Αν η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων όπως έλεγε ο Μιτεράν, τότε η εκδήλωση με την παρουσίαση του βιβλίου του Τσίπρα, πρέπει να συνιστά για κάποιους τον ορισμό του εξευτελισμού.
Οι αρχηγοί, οι βουλευτές αλλά και όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Σύριζα και της ΝΕΑΡ, αναγκάστηκαν να πάνε στον εξώστη, δείχνοντας παρ’όλα αυτά χαρούμενοι και τρισευτυχισμένοι.
Βουλευτής μάλιστα του Σύριζα, μιλώντας στις κάμερες μετά το τέλος της εκδήλωσης και αναφερόμενος στον Τσίπρα, δήλωσε περιχαρής και αρκούντως αποφασισμένος ότι «αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω». Και στη νεότερη τουλάχιστον πολιτική ιστορία, δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε βουλευτή να καταργεί στην πράξη τον αρχηγό του κόμματός του, εκθειάζοντας τον πρώην αρχηγό του με το βλέμμα στραμμένο σ’ ένα κόμμα που όλοι εικάζουν ότι θα γίνει αλλά είναι ακόμα στα χαρτιά.
Αν σταθεί πάντως κανείς στις λεπτομέρειες και τα στατιστικά, δεν ήταν όλα ακριβώς λαμπερά χθες. Από τους 33 εναπομείναντες βουλευτές του Σύριζα, στην εκδήλωση πήγαν μόνο οι 25. Οι υπόλοιποι 8 με επικεφαλής τον Πολάκη, προτίμησαν να κάτσουν σπίτι τους αν κάτι λέει αυτό. Ακόμα χειρότερα στη ΝΕΑΡ, όπου δεν πήγαν ούτε οι μισοί καθώς η ομάδα των Τσακαλώτου - Σακελλαρίδη και οι βουλευτές που τους ακολουθούν, έλαμψε δια της απουσίας της.
Όπερ σημαίνει ότι το τέλος της ιστορίας των διασπάσεων, δεν γράφτηκε ακόμη αλλά έχουμε μάλλον και άλλα επεισόδια να δούμε.
Επί της ουσίας τώρα, ο Τσίπρας παρουσίασε τη δική του εκδοχή της αλήθειας των γεγονότων του 2015-19, ρίχνοντας κυρίως το φταίξιμο για τις τραγικές αστοχίες εκείνης της περιόδου, στους στενούς του τότε συνεργάτες τους οποίους και απαξίωσε ολοκληρωτικά. Ο ίδιος απέφυγε την αυτοκριτική, απεναντίας μάλιστα δήλωσε «αμετανόητος και υπερήφανος». Καμία έκπληξη. Αυτός ήταν πάντα και δεν θ’ αλλάξει.
Παραμερίζοντας τις γνωστές ασυναρτησίες που συνηθίζει να λέει ο Τσίπρας, με το γνωστό πομπώδες ύφος και επανέλαβε άλλωστε και χθες, αναμένουμε καλόπιστα την επίσημη ανακοίνωση για την ίδρυση του κόμματός του και τις προγραμματικές του θέσεις. Αναμένουμε όμως να δούμε επίσης και τους ανθρώπους που θα το στελεχώσουν και θα κληθούν να εξηγήσουν αυτές τις πολιτικές στον κόσμο καθώς να τις υλοποιήσουν αν γίνουν ποτέ κυβέρνηση. Γιατί αν κρίνουμε από τη χθεσινή ανθρωπογεωγραφία, ιδιαίτερη αισιοδοξία μάλλον δεν δικαιολογείται.
Κατά τ’ άλλα η περίφημη στροφή προς το Κέντρο που κάποιοι προεξόφλησαν, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι μνήμες είναι ακόμα πολύ νωπές, αφήστε που το Κέντρο το έχει καπαρώσει άλλος. Και στο καλό σενάριο ο Τσίπρας, θα πάρει μαζί του ένα μεγάλο μέρος των Σύριζα και ΝΕΑΡ και θα τσιμπήσει κάτι και απ’ το ΠΑΣΟΚ, την Πλεύση Ελευθερίας και τον Βαρουφάκη. Όλα αυτά μαζί δίνουν - δε δίνουν ένα 11-12%. Ο λογαριασμός δεν φτάνει ούτε για ταβέρνα, πόσο μάλλον γα κυβέρνηση.
Αλλά επειδή στην πολιτική οι εξελίξεις σπανίως είναι γραμμικές, ας περιμένουμε να δούμε.
Μπορεί ο κόσμος να πειστεί ότι ο Τσίπρας θα «καθαρίσει τον κόπρο του Αυγέα» (sic) όπως είπε κάποτε ο ίδιος σε άλλη περίσταση. Οπότε τότε λογικά θα «θρέψει και τους καρπούς» (sic).
