Άκουσα χθες με προσοχή τον Κώστα Καραμανλή. Και μοιραίως, αναρωτήθηκα. Καμιά «κρίση απαξίωσης» δεν είχε δει όταν κάποια ελληνική κυβέρνηση, έκανε ένα δημοψήφισμα που έμοιαζε με εθνική ζαριά κι ύστερα πήρε το αποτέλεσμα του και το ‘φερε τούμπα με ξεδιάντροπο τρόπο; Διότι τότε δεν μίλησε. Καμιά «κρίση απονομιμοποίησης, αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου» δεν είχε δει, όταν ενοχοποιούνταν δυο πρώην πρωθυπουργοί.

Άκουσα χθες με προσοχή τον Κώστα Καραμανλή. Και μοιραίως, αναρωτήθηκα. Καμιά «κρίση απαξίωσης» δεν είχε δει όταν κάποια ελληνική κυβέρνηση, έκανε ένα δημοψήφισμα που έμοιαζε με εθνική ζαριά κι ύστερα πήρε το αποτέλεσμα του και το ‘φερε τούμπα με ξεδιάντροπο τρόπο; Διότι τότε δεν μίλησε. Καμιά «κρίση απονομιμοποίησης, αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου» δεν είχε δει, όταν ενοχοποιούνταν δυο πρώην πρωθυπουργοί κι άλλα οκτώ πολιτικά στελέχη της αντιπολίτευσης.

Τα μνημεία φυσικά και ανήκουν στον λαό. Αλλά με αυτό εννοούμε ότι αποτελούν κοινό κτήμα όλων των πολιτών, ως σημείο συγκερασμού της εθνικής μνήμης, της πολιτιστικής κληρονομιάς και της εθνικής ταυτότητας. Ειδικά το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη που είναι συνδεδεμένο με την αιματηρή ιστορία του τόπου. Το μνημείο όντως ανήκει στον λαό. Αλλά ανήκει ως ιερός χώρος, ως σύμβολο τιμής και μνήμης.

Το μπάχαλο στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι το χαρακτηριστικό της ίδιας της χώρας. Αν κάτι καταλογίζουν στην κυβέρνηση οι ψηφοφόροι της ή έστω μια σημαντική μερίδα τους, είναι ότι την στήριξαν για να μην γίνουμε στο μέλλον μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων. Κι όμως! Αντί τα πράγματα να γίνουν καλύτερα χειροτέρευσαν. Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έχει γίνει χώρος κατάληξης και εκδήλωσης κάθε είδους διαμαρτυρίας. Όπως και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης.

Το Νόμπελ Οικονομικών δεν ήταν ποτέ «αληθινό» Νόμπελ. Δεν το όρισε ο Άλφρεντ Νόμπελ στη διαθήκη του. Το θέσπισε η Σουηδική Κεντρική Τράπεζα το 1968, «στη μνήμη του Άλφρεντ Νόμπελ». Κι όμως, μισό αιώνα αργότερα, είναι ίσως το πιο ουσιαστικό βραβείο ιδεών. Εκεί όπου η οικονομία συναντά τη φιλοσοφία και η θεωρία δοκιμάζεται στην πραγματική ζωή. Δεν είναι λίγες οι χρονιές που η επιτροπή του βραβείου προκαλεί διαφωνίες.

Οι πόλεμοι δεν τελειώνουν με διακηρύξεις· και αυτός στη Γάζα δεν πρόκειται να τελειώσει δίχως τον αφοπλισμό της Χαμάς, δηλώνει ο κ. Γαβριήλ Χαρίτος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Liberal και την Ευαγγελία Μπίφη, αποτυπώνοντας την πραγματικότητα που διαμορφώνεται μετά την εφαρμογή της εκεχειρίας. Ανασύνταξη δυνάμεων της Χαμάς και άλλα αποτελούν ένα βαρύ πέπλο αβεβαιότητας που σκεπάζει τα επόμενα στάδια του σχεδίου Τραμπ.

H «Πρωτοβουλία 1.000 κωδικών» την οποία έλαβαν οι επιχειρήσεις μαζικής λιανικής (super markets) σε συνεργασία με κάποιες δεκάδες προμηθευτών τους ώστε να προχωρήσουν σε μείωση τιμών επί 2.180 προϊόντων (1.074 σε τρόφιμα και 1.106 άλλα είδη) είναι θετική και αξιέπαινη. Η πίεση που ασκεί ο πελάτης-καταναλωτής-πολίτης είναι πάντοτε υπολογίσιμη. Η πολιτική πίεση, την οποία ασκεί, με τον δικό του τρόπο, ο αρμόδιος υπουργός Θεοδωρικάκος είναι επίσης χρήσιμη.

Ο κ. Παύλος Μαρινάκης ήταν σαφής. « Δε θα πάμε να σβήσουμε τα ονόματα των νεκρών…δεν θα κάνουμε μια επιθετική κίνηση για να έρθουν οι γνωστοί-άγνωστοι προβοκάτορες για να δημιουργηθεί μια ακόμα ένταση». Κατανοητή πολιτικά αυτή η θέση, αν και κρύβει παγίδες και αντιφάσεις σε σχέση με το νέο κυβερνητικό μέτρο. Υποθέτω πως η υπό ψήφιση νομοθετική ρύθμιση για την προστασία του Μνημείου, αφορά ακριβώς τις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται ο κ. Μαρινάκης.

Τρέχει ο κ. Τάκης να αντιμετωπίσει την ακρίβεια. Έχει φορέσει την πανοπλία του, έχει πάρει το δόρυ του και έχει εφορμήσει στα σούπερ μάρκετ. Προς το παρόν υπάρχουν προσδοκίες. Εμείς δεν δώσαμε μεγάλη σημασία στα του Αγνώστου Στρατιώτη. Δικαίως! Δίνουμε, όμως, βάση σε όσα συμβαίνουν στο νέο κόμμα του Αλέξη και στο ΠΑΣΟΚ. Όχι αδίκως. Και όσοι ψάχνετε για μια καλή δουλειά στην Ελλάδα και έχετε τα τυπικά προσόντα, γράψτε κάπου ότι τον Ιούνιο του '26 λήγει η θητεία του Γιάννη Στουρνάρα. Προσωπικά ψηφίζω και πάλι Γιάννη, αλλά αυτό δεν μετράει. Καλημέρα! Γράφει ο Ανάλγητος.

Χθες αναφέραμε πως η ιστορική επιτυχία του Τραμπ στη Μέση Ανατολή αναμένεται να έχει βαθιές, ακόμη απροσδιόριστες συνέπειες για την Ευρώπη και τον κόσμο. Το βασικό συστατικό αυτής της επιτυχίας συνίσταται στην απρόσκοπτη απειλή χρήσης βίας προς τους αντιπάλους και στον ωμό εκβιασμό των συμμάχων. Η απειλή αποβολής της Ισπανίας από το ΝΑΤΟ και η περιφρονητική στάση απέναντι στις ηγεσίες της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικά δείγματα.

Η χερσόνησος της Πελοποννήσου, κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια και είναι ευρέως γνωστή για τον ιστορικό της πλούτο. Κατέχει άπλετες, διάσημες και μη, γωνιές που έχουν περάσει τα πάνδεινα και συνεχίζουν να επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Η πορεία της πόλης που θα μας απασχολήσει εδώ, χαρακτηρίζεται από περιόδους ακμής και ανάπτυξης, από εμπορικές συναλλαγές, μάχες, πολιορκίες, κατακτήσεις, απελευθερώσεις και πλούτο.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη σήμερα ακόμη και στο αρχικό στάδιο που βρίσκεται μπορεί να δώσει σημαντικές λύσεις στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, τόσο η generative ΑΙ αλλά κυρίως η agentic AI.

Αναδρομή σε συνέντευξη του Γιώργου Χουλιαρά με αφορμή την έκθεση «Άηχοι διάλογοι. Νίκος Χουλιαράς, Ζωγραφική – Γιώργος Χουλιαράς, Γλυπτική» που εγκαινιάζεται στο Μέτσοβο.