Γίνεται μόδα. Μετά το επιτυχημένο event στην Σύρο, όπου το κράτος στάθηκε ανήμπορο εξασφαλίσει την αποβίβαση Εβραίων επισκεπτών, πήραν παράδειγμα και στη Ρόδο οι δημοτικοί υπάλληλοι με τους σίγουρους μισθούς, χωρίς να νοιάζονται για καταστηματάρχες από τους φόρους των οποίων παίρνουν τον μισθό τους.

Ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μοναδικός πολιτικός που μπορεί να ηγηθεί ενός συνασπισμού δυνάμεων της αριστεράς είναι αυταπόδεικτο. Η πολυδιάσπαση της αριστεράς ξεκίνησε την επομένη της «δραπέτευσής» του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάνοντας έναν περίπατο στο Χ (Twitter) έπεσα επάνω σε ένα ενδιαφέρον βίντεο. Τι έδειχνε; Μια πομπή από αυτοκίνητα με παλαιστινιακές σημαίες να κινούνται προς τον Ισθμό της Κορίνθου. Εκεί κάνουν μια στάση, κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητά τους και στην άκρη του Ισθμού αρχίζουν να φωνάζουν το γνωστό σύνθημα. Καθώς το βίντεο τρέχει, το μάτι μου πέφτει επάνω σε ένα κοτσιδάτο παλικάρι και αμέσως μετά επάνω σε μια συμπαθητική κοπέλα. Κάπου τους ξέρω, μονολογώ.  

Καθώς οι αμερικανικές επιχειρήσεις παρουσιάζουν τις νίκες τους στην Μαθηματική Ολυμπιάδα, οι ΗΠΑ δεν κρύβουν την επιθυμία τους να μονοπωλήσουν τον τομέα και η Κίνα ετοιμάζει μεθοδικά την άμυνά της.

Σήμερα παρουσιάζουμε τρία βιβλία που ανήκουν σε ένα ιδιαίτερο είδος που ισορροπεί ανάμεσα στην προσωπική εμπειρία, την ψυχολογία και την πνευματική αναζήτηση, μια μεθοδολογία αυτογνωσίας.

Ενώ παρακολουθούσα την περασμένη Τετάρτη τη συνέντευξη Μητσοτάκη, μου πέρασε απ’ το μυαλό η ακόλουθη σκέψη. Η πολιτική ανάλυση και η πιθανολόγηση των μελλοντικών εξελίξεων κινούνται πλέον σε αχαρτογράφητα νερά. Για δυο-τρεις πολύ συγκεκριμένους λόγους, από το 1974 μέχρι σήμερα δεν έχουμε ξαναζήσει παρόμοιο πολιτικό φαινόμενο σαν αυτό που βιώνουμε με την κυβέρνηση του Κυριάκου. Άρα δεν έχουμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τη σημερινή πολιτική κατάσταση με κάποια άλλη.

Ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μοναδικός πολιτικός που μπορεί να ηγηθεί ενός συνασπισμού δυνάμεων της αριστεράς είναι αυταπόδεικτο. Η πολυδιάσπαση της αριστεράς ξεκίνησε την επομένη της «δραπέτευσής» του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρειάζεται την αντιπολίτευση πιο απελπισμένα απ’ ότι ο μέσος συριζαίος ψηφοφόρος την επανασύσταση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίσης αυταπόδεικτο. Το ερώτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας του 2025 είναι ο ίδιος με τον Αλέξη του 2015.

Στο προηγούμενο κείμενό μου για τον σημερινό πρωθυπουργό της χώρας αναφέρθηκα στα όχι ευάριθμα σφάλματα έως και ατοπήματα που θα μπορούσαν να του προσαφθούν. Και το έκανα με «αμείλικτη» σχεδόν αυστηρότητα και με μια -μη στρογγυλοποιούμενη από οποιαδήποτε σκοπιμότητα- κριτική προσέγγιση…

Οι απαράδεκτες σκηνές στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, αλλά και φράσεις που έχουν εκστομιστεί στο τελευταίο διάστημα δείχνουν ότι η αδυναμία της Αντιπολίτευσης να αρθρώσει πολιτικό λόγο.