Κάνοντας έναν περίπατο στο Χ (Twitter) έπεσα επάνω σε ένα ενδιαφέρον βίντεο. Τι έδειχνε; Μια πομπή από αυτοκίνητα με παλαιστινιακές σημαίες να κινούνται προς τον Ισθμό της Κορίνθου. Εκεί κάνουν μια στάση, κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητά τους και στην άκρη του Ισθμού αρχίζουν να φωνάζουν το γνωστό σύνθημα. Καθώς το βίντεο τρέχει, το μάτι μου πέφτει επάνω σε ένα κοτσιδάτο παλικάρι και αμέσως μετά επάνω σε μια συμπαθητική κοπέλα. Κάπου τους ξέρω, μονολογώ. Ανατρέχω στα ψηφιακά κιτάπια μου και διαπιστώνω πως αμφότεροι ήταν πρώτο τραπέζι-πίστα στη Σύρο. Κατάλαβα!
Σε αυτές τις περιπτώσεις διερωτώμαι πώς γίνεται ενήλικες άνθρωποι, μέσα στο κατακαλόκαιρο, σαββατιάτικα, ντάλα—μεσημέρι, να φεύγουν από την Αθήνα για να πάνε στην Καλαμάτα για να ζητήσουν να φύγουν οι Ισραηλινοί από το Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο Πτήσεων. Τι γίνεται σε αυτό το κέντρο; Υπό την επιστασία μιας ισραηλινής εταιρείας προηγμένης τεχνολογίας, πιλότοι της πολεμικής μας αεροπορίας εκπαιδεύονται επιχειρησιακά σε σύγχρονα πτητικά μέσα, σε προσομοιωτές πτήσεων, σε συντηρήσεις αεροσκαφών κλπ. Αυτό το κέντρο ιδρύθηκε μετά από μια διακρατική συμφωνία που υπέγραψαν οι τότε υπουργοί Άμυνας των δύο κρατών οι Μπένι Γκαντζ και Νίκος Παναγιωτόπουλος. Δε χρειάζεται να έχει κάποιος πολύ μυαλό για να καταλάβει ότι στην Καλαμάτα επιτελείται έργο που ενισχύει την αμυντική ικανότητα της πατρίδας μας.
Οι φριπαλεστάιν δεν το βλέπουν αυτό; Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές: εκδοχή πρώτη: το βλέπουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες. Κάνουν τα δρομολόγια αυτά με 40 βαθμούς θερμοκρασία διότι αυτή είναι η δουλειά τους. (Υποθέτω πως τους κολλάνε ένσημα στα βαρέα και ανθυγιεινά.) Και ως γνωστόν καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Εκδοχή δεύτερη: είναι διεθνιστές—αλληλέγγυοι και για αυτούς δεν υπάρχει εθνικό συμφέρον. Το τι γίνεται σε αυτό το Εκπαιδευτικό Κέντρο Πτήσεων στην Καλαμάτα, τους είναι αδιάφορο. Οι ίδιοι ήταν στον Έβρο το 2020 με τους παράνομους εισβολείς. Φριπαλεστάιν σήμερα.
Θα μου πείτε, οι άλλοι πήγαν σε πανηγύρι στην Αμοργό για να φωνάξουν «λευτεριά στην Παλαιστίνη» και όταν ο τραγουδιστής φώναξε «λευτεριά στην Κύπρο» τα έκαναν λαμπόγυαλο, αφού τον αποκάλεσαν φασίστα. Φανατισμός στα όρια της ψύχωσης.
Αν δεν επηρέαζαν την τουριστική κίνηση και τη διεθνή εικόνα της χώρας θα ήταν απλώς γραφικοί. Διότι μέσα στο λιοπύρι να φωνάζεις «φρομδεριβερτουδεσί» θα ήταν ένα φολκλορικό θέαμα. Κάτι σαν τις δίκες του ιμπεριαλισμού στο Σύνταγμα. Μάλιστα απορώ πως ήδη δεν δίκασαν τον σιωνισμό και τον Νετανιάχου σε ένα λαϊκό δικαστήριο με πρόεδρο και λαϊκό κατήγορο. Επισημαίνω αυτήν την παράλειψη των φριπαλεστάιν και προσδοκώ να με λάβουν υπ΄όψη. Είναι άδικο να έχει καταδικαστεί μόνον ο Κλίντον και ο Μπίμπι να κυκλοφορεί ελεύθερος.
Φριπαλεστάιν και φρομδεριβερτουδεσί. Πάμε γερά!
