Εμβληματικό σύμβολο της συμπρωτεύουσας, ο Λευκός Πύργος κουβαλά μακρά Ιστορία την οποία ξετυλίγει εντός του στο πλαίσιο μόνιμης έκθεσης η οποία εκκινεί την αφήγησή της από την ίδρυση της πόλης το 316 π.Χ. και φτάνει έως τον 20ο αιώνα, παρουσιάζοντας διάφορες πτυχές του πολιτισμού της. Από την κορυφή του δεσπόζουν από τη μια η πόλη και από την άλλη η απεραντοσύνη της θάλασσας, η οποία με τη σειρά της υπήρξε και ένας κατεξοχήν μυστηριακός τόπος, σκηνικό και σύμβολο συνάμα στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Οι ιστορίες των ανθρώπων στις ταινίες του καθορίζονται από τη μεγάλη Ιστορία η οποία έχει την παρουσία της διάχυτη στην πόλη, όπως ανακαλούμε από τις ταινίες του «Τοπίο στην ομίχλη», «Το βλέμμα του Οδυσσέα», «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» και «Το λιβάδι που δακρύζει». Γυρισμένες στη Θεσσαλονίκη, άλλοτε εν μέρει και άλλοτε εξ ολοκλήρου, κρατούν ζωντανές τις εικόνες της ως σύμβολα μνήμης.
Το ίδιο το μνημείο – ο Λευκός Πύργος – το οποίο αποτελεί θεματοφύλακα της μνήμης καθότι οι επισκέπτες του κάνουν ένα «ταξίδι» στον χρόνο, πλέον αποτελεί και το πρώτο μνημείο από την Ελλάδα που εντάσσεται στον κατάλογο με τους «Θησαυρούς της Ευρωπαϊκής Κινηματογραφικής Κληρονομιάς» (Treasures of European Film Culture) της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενός συνεχώς αναπτυσσόμενου δικτύου, που καθρεφτίζει τον πλούτο και τη μαγεία του ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Ο εν λόγω κατάλογος – με τους Θησαυρούς της Ευρωπαϊκής Κινηματογραφικής Κληρονομιάς – περιλαμβάνει τοποθεσίες ενδεδυμένες με συμβολικό χαρακτήρα για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, ορόσημα του σινεμά που έχουν συνδεθεί με μεγάλες ταινίες και με το όραμα μεγάλων δημιουργών. Σε αυτόν τον κατάλογο περιλαμβάνονται – μέχρι στιγμής – 60 διαφορετικά τοπόσημα σε 50 χώρες: από τη Φοντάνα ντι Τρέβι στη Ρώμη, τις Σκάλες Ποτέμκιν στην Οδησσό και το βιβλιοπωλείο του Νότινγκ Χιλ στο Λονδίνο, μέχρι το καφέ της Αμελί στη Μονμάρτη και το νησί Φάρο του Μπέργκμαν στη Σουηδία.
Σημειωτέον ότι, επ' αφορμής αυτής της ένταξης, ο Λευκός Πύργος εισέρχεται αυτόματα σε ένα πρόσθετο καθεστώς προστασίας, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον, υπενθυμίζοντας πως ο κινηματογραφικός πολιτισμός συνδέεται με τόπους. Πέρα από τις ταινίες του Αγγελόπουλου και άλλων σκηνοθετών, η Θεσσαλονίκη έχει σήμερα τη δική της συμβολή στον κινηματογραφικό φεστιβαλικό χάρτη, χάριν του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο της 66ης διοργάνωσης αυτού του φεστιβάλ και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας (ΕΚΚΟΜΕΔ), με την πολύτιμη βοήθεια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης και του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, διοργανώθηκε (07/11) η τελετή ένταξης του Λευκού Πύργου στους «Θησαυρούς της Ευρωπαϊκής Κινηματογραφικής Κληρονομιάς». Μάλιστα, το μνημείο φιγουράρει σε εικαστικό έργο που φιλοτέχνησε ο Στέφανος Ρόκος για την οπτική ταυτότητα του Φεστιβάλ.
Στέφανος Ρόκος, «Ανατροπή Ι: Πολύτιμες στιγμές έμπνευσης και ειρήνης». Πηγή φωτ.: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ως το μεγαλύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της χώρας, θα συνδράμει με δράσεις που θα προβάλλουν το έργο και την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, καθώς και τον ενεργό ρόλο της Θεσσαλονίκης, τον Ιανουάριο 2027, οπότε και θα πραγματοποιηθεί η τελετή απονομής των 39ων Βραβείων της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, στην Αθήνα.
