Προβολές από νωρίς το απόγευμα έως τα μεσάνυχτα στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας, τον θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος», το σινεμά «Ολύμπια», το Γυμνάσιο Αρρένων και τον πολιτιστικό χώρο «Κύκλωψ». Ανταλλαγή απόψεων έπειτα επί των ταινιών όπως και τα πρωινά της επομένης με τους σκηνοθέτες κι άλλους συντελεστές, συζητήσεις για τη μεταφορά του διηγήματος σε ταινία μικρού μήκους, για την πορεία της ταινίας μετά τα φεστιβάλ, συνομιλίες με ηθοποιούς και εργαστήρια για κινηματογραφιστές, αφιέρωμα στις μικρού μήκους ταινίες των Helena Wittmann και Άγγελου Φραντζή.
Πρόκειται για ορισμένα από όσα έλαβαν χώρα στο πλαίσιο του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (DISFF), την εβδομάδα μεταξύ 8 και 14 Σεπτεμβρίου, αφήνοντας πίσω της συγκινήσεις και όμορφες στιγμές, υπογραμμίζοντας ότι η μικρού μήκους ταινία μιλά βαθιά στην ύπαρξη του ανθρώπου όπως και ότι η μικρή φόρμα έχει δυνατότητες απεριόριστες.
Λήψη της αίθουσας προβολών του κινηματογράφου «Ολύμπια» πριν από την έναρξη προβολών. @Νεκταρία Μαραγιάννη
Το Φεστιβάλ δεν ήταν μόνο οι ταινίες του· ήταν πρωτίστως οι άνθρωποι που δούλεψαν γι'αυτό όπως και όσοι βρεθήκαμε στη Δράμα για να το παρακολουθήσουμε και να το επικοινωνήσουμε, ήταν επίσης η ίδια η πόλη με τη μελαγχολική ομορφιά της που υποδεχόταν στους δρόμους της τους φίλους του σινεμά.
Τα γοητευτικά και συνάμα ερειπωμένα κτίρια θα μπορούσαν να αποτελέσουν από μόνα τους ένα κινηματογραφικό θέμα, οι πηγές της Αγίας Βαρβάρας πιθανόν να εξισωθούν με τη δροσιά που φέρνει η τέχνη στη στυγνή πραγματικότητα, η κυριαρχία του πρασίνου με το γρασίδι και τα δέντρα της μία μεταφορά για την όαση του πολιτισμού.
Λήψη κτιρίου στη Δράμα @Νεκταρία Μαραγιάννη
Λήψη μέρους των πηγών Αγίας Βαρβάρας @Νεκταρία Μαραγιάννη
Η Δράμα υποδέχθηκε τους δημιουργούς, το κοινό και σύσσωμη την κινηματογραφική κοινότητα σε ένα φεστιβάλ με νέα πρόσωπα, νέο χαρακτήρα και νέα διάθεση, αλλά με την ίδια προσήλωση στην ταινία μικρού μήκους και σε όσες και όσους την αγαπούν και την υπηρετούν. Ανέδειξε την ομορφιά αυτής της ταινίας μα και τον ιδρώτα του/της δημιουργού της που κόπιασε ώστε να τη δει στην μεγάλη οθόνη, να τη δουν και οι υπόλοιποι, να τη δούμε εμείς.
Διότι, το σινεμά δεν είναι παρά ιστορίες οι οποίες θέλουν να ειπωθούν και να επικοινωνηθούν. Οι ταινίες που προβλήθηκαν –233 από 49 χώρες– έθεσαν επί τάπητος ζητήματα που απασχολούν καθέναν ξεχωριστά –όπως η μοναξιά και η απώλεια, η διαφορετικότητα, η επιθυμία η επίτευξη των στόχων, η δύναμη της συντροφικότητας– υπογραμμίζοντας, συνάμα, τη συναισθηματική ανάγκη ενός ανθρώπου να νιώσει την αποδοχή.
Η αγκαλιά του Φεστιβάλ προς τους δημιουργούς των ταινιών που επιλέχθηκαν στα τμήματά του, ήταν μία τρόπον τινά αποδοχή, μία αποδοχή που όμως δεν λήγει με το πέρας του Φεστιβάλ· καθώς αυτό φρόντισε ώστε οι δημιουργοί να συνδιαλλαγούν, να υπάρξει μεταξύ τους άμιλλα. Οι δημιουργοί γνωρίζουν –ίσως περισσότερο– ότι το μαζί είναι παντοδύναμο, και μία ταινία –είτε μικρού είτε μεγάλου μήκους– είναι απόρροια συνεργασίας μίας ομάδας ανθρώπων.
Λήψη περιμετρικά του θερινού κινηματογράφου «Αλέξανδρος» @Νεκταρία Μαραγιάννη
Λαμβάνοντας υπόψη την αγωνία εκείνου ή εκείνης που το όνομά του/της αναγράφεται στη σκηνοθεσία, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του DISFF και επικεφαλής του Kiddo Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος, Γιώργος Αγγελόπουλος, μας εισήγαγε κατά την τελετή έναρξης στην προσπάθεια και το έργο που τελεί το Φεστιβάλ, ξεδιπλώνοντας τη συναισθηματική του σκέψη:
«Βρίσκεστε στην σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου ''Ολύμπια'' όπου προβάλλεται για πρώτη φορά μια ταινία μικρού μήκους. Ανάμεσα στο πλήθος, ένα παιδί ντροπαλό. Είναι στα είκοσι; Στα τριάντα; …Μπορεί να είναι και σαράντα χρονών. Κάθεται στη θέση τέρμα πίσω στην άκρη. Ρίχνει ένα συνοφρυωμένο βλέμμα στην οθόνη, κοιτάζει διακριτικά γύρω του, ξανακοιτάζει στην οθόνη, κοιτάζει κάτω – δε φαίνεται να περνάει πολύ καλά. Βουλιάζει όλο και περισσότερο στο κάθισμά του που είναι έτοιμο να διπλώσει.
Και η ταινία τελειώνει κι ο κόσμος χειροκροτά ζεστά. Ακούγονται μέχρι και μερικά επιφωνήματα. Και κάτι μεταξύ απορίας και χαμόγελου σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Οι φίλοι του δίπλα το ταρακουνάνε και του λένε μπράβο. Το παιδί κάνει να τους σπρώξει από πάνω του – μόνο τόσο ώστε να καταλάβουν ότι δε τους απομακρύνει στα αλήθεια αλλά τους ευχαριστεί. Βοήθησαν άλλωστε να κάνει την ταινία του, άλλος κρατώντας το μπουμ, άλλη δίνοντας του δανεικά για να νοικιάσει την κάμερα που ήθελε».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος πριν από την έναρξη του αφιερώματος στον Άγγελο Φραντζή. Πηγή φωτ.: DISFF
Οι ταινίες που προβλήθηκαν στα επτά διαγωνιστικά τμήματα του DISFF –Εθνικό, Εθνικό Σπουδαστικό, Διεθνές Διαγωνιστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Animation, Short & Green, Kiddo– σε εθνική και παγκόσμια πρεμιέρα συζητήθηκαν ήδη και αναμένεται να συζητηθούν περαιτέρω για το επίπεδο και την πολυμορφία τους.
Η δε, προσπάθεια που γίνεται στο Φεστιβάλ, καταδεικνύεται επίσης από το ότι οι ταινίες «Noi» του Νεριτάν Ζιντζιρία και «Correct Me If I'm Wrong» του Hao Zhou (Γερμανία, ΗΠΑ), που τιμήθηκαν με τα βραβεία «Χρυσός Διόνυσος» του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος και Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος, αντίστοιχα, εξασφάλισαν αυτόματα το πολυπόθητο «εισιτήριο» για τη συμμετοχή στη μακρά λίστα υποψηφιοτήτων του Βραβείου Όσκαρ Ταινίας Μικρού Μήκους.
Λήψη στις πηγές Αγίας Βαρβάρας, στη Δράμα, όπου αναγράφεται ο τίτλος του DISFF @Νεκταρία Μαραγιάννη
Η Δράμα αγκαλιάζει τους μικρομηκάδες δίνοντάς τους βήμα, κι έτσι οι ιστορίες τους ταξιδεύουν.
Η διαδικτυακή έκδοση του 48ου DISFF είναι διαθέσιμη έως τις 16 Σεπτεμβρίου (11:00), εδώ.
Κεντρική φωτ.: Λήψη του θερινού κινηματογράφου «Αλέξανδρος» κατά τη διάρκεια παράλληλης δράσης. Πηγή: DISFF
