Ο κ. Παύλος Μαρινάκης ήταν σαφής. « Δε θα πάμε να σβήσουμε τα ονόματα των νεκρών…δεν θα κάνουμε μια επιθετική κίνηση για να έρθουν οι γνωστοί-άγνωστοι προβοκάτορες για να δημιουργηθεί μια ακόμα ένταση». Κατανοητή πολιτικά αυτή η θέση, αν και κρύβει παγίδες και αντιφάσεις σε σχέση με το νέο κυβερνητικό μέτρο. Υποθέτω πως η υπό ψήφιση νομοθετική ρύθμιση για την προστασία του Μνημείου, αφορά ακριβώς τις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται ο κ. Μαρινάκης. Δηλαδή να προστατευθεί ο χώρος από τους γνωστούς-άγνωστους.
Προφανώς η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει να χρεωθεί αυτή τη δημιουργία νέων εντάσεων γύρω από την τραγωδία των Τεμπών και να αφήσει την άλλη πλευρά να εκτεθεί για ο,τιδήποτε συμβεί. Ούτως ή άλλως ο αριθμός αυτών που ακολουθούν την κυρία Καρυστιανού και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου συνεχώς μειώνεται. Αψευδέστατος μάρτυρας οι φωτογραφίες από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις.
Εκτιμά η κυβέρνηση πως από τη στιγμή που ορίστηκε η ημερομηνία της δίκης περιττεύουν ενέργειες που θα προκαλέσουν τους συγγενείς των θυμάτων και όσους πολιτικούς βρίσκονται από πίσω τους. Διότι ας μην έχουμε αυταπάτες. Εντάσεις θα δημιουργηθούν, καθώς η ομαλή πορεία προς την 23η Μαρτίου 2026, ημέρα που θα ξεκινήσει η δίκη, δεν συμφέρει πολιτικά σε εκείνα τα πρόσωπα τα οποία έχουν επενδύσει σε αυτή την τραγωδία. Απλώς η κυβέρνηση είναι ολοφάνερο δεν θέλει να συμμετάσχει ή πολύ περισσότερο να πυροδοτήσει αυτό το γαϊτανάκι της έντασης και των συγκρούσεων. Από την πλευρά της πιστεύει πως η ομαλότητα τη συμφέρει πολιτικά ή να το πω διαφορετικά, ακολουθώντας την πολιτική της ρήξης θα έβγαινε ζημιωμένη.
Σε αυτό το τοπίο να συνεκτιμήσουμε και τη δήλωση της κυρίας Καρυστιανού που ήταν ξεκάθαρη: « Ο Άγνωστος Στρατιώτης ανήκει σε όλους τους Έλληνες, θα είμαστε παρόντες εκεί. Μην τολμήσετε να οικειοποιηθείτε και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη γιατί θα μας βρείτε απέναντι». Η κυρία Καρυστιανού πιστεύει πως στη σύγκρουση με την κυβέρνηση αυτή έχει το ηθικό πλεονέκτημα ως μάνα που έχασε το παιδί της και έχει κάθε λόγο να είναι ανυποχώρητη, επιθετική, με λόγο άμεσα πολιτικό. Συνάγεται από τις δύο δηλώσεις- αυτή του κ. Π. Μαρινάκη και της κυρίας Καρυστιανού-πως η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε μια τακτική αναδίπλωση, που θα κριθεί πολιτικά σε βάθος χρόνου. Χαρίζει μια επικοινωνιακή νίκη στην άλλη πλευρά, για να μην υποστεί μια πολιτική ήττα αν αυτή χρεωθεί μια νέα ένταση.
Θα μπορούσε όμως αυτή την τακτική αναδίπλωση να τη συνοδεύσει με μια επίθεση προς τα κόμματα της αριστερής και κυρίως της δεξιάς αντιπολίτευσης με ένα ερώτημα: σας αρέσει αυτό που βλέπετε μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη; Να υποθέσω ότι αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα θα τεθούν κατά τη συζήτηση στη βουλή του σχετικού νομοσχεδίου. Διότι στο φινάλε η κυβέρνηση δεν συνομιλεί με τους συγγενείς, αλλά με τα πολιτικά κόμματα.
Η κυρία Καρυστιανού μπορεί να πιστεύει πως αυτός ο χώρος της ανήκει και μπορεί αυτή να τον οικειοποιηθεί, όμως καλόν είναι να ακούσουμε και την άποψη του ΠΑΣΟΚ και της πατριωτικής, με ή χωρίς εισαγωγικά, Ελληνικής Λύσης.
