περιορίζοντας και τις δικές τους επιλογές. «Tα φώτα μέρα με τη μέρα σβήνουν και δεν ξανανάβουν. Ίσως 2-3 μέρες το Πάσχα», μας γράφει αναγνώστης. Αν κάτι παρατηρώ στις πολλές επιστολές που δέχτηκα για το θέμα είναι η παραίτηση των επιστολογράφων. Έχουν κουραστεί να περιμένουν ότι κάτι θα αλλάξει.

Το βιβλίο μοιάζει σαν ένα νεανικό δωμάτιο που επιστρέφεις μετά από καμπόσες δεκαετίες και σε παίρνει ο αέρας της εποχής... Τα «Ζεστά Ποτά» του Σπύρου Αραβανή κάνουν ακριβώς αυτό: ανασύρουν μιαν εποχή επιχειρώντας μια δεύτερη ηχογράφηση, της δεκαετίας του ’80 στο μεδούλι της μνήμης.

Διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της Βαλκανικής χερσονήσου, οι άνθρωποι μιας λατινόφωνης πληθυσμιακής ομάδας ζουν πλέον στην αφάνεια, αναμεμειγμένοι πλήρως με τους τόπους μόνιμης κατοικίας τους. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι…

Ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της σημερινής Ευρώπης κινδυνεύει να καταρρεύσει, αφού για όλους ήταν δεδομένο ότι η βία των όπλων δεν αλλάζει τις συνοριογραμμές. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Ευρώπη κατόρθωσε να εξασφαλίσει μακρά σταθερότητα. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και οι συζητήσεις για πιθανή συμφωνία που θα αποδεχθεί το Κίεβο και θα περιλαμβάνει απώλεια εδαφών, δείχνουν ότι τα δεδομένα μπορούν να μεταβληθούν. Η πραγματικότητα αυτή δεν προέκυψε ξαφνικά.Το 2014, η Ευρώπη έστειλε στο Κρεμλίνο το λάθος μήνυμα.

Η πρόθεση της επικεφαλής της Κομισιόν να συγκροτήσει μια μονάδα πληροφοριών θέτει το ερώτημα εάν μία «μίνι CIA» είναι απαραίτητη για την ΕΕ και συνακόλουθα ποιο λόγο θα έχουν τα κράτη-μέλη σε ένα πεδίο που βρίσκεται στον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας.