Δεν είναι λίγες οι πληγές του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται ότι θα αναδειχθούν στο πλαίσιο της προεκλογικής μάχης. Μαύρες, σακούλες, ΣΥΡΙΖΑ Channel και σχέσεις με το καθεστώς Μαδούρο.

Αν επικρατήσει η άποψη ότι οι πρώτες εκλογές είναι περίπου διαδικαστικές, υπάρχει κίνδυνος ένα τμήμα δυσαρεστημένων ψηφοφόρων να εκφράσει ευκολότερα την ενόχλησή του.

Η προσπάθεια «μείωσης των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας πάση θυσία» δεν φαντάζει ρεαλιστική με τα σημερινά δεδομένα των ερευνών, οι οποίες της δίνουν προβάδισμα.

Ανέκαθεν ο χώρος του Κέντρου ήταν αντίθετος στην πολιτική των ενισχύσεων. Σήμερα; Το 58,1% των Κεντρώων, αξιολογεί θετικά τις επιδοματικές πολιτικές (Opinion Poll).

O Χρυσαυγιτισμός δεν έχει εξαλειφθεί. Το δείχνουν όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που καταγράφουν και ένα στοιχείο, για το οποίο δεν μπορούμε να στρουθοκαμηλίζουμε.

Η μάχη της κάλπης δεν θα κριθεί από τις υποκλοπές, αλλά από την διαχείριση της ακρίβειας και των ζητημάτων που συνδέονται με το επίπεδο ζωής των πολιτών μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, καθώς επίσης τη διαχείριση των ελληνοτουρκικών και των ζητημάτων ασφάλειας.

Είναι προφανές ότι επιχειρείται πολιτική αποσταθεροποίηση, εκβιαστική και τυχοδιωκτική αλλαγή των όρων πολιτικού ανταγωνισμού και καλλιέργεια κλίματος μίσους.

Σταθερό προβάδισμα η ΝΔ, αμετάβλητο το έλλειμμα αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λέει στο Liberal ο Z.Zούπης της Opinion Poll. Συνέντευξη στον Γ.Φιντικάκη.

Η «ΑΥΓΗ» αφιερώνει το πρωτοσέλιδο και ένα δισέλιδο εσωτερικό στην Opinion Poll και εμένα προσωπικά ως Γενικό Διευθυντή της. Μπορεί κάποιοι να είναι τόσο εμμονικοί, ώστε να επαναφέρουν τα ίδια και τα ίδια για να πλήξουν πρόσωπα και δημοσκοπικές εταιρείες; Μπορεί απ' ό,τι φαίνεται.

Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και γνωριζόμαστε καλά όλοι. Είναι ταυτόχρονα και μια χώρα που δεν έχουν ειπωθεί αλήθειες τουλάχιστον τόσο δυνατά όσο χρειαζόταν. Δεν έχουν ξεχάσει στάσεις και συμπεριφορές στο Δημοψήφισμα του 2015, την αφωνία απέναντι στη συνωμοσία για την ενοχοποίηση δέκα πολιτικών στελεχών της Αντιπολίτευσης για το σκάνδαλο Novartis. Οι δε ψηφοφόροι ειδικά της ΝΔ πιο ειδικά, δεν ξεχνούν ότι η ΝΔ ξαναβρήκε βηματισμό εξουσίας, ξεφεύγοντας από τη μοιρολατρία περί «παντοδύναμου ΣΥΡΙΖΑ».

Η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές ηγεσίες κλυδωνίζονται και αχνοφαίνεται ο κίνδυνος μιας πιθανής κρίσης με επίκεντρο την Ιταλία, που ίσως αποτελέσει τη χειρότερη αναταραχή στην ιστορία του ευρώ. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο στην πολιτική ανάλυση για να γίνει αντιληπτό ότι αυτό το τοπίο είναι προνομιακός χώρος για κοινωνικές αντιδράσεις, τυφλές εκρήξεις και τροφοδότηση λαϊκιστικών κινημάτων κάθε μορφής που θα οδηγούν σε κοινωνικό κατακερματισμό και πολιτική αποσταθεροποίηση. Μοιάζει με το καλύτερο δώρο στον Β. Πούτιν.

Οι εκλογές στο τέλος της τετραετίας συνεπάγονται αναμφίβολα κάποια ρίσκα. Η κυβέρνηση το πήρε το ρίσκο. Όσο για την αντιπολίτευση, «αγοράζει» χρόνο. Το θέμα είναι πως θα τον αξιοποιήσει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώξει να παίξει με την αγωνία της κοινωνίας, χωρίς πειστικές λύσεις, η απόστασή του από αυτήν θα μεγαλώσει. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, η προϋπόθεση είναι να δείξει ότι διαθέτει σύγχρονες προτάσεις, πως είναι δύναμη εθνικής ευθύνης.

Σε μια εποχή έξαρσης της ακρίβειας, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει να διεκδικήσει την «αρνητική» ψήφο. Ακόμη και αν δεν γίνουν πρόωρες εκλογές και ακολουθήσει ένας βαρύς οικονομικός χειμώνας, είναι πιθανότερο να υπάρξουν άλλες δυνάμεις, ικανές να εκφράσουν αυτό το νέο ρεύμα δυσαρέσκειας και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ που μοιάζει στάσιμος.

Η πρωτιά του πρωθυπουργού στο ερώτημα «ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας», είναι αδιαμφισβήτητη. Οποιαδήποτε εξέλιξη σε αυτό το θέμα, επηρεάζει αναπόφευκτα τις πολιτικές διεργασίες. Αν η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας συνεχίσει να αντιμετωπίζεται με την ίδια αποφασιστικότητα και ψυχραιμία, το γεγονός θα προσμετρήσει στα θετικά της κυβέρνησης, φέρνοντας πιο κοντά τις πρόωρες εκλογές.

Mε την ολοκλήρωση των εργασιών του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ τελείωσε ένας ολόκληρος κύκλος. Το κλίμα από την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη, η οργανωτική προσπάθεια δεν αρκούν για να διασφαλίσουν μια ανοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ. Είναι εύκολη η πορεία στο επόμενο διάστημα; Ασφαλώς όχι. Αν έπρεπε να πούμε κάτι συνθηματολογικά, αυτό θα ήταν το «Τώρα είναι η ώρα της Πολιτικής», της κατάθεσης εναλλακτικής πρότασης και συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών προτάσεων. Αυτό λείπει αυτή τη στιγμή και όσο αυτό παραμένει αυτό το κενό, θα κοστίζει. 

Τα απόνερα της πανδημίας, ο πόλεμος και το πληθωριστικό κύμα, «ανακατεύουν» τους πολιτικούς συσχετισμούς παντού στην Ευρώπη τροφοδοτώντας ανατροπές. Στην Ισπανία το Κεντροδεξιό PP μείωσε τη διαφορά από τους Σοσιαλιστές. Στην Γερμανία το ηττημένο CDU/CSU προηγείται του τρικομματικού κυβερνώντος συνασπισμού. Στις εξαιρέσεις, η Ελλάδα, όπου η εικόνα έχει «παγώσει», με τη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να διευρύνεται.

Από επικοινωνιακή άποψη το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν επιτυχημένο. Προβλήθηκε πολύ. Ήταν μαζικό. Όμως αυτά κρατούν ως κλίμα κάποιες μέρες. Αυτό που μένει είναι αν μπήκαν τα θεμέλια για το μέλλον και αυτά είναι η αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας, οι απαντήσεις για το παρόν και το μέλλον, οι απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας. Από αυτή την άποψη, πολλά ερωτήματα έμειναν μετέωρα, αναπάντητα. Σε πολλά σημεία υπάρχει απροσδιοριστία.

Η ιστορική και εξαιρετικής πληρότητας και ποιότητας ομιλία Πρωθυπουργού στο Αμερικανικό Κογκρέσο μούδιασε κομματικούς αντιπάλους. Άλλοι μίλησαν με αμετροέπεια για μια ομιλία που κατέθεσε το σύνολο των εθνικών θέσεων συνδυασμένες με τις νέες διεθνείς προκλήσεις. Άλλοι έκαναν ότι δεν κατάλαβαν τι έγινε την ίδια στιγμή που η ομιλία αυτή είχε τεράστιο διεθνή αντίκτυπο και έκανε τις τουρκικές εφημερίδες και τους Τούρκους αξιωματούχους να παραληρούν και άλλοι κατέφυγαν σε μια μεμψιμοιρία μην τυχόν και χαρακτηριστούν «Μητσοτακικοί».

Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Στο διάστημα προς τις εκλογές θα ζήσουμε ένα κρεσέντο λαϊκισμού. Η απάντηση πρέπει να είναι με την προώθηση πολιτικών που αφαιρούν οξυγόνο από τον λαϊκισμό, που πείθουν ότι κανείς Έλληνας δεν θα μείνει απροστάτευτος, που δεν θα επιτρέπουν σε ζαλισμένους και σε κατάσταση αδυναμίας πολίτες να αναζητήσουν λύση σε «μεσσίες», για τους οποίους δύσκολα ξεχωρίζει κανείς την πολιτική τους προέλευση.

Η επιτυχία του Μακρόν να ενώσει τμήματα της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς απέναντι στον λαϊκισμό συμβολίζει την νίκη στην μάχη της νέας πραγματικότητας. Αυτή ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοδρόμηση, το κεντρικό πλέον πολιτικό δίλημμα. Ίδιο είναι και το στοίχημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ελλάδα.

Τη θέλουμε τη Δύση, αυτό είναι σίγουρο. Τη θέλουμε γιατί ίσως «αυτή μπορεί να μας σώσει». Την ίδια ώρα όμως θέλουμε να είμαστε και ολίγον Πούτιν και «με Βορρά, Ανατολή και Δύση» και καλό θα ήταν να παρακολουθούμε την καταστροφή μιας χώρας, τον ετσιθελισμό ενός ολοκληρωτικού ηγέτη «τηρώντας κατάλληλη ουδετερότητα».

Αλήθεια ποιος πίστευε πριν τριάντα δύο μήνες ότι η νέα κυβέρνηση που αναδεικνυόταν πανηγυρικά, εκφράζοντας το λαϊκό αίτημα αλλαγής πορείας, θα έπεφτε πάνω στα ναρκοπέδια του μεταναστευτικού, μιας προσπάθειας τουρκικής εισβολής στον Έβρο, συνεχούς προκλητικότητας από τη γείτονα, της πανδημίας, της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, της ενεργειακής κρίσης και εντέλει της ακρίβειας; Σήμερα, μια από τις σοβαρές οικονομικές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών πιέζει και αυτό επιφέρει πολιτικές μετατοπίσεις.

Από δυνάμεις που φαίνεται να μην τα έχουν καλά με τη Δημοκρατία, τους θεσμούς, το Κράτος Δικαίου, τον Διαφωτισμό, τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, έως ακροδεξιοί που θαυμάζουν τον «τσαμπουκά και ετσιθελισμό του Πούτιν», όσο και δυνάμεις που τα ρωσικά τανκς τους συγκινούν μιας και για το καλό του λαού εισέβαλαν - ως σοβιετικά τότε τανκς - σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία. Στο χώρο των θαυμαστών του Βλαδίμηρου συναντιώνται όλοι εκείνοι που με ευκολία «πυροβολούν» ανά πάσα στιγμή τη Δύση, μέχρι όσοι εγείρουν ερωτηματικά για την καθαρή θέση που πήρε η Ελλάδα.

Δύο έρευνες την τελευταία εβδομάδα κατέγραψαν το κοινωνικό κλίμα και τους πολιτικούς συσχετισμούς με ποσοστά που βρίσκονται πολύ κοντά. Το πρόβλημα της ακρίβειας επιλέγεται πρώτο και με μεγάλη διαφορά από τους πολίτες ως το βασικό πρόβλημα που τους απασχολεί. Ωστόσο, το πολιτικό συμπέρασμα αυτή τη στιγμή είναι σαφές. Οι πολίτες στηρίζουν την κυβέρνηση ή εν πάση περιπτώσει την επιλέγουν μέχρι και σήμερα τη ΝΔ και βασικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την πιο αξιόπιστη δύναμη να κυβερνήσει.