Χίλντα Παπαδημητρίου: «Αλλά πάντοτε ξεκινάω από μια εικόνα που με στοιχειώνει: τη σκηνή του φόνου»
«Πρέπει να έχει χιούμορ και μουσική, να διαδραματίζεται σε μια μεγαλούπολη με σκοτεινές γωνιές και όμορφες γειτονιές, μια ιστορία που θα γίνει το σταυροδρόμι όπου θα συναντηθούν οι πιο διαφορετικοί και αταίριαστοι άνθρωποι. Θέλω να ακουμπάει σ' ένα πλαίσιο ηθικών κανόνων, υπό την έννοια όχι της τρέχουσας ηθικής απαραίτητα, αλλά να διαπνέεται από την ανάγκη απόδοσης δικαιοσύνης. Ίσως επειδή η δικαιοσύνη είναι για μένα υπέρτατη αξία.»