Αρνούμενος να δεχθεί οτιδήποτε λιγότερο από την υποταγή της Ουκρανίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επιχειρεί να διχάσει Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες, κατηγορώντας τους Ευρωπαίους ότι εκείνοι εμποδίζουν την ειρήνη - και προειδοποιώντας ότι εάν θέλουν πόλεμο, θα τον έχουν...

Πρόσφατα η κυβέρνηση παρουσίασε τον πολυετή δημοσιονομικό προγραμματισμό της επόμενης τετραετίας. Πρόκειται για ένα σημαντικό κείμενο πολιτικής, που δεν είναι απλώς μια τεχνική άσκηση με αριθμούς, αλλά ένας χάρτης πορείας για τα δημόσια οικονομικά, την ανάπτυξη και το ρόλο του κράτους στην οικονομία. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, περιέχει πολλά θετικά στοιχεία, αλλά και ορισμένες αδυναμίες ή αστοχίες, ιδίως αν το διαβάσει κανείς από μια πιο φιλελεύθερη, προσανατολισμένη στην αγορά οπτική.

Με τις αγροτικές αποζημιώσεις ζούμε αυτό που περιμέναμε εδώ και καιρό να συμβεί. Δεν ξέραμε το πότε, τον χρόνο. Αλλά ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι παράγουμε και η Ευρώπη να συνεχίσει να πληρώνει για ένα υποτιθέμενο «προϊόν». Είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλα «προϊόντα» που η παραγωγή τους έχει μια καθαρά υποκειμενική διάσταση. Κι αυτό επειδή αυτή είναι η κυρίαρχη νοοτροπία εκεί έξω. Η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα ήταν και είναι ο πακτωλός των ευρωπαϊκών χρημάτων.

Είναι γνωστή η θέση του Κινήματος πως στρατηγικός του αντίπαλος είναι η Δεξιά. Μέχρις εδώ όλα καλά, αυτή η γραμμή έχει βαθύτατες ρίζες. Πού κολλά το πράγμα; Στο ότι η Δεξιά που έχουν κατά νου τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή. Υπάρχει μόνον στο μυαλό τους. Αυτό που υπάρχει και αδυνατούν να το συλλάβουν είναι μια ευρύχωρη Κεντροδεξιά παράταξη που έχει λεηλατήσει ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το Κίνημα. Μέχρι και υποψήφιος πρόεδρος του Eurogroup προέρχεται από τα φυτώρια του Κινήματος. Τον είχαν μπροστά τους και τον έκριναν ακατάλληλο για στέλεχος πρώτης γραμμής.

Ο πρόεδρος Κυριάκος είναι ένας μεγαλόκαρδος άνθρωπος που δεν κρατάει κακίες. Γι’ αυτό και θα παραστεί στο συνέδριο του Βήματος. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Ο πρόεδρος κοιτάζει μπροστά. Κοιτάζει και την ενότητα του κόμματός του. Γι’ αυτό και έχει συχνή επικοινωνία με τον Βαγγέλη. Τον Μεϊμαράκη. Αυτόν τον Βαγγέλη εννοώ. Κι εδώ πρέπει να ομολογήσουμε, φίλοι και φίλες, ότι ο πρόεδρος Κυριάκος είναι επτάψυχος. Μπορεί να σας διαβεβαιώσει γι’ αυτό και ο Αλέξης ο Τσίπρας ο μετανοημένος. Καλημέρα είπαμε; Γράφει ο Ανάλγητος.

Διατυπώνεται πολύ συχνά - στοχεύοντας κυρίως στην υποτίμηση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού - το επιχείρημα ότι η χώρα δεν έχει αντιπολίτευση και εξ’ αυτού προκύπτει η πολιτική κυριαρχία. Η χθεσινή μέρα καταρρίπτει τον πυρήνα του επιχειρήματος εις διπλούν.

Την πολιτική του αποκατάσταση επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας, με το βιβλίο του που παρουσιάζει σήμερα, και αρκετοί - φίλοι και αντίπαλοι - αναμένουν εάν θα κάνει προβολή του σχεδιασμού του για το μέλλον, του δικού του και της κεντροαριστεράς. Στο βιβλίο βυθίστηκε στο παρελθόν, ως καθαρτήριο από το οποίο φιλοδοξεί να εξέλθει πάλλευκος, άμωμος πολιτικών αμαρτιών. Ωστόσο, υπάρχουν «χρωστούμενα» τα οποία θα τον ακολουθούν. Όπως η τραγικότητα του Ματιού.

Καλύπτω αγροτικά μπλόκα από τον καιρό του Νώε. Ξεκίνησα να πηγαίνω στο Κάστρο και στη Νίκαια ως ρεπόρτερ του ελεύθερου ρεπορτάζ, συνέχισα ως πολιτικός συντάκτης, πολλά χρόνια έκανα συνδέσεις μαζί τους (αλλά και επιτόπιες καλύψεις) ως εκπομπάρχης από το στούντιο, το ίδιο κάνω και σήμερα με δυο - τρεις παράλληλες ιδιότητες (εκπομπάρχης, σχολιαστής, συνταξιούχος). Κάλυψα μπλόκα στον κάμπο της Θήβας, της Θεσσαλίας, της Θεσσαλονίκης, κάλυψα στην Κρήτη, στο λιμάνι του Πειραιά, έξω απ’ το Ελ. Βενιζέλος, στον Ισθμό, πορεία αγροτών στο Σύνταγμα.

Πριν από μερικές εβδομάδες, γνωστός ηθοποιός οδηγώντας σε κατάσταση μέθης προκάλεσε ζημιές σε πολλά παρκαρισμένα οχήματα. Λίγες μέρες αργότερα, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει την κατακραυγή των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων, κάλεσε φωτογράφους για να απαθανατίσουν την επίσκεψη - συμπαράστασή του σε έναν άνθρωπο που πραγματοποιούσε – υποτίθεται – απεργία πείνας ζητώντας την εκταφή του παιδιού του, θύματος της τραγωδίας των Τεμπών. Ο απεργός πείνας, ενώ είχε εξασφαλίσει άδεια εκταφής, δεν την πραγματοποίησε ποτέ.

Η ευρωπαϊκή μοίρα της χώρας και ο πνευματικός κόσμος έξω από τα σύνορά της.

Πριν από πολλούς αιώνες, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν, ότι κάπου στην Βοιωτία ζούσε μια μικρή οικογένεια. Μέσα στα δάση της, μεγάλωναν δύο αγόρια, δύο αδέλφια, ο Ελικώνας και ο Κιθαιρώνας.