Το μπάχαλο στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι το χαρακτηριστικό της ίδιας της χώρας. Αν κάτι καταλογίζουν στην κυβέρνηση οι ψηφοφόροι της ή έστω μια σημαντική μερίδα τους, είναι ότι την στήριξαν για να μην γίνουμε στο μέλλον μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων. Κι όμως! Αντί τα πράγματα να γίνουν καλύτερα χειροτέρευσαν. Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έχει γίνει χώρος κατάληξης και εκδήλωσης κάθε είδους διαμαρτυρίας. Όπως και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης.
Έχουμε χάσει εντελώς το μυαλό μας. Διαμαρτύρονται κάποιοι για την περίπτωση που επιχειρηθεί να μπει τάξη στο χώρο. Όχι ότι θα συμβεί. Αλλά για την περίπτωση που η κυβέρνηση αποφασίσει να κάνει το αυτονόητο. Αν. Για το αν συζητάμε.
Λες και στις μέρες της Σοβιετίας μπορούσε κάποιος να σηκώσει ένα πανό διαμαρτυρίας στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και της ανύπαρκτης δημοκρατίας. Και φτάνουν σήμερα στο σημείο να ευτελίζουν τα πάντα. Στο όνομα πάντα του λαού και της Δημοκρατίας. Ένα βήμα τη φορά, μέχρι να θεωρούμε το μπάχαλο μια κανονικότητα.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι κάποιος πάει και γράφει στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη τα ονόματα των νεκρών από το Μάτι. Ή από το ναυάγιο του Σαμίνα. Και γύρω - γύρω κεράκια για να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών. Και πιο πέρα μερικές σκηνές για όσους θέλουν να διαμαρτυρηθούν για οτιδήποτε. Σας αρέσει αυτή η εικόνα;
Σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου αυτή η εικόνα δεν αρέσει. Αυτός ο κόσμος δεν χόρευε το 2015 μερικά μέτρα πιο κάτω στην Πλατεία Συντάγματος για την πέτσινη νίκη του «όχι». Αντιθέτως, έβλεπε με στενοχώρια εκείνη την καλοκαιρινή ημέρα να καταλύεται η κοινή λογική και υποσχέθηκε να μην αφήσει να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Και σήμερα αυτός ο κόσμος αισθάνεται κουρασμένος. Δεν θέλει να συνεχίσει. Αρχίζει να μην τον νοιάζει αν γίνουν όλα μπάχαλο. Αν η χώρα θέλει να αυτοκτονήσει, δεν μπορεί κάποιος να την εμποδίσει...
Αυτό είναι το πρόβλημα που έχει να λύσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να μην χάσει την ψυχική της σύνδεση με αυτόν τον κόσμο. Τον κόσμο που την πίστεψε και την στήριξε σε όλες τις δύσκολες στιγμές της.
Στο προαύλιο της ΕΡΤ υπάρχει το μνημείο των... νεκρών της ΕΡΤ. Δεν έχει σημασία ότι δεν υπήρξε κάποια πράξη κρατικής βίας που να είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία ανθρώπων, όπως συνέβη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Σημασία έχει ότι χτίστηκε ένα ακόμη αφήγημα, αυτό των νεκρών της ΕΡΤ. Γιατί λοιπόν αυτό να υπάρχει στην ΕΡΤ και όχι στον χώρο του Αγνώστου Στρατιώτη. Και γιατί να μην το κάνει η ίδια η κυβέρνηση, να το μεταφέρει με δέουσες τιμές δίπλα στην σκηνή του απεργού πείνας; Το λέμε για να ... προλάβουμε. Να διευκολυνθούν οι αριστεροί συνάνθρωποί μας και να μην μπουν σε περαιτέρω κόπο. Και γιατί να μην μεταφερθούν στη συνέχεια οι αδριάντες των νεκρών ηρώων της αριστεράς. Εκεί δεν είναι ο χώρος εκδήλωσης των λαϊκών αγώνων;
Θανάσης Μαυρίδης
