Λογικά, ο αντικειμενικός στόχος του ΠΑΣΟΚ θα ήταν να αποτελέσει την καλύτερη διαθέσιμη εναλλακτική, της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μεθοδικά και σταδιακά, να καταλάβει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς να γίνει ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς να προσβλέπει αποκλειστικά στην κατάρρευση της κυβέρνησης. Μεγάλο μέρος του στόχου θα είχε ήδη επιτευχθεί, αν ο νέος πρόεδρος απλώς αντέγραφε την πετυχημένη συνταγή Μητσοτάκη.

Έρευνα που χρηματοδότησε το Ίδρυμα Πούλιτζερ και δημοσιεύεται στην Deutsche Welle  - με αφορμή και την υπόθεση των 38 μεταναστών που βρέθηκαν στην αμμονησίδα του Εβρου -  σε περίπου 2.300 λέξεις επαναλαμβάνει όλες τις κατηγορίες που έχουν ακουστεί σε βάρος της Ελλάδας. Μιλά για push backs, για παραβίαση του κοινοτικού δικαίου και μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Η έρευνα βρίθει από υλικό «το οποίο της διέθεσαν κατά αποκλειστικότητα ανεξάρτητοι ερευνητές».

Στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός έθεσε το εκλογικό δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» αλλά Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη το διάβασαν και σχολίασαν αμφότερες (!) ως «Μητσοτάκης ή χάος». Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αντελήφθη την ταύτιση και για να σώσει και τα προσχήματα της… αυτόνομης πρωταγωνιστικής πορείας, διόρθωσε αναγορεύοντας ως στρατηγικό αντίπαλο του πρωθυπουργού τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ! Δεν το σχηματοποίησε στο «Μητσοτάκης ή Ανδρουλάκης» αλλά αυτό ήταν το πνεύμα του επίσημου σχολίου.

Η κυβέρνηση είχε αφήσει ένα ανεξόφλητο χρέος και οφείλει να το τακτοποιήσει. Χρέος προς χιλιάδες φοιτητές και τους γονείς τους, οι οποίοι ματώνουν και θα ματώσουν ακόμη περισσότερο φέτος, προκειμένου να συντηρήσουν τα παιδιά τους που σπουδάζουν. Η πρεμιέρα της νέας πανεπιστημιακής αστυνομίας δεν ήταν απογοητευτική. Ήταν περισσότερο μια επιχείρηση ανίχνευσης του περιβάλλοντος και της δυναμικής των αντιδρώντων. 

Την άνοιξη στις κάλπες θα γίνει ταμείο και για εκείνους που φύτεψαν έναν νόμο νάρκη και υπόσχονται προοδευτική κυβέρνηση με Βαρουφάκη και Κουτσούμπα, αλλά και για εκείνους που απαιτούν να επιλέξει κάποιος άλλος και όχι η κάλπη τον πρωθυπουργό. Στη δημοκρατία πράγματι  δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οι λαοί είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τα αδιέξοδα τους αλλά δεν λησμονούν σχεδόν ποτέ, και τιμωρούν όσους τους οδηγούν σε αυτά!

Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η ΕΥΠ με επικεφαλής το Γιάννη Ρουμπάτη είχε εντολή από τον κ. Τσίπρα να ασχολείται μόνο με υποθέσεις εθνικής κυριαρχίας και οργανωμένου εγκλήματος και ουδέποτε υπήρξε πολιτική παρέμβαση, γνώση, ή ενημέρωση του Μαξίμου.  Δυο επίλεκτα στελέχη της αγοράς που συστρατεύτηκαν και επιστρατεύτηκαν από τον τότε πρωθυπουργό, αποκαλύπτεται ότι παρακολουθούνταν κατά τον δεύτερο χρόνο της διακυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου.  

Διαπιστώνοντας, ότι βρισκόμαστε εν μέσω επικοινωνιακής θύελλας εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και προβλέποντας ανησυχητική κλιμάκωση, επείγει η δημιουργία ενός συστημικού επικοινωνιακού war room, για την επιθετική προώθηση των θέσεων μας και της διαρκούς αντίκρουσης αρνητικών σχολίων. Για να υπάρξει αυτό, θα πρέπει να υποχωρήσει η εντύπωση της αντιπολίτευσης ότι πλήττοντας την κυβέρνηση σε τόσο ευαίσθητους τομείς, προκύπτουν πολιτικά οφέλη και μένει αλώβητη και η χώρα.

Τρεις πρώην πρωθυπουργοί ταυτισμένοι χρονικά και πολιτικά με τη χειρότερη 15ετία της Ελλάδας και κουβαλώντας ο καθένας το δικό του βαρύ φορτίο ευθυνών, ζητούν από τον πρωθυπουργό να αποκαθάρει τον πολιτικό και θεσμικό βίο της χώρας. Είναι απλά αδιανόητο να εντάσσεται ο Κώστας Καραμανλής στην ίδια συνομοταξία με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πολέμησε πολιτικά, ό,τι άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη στον τόπο ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής: Το σωτήριο δόγμα «η Ελλάς ανήκει εις τη Δύσιν».

Νομίζω πως δεν έγινε αντιληπτή πλήρως η κίνηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μεταβεί, αυτοπροσώπως στα γραφεία της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και να κάνει επιτόπου δηλώσεις. Η επίσκεψη στην ΑΔΑΕ του Αλέξη Τσίπρα, ουδόλως αποσκοπούσε στη δημιουργία μικρών εντυπώσεων. Ήταν άριστα προετοιμασμένα τόσο το ραντεβού με το προεδρείο και τα μέλη της Ανεξάρτητης Αρχής όσο και όλα όσα ειπώθηκαν. Δεν πήγε μόνος ο κ. Τσίπρας. Συνοδευόταν από τον εξ απορρήτων του. Τον κ. Μιχάλη Καλογήρου.

Το ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει η διερεύνηση της υπόθεσης Ανδρουλάκη, βρίσκεται αντιμέτωπο με περισσότερα προβλήματα και ζημίες, από όσες ευκαιρίες πιστεύει ότι έχει για να αντλήσει ουσιαστικά πολιτικά οφέλη. Πρόβλημα νούμερο ένα: Ενισχύεται ξανά η αρχηγική επιστασία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της Κεντροαριστεράς, η οποία με την εκλογή Ανδρουλάκη είχε αρχίσει να χάνει το εύρος της, καθώς πολλοί πίστεψαν ότι έχει τις προϋποθέσεις για να γίνει το μεγάλο come back.

Εδώ και περίπου δύο μήνες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, ενώ σχεδόν καθημερινά καταγγέλλουν τα ανώνυμα  «καρτέλ της ενέργειας» τα οποία κερδίζουν λένε εκατομμύρια λόγω των επιλογών της κυβέρνησης, έχουν αποσύρει ως προτεινόμενη λύση, την επαναφορά του «Δ» στη ΔΕΗ. Ούτε στη Βουλή στις παρεμβάσεις του ο κ. Τσίπρας, ούτε στις ανακοινώσεις του κόμματος, επανέρχεται η «υπόσχεση» της Κουμουνδούρου να «κρατικοποιήσει» ξανά τη ΔEH.

Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν είχαν μονοσήμαντη χρησιμότητα, δεν δείχνουν μόνο πόση ζημιά υπέστη η κυβέρνηση από την υπόθεση των παρακολουθήσεων και πόσο όφελος απέσπασαν οι κύριοι Τσίπρας και Ανδρουλάκης. Είναι απείρως πιο χρήσιμες, διότι σε μια εξαιρετικά κομβική στιγμή έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η ελληνική κοινωνία έχει εμπεδώσει το σκληρό μάθημα που έλαβε από την περιπέτεια στην οποία βρέθηκε αυτοβούλως το 2015.

«Για άλλον σκοπό ξεκινάει ο αδέξιος φορέας της ιστορικής στιγμής και στο αντίθετο αποτέλεσμα καταλήγει» έλεγε ο Ηλίας Ηλιού, διατυπώνοντας την αρχή της ετερογονίας των σκοπών, όπως αυτή εφαρμόζεται στην πολιτική. Η στιγμή είναι ιστορική. Σε όλες τις χώρες, φορείς της ιστορικής αυτής στιγμής, είναι η κυβέρνηση, τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό ευρύτερα αλλά και οι πολίτες. Η ευθύνη των πολιτικών πρακτικά προηγείται, αν και επί της ουσίας έπεται.

Η πραγματική μάχη που έχει να δώσει και να κερδίσει η κυβέρνηση, δεν είναι η μάχη των πρόσκαιρων και αμφίβολης έκτασης και έντασης εντυπώσεων από ένα «Χ» πληρωμένο άρθρο στο διεθνή τύπο, ή μια κοπτοραπτική που εξάγεται και επανεισάγεται και ανακυκλώνεται από την αντιπολίτευση. Άρθρα γνώμης ακόμη κι αν δημοσιεύονται στους Νew York Times δεν επιφέρουν ούτε εκλογική βλάβη, ούτε εκλογικό όφελος.

Στην Κουμουνδούρου, ή ξέχασαν ή σκοπίμως παρέλειψαν να βγάλουν χθες, ανακοίνωση για τις αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ και την ενίσχυση των μέτρων φύλαξης στον Έβρο. Το πρώτο ενδεχόμενο, είναι παντελώς αδύνατον να έχει συμβεί, καθώς τρία κορυφαία στελέχη οι Γ. Τσίπρας, ο Θ Δρίτσας και ο Π. Ρήγας - στην παλιά κομματική ορολογία -  είναι οι σκιώδεις υπουργοί άμυνας. Έστω λοιπόν ότι αυτοί ξεχάστηκαν. Ο επιμελέστατος κ. Σπίρτζης δεν θα το έσωζε;

Από την dream team των υπουργών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ένα πρόσωπο, κατάφερνε να πέφτει στα μαλακά και να μένει, επί της ουσίας, στο απυρόβλητο ενώ, ήταν εκείνος που διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο μέχρι τον τελευταίο νόμο για την εφαρμογή των μέτρων που αυτό προέβλεπε.  Ο Τσίπρας έφαγε όλο το «ξύλο» για το «αριστερό» μνημόνιο, ενώ ο Τσακαλώτος έμεινε ως ο χαριτωμένος, αντισυμβατικός υπουργός με το κόκκινο σακίδιο.