Σε μια κίνηση που μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη, ο πρόεδρος της Ινδονησίας έκανε την Τρίτη (23/09) μια ομιλία στα Ηνωμένα Έθνη που μπορεί να σηματοδοτήσει μια λεπτή αλλά σημαντική αλλαγή στη στάση της Νοτιοανατολικής Ασίας απέναντι στη διαμάχη Ισραήλ – Παλαιστίνης, αναφέρουν σε άρθρο τους οι Times of Israel.
Για χρόνια, η Ινδονησία ήταν μία από τις πιο μαχητικές μουσουλμανικές χώρες αναφορικά με τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, συχνά επικρίνοντας τις πολιτικές και τις ενέργειες του Ισραήλ. Ωστόσο, χθες κάτι άλλαξε: ο ηγέτης της Ινδονησίας επιβεβαίωσε ότι «το δικαίωμα του Ισραήλ στην ασφάλεια πρέπει να γίνεται σεβαστό». Στη συνέχεια, έκλεισε την ομιλία του με τον εβραϊκό όρο «Shalom», κάτι που προκάλεσε εντύπωση και ήταν απροσδόκητο.
Είναι εύκολο να παραβλέψουμε το βάρος αυτών των λέξεων, αλλά έχουν σημασία, ίσως περισσότερο από ό,τι πολλοί συνειδητοποιούν. Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό;
Πρώτον, η επιβεβαίωση του «δικαιώματος του Ισραήλ στην ασφάλεια» δεν είναι μια φράση χωρίς σημασία. Αντικατοπτρίζει την αναγνώριση ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπάρχει χωρίς να φοβάται για την ύπαρξή του, μια θέση που πολλές χώρες θεωρούν δεδομένη, αλλά όχι πάντα εκείνες που ιστορικά έχουν επικρίνει έντονα την ισραηλινή πολιτική.
Δεύτερον, το να λες «Shalom» στο τέλος μιας ομιλίας στον ΟΗΕ είναι βαθιά συμβολικό. Στα εβραϊκά, «Shalom» σημαίνει ειρήνη, αλλά έχει και βαθύτερες συνειρμούς: ολότητα, ευημερία, φιλία. Δεν είναι απλώς μια ρητορική διατύπωση — είναι μια χειρονομία. Το γεγονός ότι ένας Ινδονήσιος ηγέτης χρησιμοποιεί την εβραϊκή χαιρετιστήρια φράση σε ένα διεθνές φόρουμ υψηλού επιπέδου υποδηλώνει ενσυναίσθηση και ίσως μια ευκαιρία για βαθύτερες διπλωματικές επαφές.
Τρίτον, αυτή η στιγμή ίσως να ενθαρρύνει και άλλους. Αν η Ινδονησία, μια μεγάλη (με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό από ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ χώρα), επιρροή δημοκρατία με μουσουλμανική πλειοψηφία και μακροχρόνια δημόσια υποστήριξη προς την Παλαιστίνη, μπορεί να αναγνωρίσει δημοσίως τις ανάγκες ασφάλειας του Ισραήλ, αυτό προσφέρει κάλυψη σε άλλες χώρες που ήθελαν να μετριάσουν τις θέσεις τους αλλά φοβούνταν την αντίδραση στο εσωτερικό τους.
Στις διεθνείς σχέσεις, συχνά περιμένουμε τις συνθήκες και τις συμφωνίες για να μετρήσουμε την πρόοδο. Όμως, η Ινδονησία μας υπενθύμισε ότι μερικές φορές τα πιο ισχυρά βήματα είναι αυτά της γλώσσας και της αναγνώρισης.
