Χιλιάδες Βορειοκορεάτες εργάτες στέλνονται στη Ρωσία για να καλύψουν την οξεία έλλειψη εργατικού δυναμικού που έχει προκαλέσει η εισβολή στην Ουκρανία, σύμφωνα με έρευνα του BBC.
Οι νοτιοκορεατικές μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν ότι η Μόσχα, πέρα από τη χρήση βορειοκορεατικών όπλων και στρατιωτών, στηρίζεται ολοένα και περισσότερο σε αυτούς τους εργάτες, οι οποίοι εργάζονται σε συνθήκες που παρομοιάζονται με δουλεία.
Μαρτυρίες έξι δραπετών περιγράφουν εξαντλητικά ωράρια έως 18 ώρες ημερησίως, μόνο δύο ημέρες άδεια τον χρόνο και άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε υπερπλήρη κοντέινερ ή ημιτελή κτίρια χωρίς θέρμανση. Εργάτες αναφέρουν ότι υφίστανται ξυλοδαρμούς από επόπτες, στερούνται ιατρικής περίθαλψης ακόμη και μετά από σοβαρά ατυχήματα, και παρακολουθούνται διαρκώς από πράκτορες της βορειοκορεατικής ασφάλειας.
Παρά την απαγόρευση του ΟΗΕ το 2019 για την αποστολή βορειοκορεατικών εργατών στο εξωτερικό, η Ρωσία φέρεται να έχει παραλάβει το 2024 πάνω από 13.000 άτομα - δώδεκα φορές περισσότερους από το 2023 - χρησιμοποιώντας σε πολλές περιπτώσεις φοιτητικές βίζες ως μέσο παράκαμψης των κυρώσεων.
Συνολικά, η Πιονγιάνγκ σχεδιάζει να αποστείλει πάνω από 50.000 εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε μεγάλης κλίμακας κατασκευές, αλλά και σε εργοστάσια ένδυσης και κέντρα πληροφορικής.
Η Μόσχα αναμένεται να χρησιμοποιήσει τουλάχιστον 5.000 εργάτες για την ανοικοδόμηση του Κουρσκ, ενώ δεν αποκλείεται να σταλούν και σε έργα σε κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές. Η επιλογή των εργατών γίνεται με αυστηρό έλεγχο, και μόνο οι πλέον «αξιόπιστοι» επιλέγονται, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους.
Αν και οι αποδοχές είναι υψηλότερες από ό,τι στη Βόρεια Κορέα, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων πηγαίνει απευθείας στο καθεστώς ως «αμοιβές πίστης», ενώ οι ίδιοι λαμβάνουν ελάχιστα, συχνά 100 - 200 δολάρια τον μήνα, και αυτά μόνο με την επιστροφή στην πατρίδα τους. Μερικοί, συνειδητοποιώντας την εκμετάλλευση, αποφασίζουν να δραπετεύσουν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους.
Ειδικοί εκτιμούν ότι η μαζική αποστολή εργατών θα αποτελέσει μακροχρόνιο χαρακτηριστικό της συνεργασίας Πιονγιάνγκ - Μόσχας, το οποίο θα συνεχιστεί και μετά το τέλος του πολέμου, αντικαθιστώντας τη στρατιωτική βοήθεια με «ανθρώπινο κεφάλαιο» για την ανοικοδόμηση.
