Έμφαση στον χαρακτήρα του Κρέοντα αντί της Αντιγόνης έδωσε ο Γερμανός σκηνοθέτης Ούλριχ Ράσε στη σοφόκλεια τραγωδία με την οποία άνοιξαν τα φετινά Επιδαύρια.

Τα γεγονότα της ζωής ανθούν στο ίδιο κλαδί με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Και ο χαρακτήρας στα 50 του δεν επιδέχεται rebranding, όσο και να προσπαθήσουν οι αλχημιστές της επικοινωνίας που τον βοηθούν με τεχνοκρατική αρτιότητα, αλλά και οι γηγενείς θερμοί αγιογράφοι του.

Το περασμένο Σάββατο είχα την τύχη να παρακολουθήσω την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Είναι δύσκολο να υπερτιμηθεί το πόσο διαχρονικό παραμένει το μήνυμά της, ειδικά για όσους ασπάζονται τον κλασικό φιλελευθερισμό. Η τραγωδία αυτή, παρά τη χρονική απόσταση των δυόμιση χιλιετιών, προσφέρει τρία τρανταχτά μαθήματα για τους υπερασπιστές της ατομικής ελευθερίας και των περιορισμών της εξουσίας. Η Αντιγόνη δεν υπακούει στην εντολή του Κρέοντα να εγκαταλείψει τον αδερφό της άταφο, επειδή θεωρεί ότι το ηθικό και προσωπικό της καθήκον είναι ανώτερο από οποιοδήποτε κυβερνητικό διάταγμα.

Δεν υπάρχει κάτι άγνωστο για όσα διημείφθησαν στο προεδρικό μέγαρο κατά την επτάωρη συνάντηση των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων (πλην ΧΑ). Το δήθεν «αγαθό» αίτημα Τσίπρα για τη δημοσίευση των πρακτικών είναι μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση δημιουργίας εντυπώσεων. Στη σειρά που ξεκίνησα πριν λίγες μέρες για όσα συνέβαιναν δέκα χρόνια πριν, θα τα πούμε και θα τα θυμηθούμε όλα. Αν κάνω σήμερα μια μικρή παρασπονδία στη σειρά είναι γιατί μια πρόταση από όσα «σήκωσε» χθες ο Τσίπρας στο fb ξεπερνά τα όρια ευπρέπειας.

Συνήθως οι απαξιωμένοι πολιτικοί αφήνουν να περάσει ένα ικανό χρονικό διάστημα για να ξεχαστούν οι αμαρτίες τους. Πρέπει να περάσουν τη δοκιμασία του πουργκατορίου, να εξαγνιστούν, ώστε να βαδίσουν προς την Εδέμ. Αυτή είναι μια επίπονη διαδικασία την οποία υφίστανται άπαντες οι εκπεπτωκότες εφόσον βέβαια επιζητούν την επιστροφή τους στον απολεσθέντα παράδεισο. Ο Α. Τσίπρας βιάζεται. Βιάζεται πολύ και προκαλεί. Πέρασαν μόλις δύο χρόνια από την εκλογική συντριβή του και τις μετέπειτα μεθοδεύσεις του και θέλει να ανοίξει τώρα τον φάκελο του δημοψηφίσματος. Αυτό σημαίνει το αίτημά του για δημοσιοποίηση των πρακτικών της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών.

Δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015 και την τραγική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όταν η χώρα οδηγήθηκε στα capital controls, στο κλείσιμο των τραπεζών και στον εθνικό εξευτελισμό.

Όλοι οι πολίτες, κυρίως οι αντιπαθούντες, πρέπει να διαβάσουν τη χθεσινή δημόσια τοποθέτηση του πρωθυπουργού για το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δίχως περιστροφές, δικαιολογίες και πολιτικαντισμούς αποδέχεται την αποτυχία της Κυβέρνησης (ο όρος που ο ίδιος χρησιμοποιεί) στο θέμα του ελέγχου των παράνομων ευρωπαϊκών γεωργικών επιδοτήσεων επί της θητείας της, σε αντίθεση με κάποιους κυβερνητικούς πολιτικούς που επικαλέστηκαν σοφιστείες.

Μετά την ανακοίνωση της βαθμολογίας των αποφοίτων Λυκείου στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, ακολούθησε η αναπαραγωγή των γνωστών κλισέ. Για την αξία των αποτελεσμάτων, τη σημασία που έχουν για τους μαθητές, για τις ευκαιρίες της ζωής και άλλου φιλοσοφικού περισσότερο χαρακτήρα σχόλια.

Αν η ΝΔ ήταν σήμερα αντιπολίτευση, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της. Ότι η αντιπολίτευση δεν κάνει σήμερα πάρτι οφείλεται στην αδυναμία της να οργανώσει ακόμη και πικνίκ στο δάσος και το αίσθημα ενοχής που διακατέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα για το θέμα. Ο κ. Μητσοτάκης χειρίστηκε πολύ καλά το σκάνδαλο. Αφού, όμως, αυτό έσκασε. Πρέπει να αναρωτηθεί τι άλλο «έρχεται». Ο μόνος τρόπος για να παραμείνει στην εξουσία ο κ. Μητσοτάκης είναι να αγνοήσει επιδεικτικά την πιθανότητα να κερδίσει τις επόμενες εκλογές! Να αλλάξει τα πάντα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος. 

Ένα βιβλίο δεν είναι ποτέ απλώς ένα βιβλίο. Είναι ιδέα, επιθυμία, ερώτηση, μαχαιριά. Κάποιες φορές, γίνεται κάτι ακόμη πιο τρομακτικό: αλλαγή. Η Ιστορία απέδειξε ξανά και ξανά – πως αυτές οι σελίδες από χαρτί μπορούν να ρίξουν αυτοκρατορίες, να ελευθερώσουν ή να υποδουλώσουν μυαλά.

Στην Ελλάδα δε χρειάζεται να παράγεις. Αρκεί να δηλώνεις. Και να δηλώνεις πολλά: στρέμματα, ζώα, χιλιόμετρα αγροτικών δρόμων. Δηλώσεις – όχι καρποί Excel – όχι παραγωγή. Αν έχεις και μια «γνωριμία» στον ΟΠΕΚΕΠΕ ή στη νομαρχία, το check στο IBAN έρχεται σαν τις βροχές του φθινοπώρου. Τακτικά και χωρίς να ιδρώσεις. Ο οργανισμός που φτιάχτηκε για να ενισχύει τον πραγματικό αγρότη, κατέληξε πλυντήριο αιτήσεων, προθάλαμος ρουσφετιών και θερμοκήπιο αγροτοπατερισμού. Βοσκοτόπια σε λίμνες. Επιδοτήσεις σε πλατείες, ρέματα και κατσίκες-φαντάσματα. Όχι αγροτική πολιτική – πελατειακή δημοσιοϋπαλληλία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν απειλείται από την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως δεν απειλήθηκε, στην πραγματικότητα, ούτε από την υπόθεση των Τεμπών, για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους, που ισχύουν και στις δύο αυτές περιπτώσεις.

Ο Πέδρο Σάντσεθ παραμένει στην πρωθυπουργία, αλλά ακροβατεί. Αν δεν καταφέρει να ανακτήσει την πολιτική και ηθική πρωτοβουλία, ίσως επαναληφθεί η ιστορία του 2018 - μόνο που αυτή τη φορά, θα βρίσκεται ο ίδιος στη θέση του Μαριάνο Ραχόι.