Αν κάποιος περιέγραφε σε έναν Αμερικανό συντηρητικό του 2010 τη σημερινή εικόνα της δεξιάς συμμαχίας, πιθανότατα θα τον περνούσαν για τρελό: το Ισραήλ, θέμα σχεδόν «αυτονόητης» συστράτευσης για το Ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο, έχει μετατραπεί σε πεδίο σκληρής εσωτερικής σύγκρουσης. Όχι απλώς σε διαφωνία τόνου, αλλά σε πόλεμο ταυτότητας, με κατηγορίες προδοσίας, «λομπίστικης» υποταγής, ακόμη και ανοικτές σκιές αντισημιτισμού. Η πρόσφατη έκρηξη φάνηκε γυμνή στο AmericaFest.

Με νέα εκπροσώπηση και την προσθήκη, μεταξύ άλλων, ενός εντυπωσιακού πετρελαιοκίνητου διπλοκάμπινου pick up στη μεγάλη γκάμα των ηλεκτρικών και diesel επαγγελματικών οχημάτων της, η Maxus συστήνεται από την αρχή στην αγορά της χώρας μας και προτείνοντας επιλογές σε όλες τις κατηγορίες λέει το δικό της ναι στον Έλληνα επαγγελματία.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν τοποθετηθεί για την τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Οι τρεις χώρες προχωρούν βήμα - βήμα σε μια ουσιαστική στρατηγική συμμαχία για την προάσπιση των εθνικών τους συμφερόντων. Φεύγουν σιγά – σιγά από το πλαίσιο μιας συνεργασίας και πάνε σε κάτι πιο ουσιαστικό που είναι η συμμαχία.

Τελευταία ημέρα του χρόνου για τον ανάλγητο η σημερινή. Αργά το βράδυ παίρνω το αεροπλάνο για την Μόσχα και επιστρέφω στις 7 Ιανουαρίου! Πάω στην καρδιά του κτήνους! Χριστούγεννα με το ξανθό γένος. Μούρλια! Ξέρω, θα έχω μια γκρίνια για το Ισραήλ, την Ουκρανία και γι αυτήν ακόμη την απειλή που νιώθει τελευταία ο Ιβάν από τον Τέλη. Κάτω από κάθε «αντισοβιετική πέτρα» βλέπουν τον ανάλγητο! Ήμαρτον! Χρόνια πολλά σύντροφοι και συντρόφισσες. Και που είστε! Δεν σκίζουμε το 2026 καλτσόν. Ευχόμαστε όμως χρόνια πολλά και καλές γιορτές. Σε όλους. Ακόμη και σε κομμουνιστές! Γράφει ο Ανάλγητος.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν τοποθετηθεί για την τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Οι τρεις χώρες προχωρούν βήμα - βήμα σε μια ουσιαστική στρατηγική συμμαχία για την προάσπιση των εθνικών τους συμφερόντων. Φεύγουν σιγά – σιγά από το πλαίσιο μιας συνεργασίας και πάνε σε κάτι πιο ουσιαστικό που είναι η συμμαχία. Συμφωνούν με αυτό το club του Καπνεργοστασίου, το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Τσίπρας και όποιος άλλος; Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να γνωρίζει. Αν αυτοί έρθουν στην εξουσία τι θα κάνουν;

Ο κ. Ν. Καραχάλιος ήταν καταιγιστικός κατά της κυρίας Καρυστιανού στη συνέντευξη που έδωσε χθες στο Δημοτικό ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, στον κ. Βασίλη Κοντουγουλίδη. Επανέλαβε τα όσα της έχει προσάψει και αποκάλυψε πως η δική του επικοινωνιακή ομάδα ήταν η τρίτη που δοκίμαζε η κυρία Καρυστιανού, απόδειξη πως είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική εδώ και καιρό. Ο κ. Ν. Καραχάλιος είπε και κάτι άλλο με ιδιαίτερη πολιτική σημασία.

Η Ελλάδα στις εθνικές οδούς αναστενάζει. Μίζερες γιορτές καθώς η εξουσία των τρακτέρ έκανε κατοχή στους δρόμους που ανήκουν σε όλους μας, μετατρέποντάς τους σε πορεία Γολγοθά. Το ντεκόρ συνθέτει το αργόσυρτο κομβόι των ταλαιπωρημένων οδηγών από παράδρομους.

Η σημερινή, παραμονή Χριστουγέννων, δίνει το έναυσμα να ανατρέξουμε σε ντοκουμέντα και έργα της Ελληνικής Ιστορίας και Τέχνης, με θέμα το παιδί και τα κάλαντα.

Κανένας αγρότης δεν χρειάζεται Google Maps για να πάει στα χωράφια του. Κανείς κτηνοτρόφος δεν χρειάζεται GPS για να μη χαθεί στους ορεινούς βοσκοτόπους. Δυστυχώς όμως ούτε η σκουριασμένη πυξίδα της κομματοκρατίας λειτουργεί στις σημερινές συνθήκες υψηλού ανταγωνισμού. Χρειάζονται εργαλεία  καλιμπραρισμένα στις σημερινές περίπλοκες διαδρομές της αγροδιατροφικής παραγωγής. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις έπεσαν στη διπλή «παγίδα» της αυθόρμητης αγάπης των αστών και στους μονολιθικούς, πλην όμως κομματικών καθοδηγητών.

Βηματισμό στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται με τη «Νέα Μέση Ανατολή» που οραματίζεται ο Ν. Τραμπ αναζήτησαν στα Ιεροσόλυμα οι ηγέτες της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου στη 10η Τριμερή Συνάντηση, η οποία πλέον αναβαθμίζεται ποιοτικά. Η συγκυρία ήταν πολύ διαφορετική από την τελευταία συνάντηση της Τριμερούς το 2023, λίγες ημέρες πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου που προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές και οδήγησε σε πλήρη ανασχεδιασμό της αρχιτεκτονικής ασφάλειας και των συμμαχιών σε Μ. Ανατολή και Αν. Μεσόγειο.

Ό,τι και αν λέτε, ό,τι και αν γράφετε, εγώ τον Γιώργο τον συμπαθώ. Μη σας πω ότι τον αγαπάω μ’ έναν αλλόκοτο τρόπο. Πρώτα απ’ όλα έχει στο περιβάλλον του, ανθρώπους που είναι πολύ φίλοι μου και πολύ καθαροί. Ούτε λουμπινιές, ούτε κομπίνες, ακόμα και τους καιρούς που είχαν την δυνατότητα. Δεύτερο, ο ίδιος Γιώργος κουβαλά στις πλάτες του ένα ασήκωτο φορτίο, που όσο τον βοήθησε στην ανέφελη αρχική του ανέλιξη, τόσο τον καταπλάκωσε στη συνέχεια. Είναι γιος του Ανδρέα. Μη θαρρείτε πως ήταν εύκολο.

Αν σε κάποιον θα έπρεπε να στήσει έναν ανδριάντα ο ελληνισμός, για την αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης της ανεξάρτητης ελληνικής κρατικής οντότητας, αυτός είναι πρώτα απ’ όλα ο Ερντογάν, ο αναμορφωτής της σύγχρονης Τουρκίας. Έχει γραφτεί ξανά πως πριν από έναν αιώνα η Τουρκία δεν είχε καν το διπλάσιο πληθυσμό σε σχέση με την Ελλάδα. Σήμερα έχει τον οκταπλάσιο πληθυσμό. Η αύξηση του πληθυσμού, εκτός από τη διεύρυνση της διαφοράς εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, δημιουργεί και οικονομίες κλίμακας.

Όλοι περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν τα Χριστούγεννα, για να έχουμε έναν καλό λόγο να χαρούμε τις κρύες μέρες του χειμώνα. Ένας από αυτούς του λόγους είναι τα γιορτινά τραπέζια. Το κρέας, οι πολύχρωμες σαλάτες και κυρίως…τα γλυκά!

Τα ελληνικά Χριστούγεννα στη λογοτεχνία φέρνουν στο φως την κοινότητα αλλά και τα όριά της, την πίστη, αλλά και την υποκρισία, τη φτώχεια όχι ως ρομαντική συνθήκη, αλλά ως καθημερινή δοκιμασία. Κάθε Δεκέμβριο, η κοινωνία καλείται να αναμετρηθεί με τον εαυτό της...