Υποδέχονται καλεσμένους και επισκέπτες ξεπηδώντας από κάθε γωνιά της πόλης προ(σ)καλώντας τους να σταθούν και να τις θαυμάσουν ή να πλησιάσουν και να τις παρατηρήσουν. Αποτελώντας μέρος της συμπρωτεύουσας δίνοντάς της χρώμα κατά τη διάρκεια του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οι αφίσες της διοργάνωσης φέρουν την υπογραφή του εικαστικού Στέφανου Ρόκου, και περιλαμβάνουν τον δικό τους μικρόκοσμο άρρηκτα συνδεδεμένο με το σινεμά και τους ανθρώπους του.
Μπροστά και πίσω από την κάμερα άνθρωποι προσηλωμένοι στο πρότζεκτ τους, υπογραμμίζουν και αυτοί πως το «μαζί» είναι παντοδύναμο για την έκβαση της προσπάθειας. Διαβάζουμε το λιθαράκι τους στο τέλος των ταινιών – στα credits που διαρκούν λίγα λεπτά και ενδύονται από τη μουσική υπόκρουση της ταινίας ενώ ο αμφιβληστροειδής προσπαθεί να διαβάσει όσα περισσότερα ονόματα μπορεί, μην αφήνοντας έτσι, στην αφάνεια, τη συμβολή κανενός. Τους ανθρώπους αυτούς και τον κόπο τους θέτει στο προσκήνιο ο Ρόκος στις δύο αφίσες της φετινής διοργάνωσης (31/10 – 09/11), δίνοντάς τους τον τίτλο «Ανατροπή Ι και ΙΙ: Πολύτιμες στιγμές έμπνευσης και ειρήνης».
«Επέλεξα να δημιουργήσω δύο υπερφορτωμένα πλουραλιστικά ζωγραφικά έργα όπως είναι τα credits στο τέλος των ταινιών. Πλήθος από πληροφορίες και ονόματα, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, περνούν γρήγορα μπροστά από τα μάτια μας αναδεικνύοντας το μέγεθος της κάθε παραγωγής. Κάπου εκεί ανάμεσα υπάρχει η έμπνευση που ενώνει τόσα ανόμοια στοιχεία, μια ωραία φωτιά που ξεπηδά από το κεφάλι των συντελεστών και δημιουργεί μια συνθήκη» σημειώνει ο Στέφανος Ρόκος.
Αφίσα του Φεστιβάλ στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης @Νεκταρία Μαραγιάννη
Στα ζωγραφικά του αυτά έργα υπάρχει κίνηση ενώ τίποτε δεν κινείται, υπάρχει επίσης μουσικότητα παρότι δεν υπάρχει soundtrack. Διότι, η κίνηση και η μουσικότητα βαδίζουν χέρι-χέρι στη δημιουργία, και όλα στις αφίσες του είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η κινηματογραφική κάμερα εντοπίζεται και στις δύο αφίσες και η δημιουργία έχει τον πρώτο λόγο.
Στην πρώτη αφίσα, η κάμερα αποτελεί μέρος του σκηνικού της Θεσσαλονίκης όπου ο κινηματογραφιστής συνεχίζει το έργο του παράλληλα με τη ζωή που κυλά. Η υπερρεαλιστική απόδοση των διαστάσεων αυτών που αποτυπώνει θα μπορούσε να αντιστοιχεί στις δυνατότητες που δίνει ο φακός της κάμερας στην καταγραφή αλλά και στην κάθε φορά διαφορετική οπτική γωνία. Μέρος αυτής της απόδοσης και ένα ζευγάρι πόδια που καταδύονται στον Θερμαϊκό (;) πιθανώς ως μέρος μίας διαφορετικής πραγματικότητας ή της απόδειξης ότι ο δημιουργός μένει προσηλωμένος παρά τα όσα εκτυλίσσονται. Κάνοντάς με να ανασύρω μία διαφορετική κατάδυση ζεύγους ποδιών από τον πίνακα «Η πτώση του Ίκαρου» του Bruegel.
Στέφανος Ρόκος, «Ανατροπή Ι: Πολύτιμες στιγμές έμπνευσης και ειρήνης». Πηγή φωτ.: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Από τον μοναχικό κινηματογραφιστή μεταφερόμαστε σε ένα σκηνικό καταγραφής σε έναν ου χώρο και ου χρόνο. Το μαύρο φόντο τονίζει τις ανθρώπινες φιγούρες οι οποίες έχουν επιδοθεί στο έργο τους, δίνεται η αίσθηση ότι φυσά και τα πρόσωπά τους δεν διακρίνονται καθαρά. Ζουμάροντας, διακρίνουμε μνημεία της Θεσσαλονίκης όπως η Ροτόντα και μέρος των τειχών της, διακρίνουμε επίσης αβοκάντο και ένα τηλέφωνο τα οποία πρωταγωνιστούν στα σποτ της φετινής διοργάνωσης.
Στέφανος Ρόκος, «Ανατροπή ΙΙ: Πολύτιμες στιγμές έμπνευσης και ειρήνης». Πηγή φωτ.: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Πρόκειται για δύο μικρού μήκους animation που δημιούργησαν ο Στέφανος Ρόκος και ο Φωκίων Ξένος, σε μουσική του ελληνικής καταγωγής διάσημου Αμερικανού μουσικού Τζιμ Σκλαβούνος, συνεργάτη καλλιτεχνών όπως ο Nick Cave, οι Grinderman, Sonic Youth, Teenage Jesus and the Jerks (με τη Λίντια Λιντς) και The Cramps μεταξύ άλλων, καθώς και μόνιμο μέλος των Bad Seeds από το 1994. Τα spots τα απολαύσαμε τον Οκτώβριο οπότε και παρουσιάστηκαν πρώτη φορά, όσο και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, στην τελετή έναρξης και πριν από κάθε προβολή.
«Στο ένα (σ.σ. spot) η σκηνή που γυρίζεται στέφεται με απόλυτη επιτυχία, στο άλλο είναι η πλήρης καταστροφή. Σε όλα τα στάδια της δημιουργίας κάθε καλλιτεχνικού έργου ενυπάρχουν η επιτυχία και η αποτυχία, σχεδόν ταυτόχρονα, και μάλλον πάντα διαδέχεται εναλλάξ η μία την άλλη. Αυτό το γνωρίζουμε, είναι μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας και υπηρετεί τον σκοπό της τέχνης.
»Όταν η ιδέα αποκτήσει υπόσταση, οι δημιουργοί εύχονται όλη αυτή η περιπέτεια που πέρασαν να έχει θετικό πρόσημο. Ωστόσο, η μεγάλη ανατροπή συμβαίνει όταν το τελικό έργο αποπνέει στον αποδέκτη μια αίσθηση αληθινής έμπνευσης και ειρήνης», όπως είχε σημειώσει ο Στέφανος Ρόκος, καταδεικνύοντας, με τη δική του δημιουργική συμβολή στο πλαίσιο του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ότι ο κινηματογράφος είναι συνάμα δημιουργία και πηγή έμπνευσης.
Πηγή φωτ.: Facebook/ Thessaloniki International Film Festival
Κεντρική φωτ.: Αφίσα του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έξω από το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης @Νεκταρία Μαραγιάννη
