Με συνολικό τζίρο που ξεπέρασε τα 3,65 εκατ. ευρώ και ποσοστό πωληθέντων 86%, η δημοπρασία του Bonhams στην Avenue Hoche έδειξε ότι οι Έλληνες δημιουργοί εξακολουθούν να έχουν πραγματικό βάρος. Ο Τσαρούχης βρέθηκε στην κορυφή, με τον «Εσατζή» να φτάνει τα 508.400 ευρώ· ο Μόραλης ακολούθησε με το «Επιθαλάμιο» στα 381.400 ευρώ· ενώ ο Γκίκας σημείωσε την έκπληξη της ημέρας, με το «Τοπίο της Ύδρας» (κεντρική φωτ.) να εξαπλασιάζει την εκτίμησή του.
Γιάννης Μόραλης, «Επιθαλάμιον»
Η «πρώτη γραμμή» των Ελλήνων μοντερνιστών σταθερά τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για τους συλλέκτες, επιβεβαιώνοντας πως οι δημιουργοί της Γενιάς του '30 καθορίζουν τον τόνο της αγοράς, αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο ιστορικά ονόματα όπως ο Γαλάνης ή ο Βολανάκης, των οποίων έργα έμειναν απούλητα.
Γιάννης Τσαρούχης, «Ο Στρατονόμος»
Πιο συγκρατημένη ήταν η κίνηση στη μεσαία κατηγορία έργων. Εκεί οι τιμές κινήθηκαν ορθολογικά, χωρίς εξάρσεις, δείχνοντας ότι η αγορά συχνά παρασύρεται από τα “highlights” και τις υψηλές εκτιμήσεις που λειτουργούν ως μαγνήτης λόγω υπογραφής, ακόμη κι όταν η καλλιτεχνική αξία του έργου δεν είναι ανάλογη.
«Η νίκη των Ελλήνων στο Καρπενήσι και ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη» από τον Θεόφιλο
Το Παρίσι επιβεβαίωσε επίσης κάτι που συχνά υποτιμούμε: η επιτυχία στις δημοπρασίες δεν είναι μόνο ζήτημα ονόματος. Είναι θέμα αξιοπιστίας, τεκμηρίωσης και επαγγελματικής επιμέλειας. Ο συνδυασμός Bonhams - Art Expertise λειτούργησε αποτελεσματικά, προσφέροντας ένα πακέτο ασφάλειας που η αγορά απαιτεί.
Έργο του Γιώργου Μπουζιάνη
Ωστόσο, εντός της συνολικά θετικής εικόνας υπήρξαν και υπενθυμίσεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το μεγάλο έργο του Κωνσταντίνου Παρθένη δεν κατάφερε να βρει αγοραστή, γεγονός που δείχνει πως ακόμη και τα σπουδαία ονόματα δεν κινούνται αυτόματα όταν η τιμολόγηση ή το timing δεν ευθυγραμμίζονται με τις προσδοκίες της αγοράς. Είναι μια λεπτή αλλά ουσιαστική υπενθύμιση ότι η ελληνική τέχνη για να γίνει ανταγωνιστική διεθνώς, χρειάζεται συνεχή δουλειά: επιμελημένες παρουσιάσεις και, κυρίως, ρεαλιστική αποτίμηση.
Το Greek Sale της 19ης Νοεμβρίου ήταν μια καλή στιγμή για την ελληνική τέχνη στο εξωτερικό. Και αυτό έχει σημασία: σε μια διεθνή πλατφόρμα που παρακολουθείται κι από ξένους συλλέκτες, βλέπουμε όχι μόνο τα καθιερωμένα ονόματα, όπως ο Takis, αλλά και την παρουσία σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών να γίνεται πιο ορατή. Οι περιπτώσεις του Γιάννη Αδαμάκου και του Κώστα Παπανικολάου, των οποίων τα έργα βρήκαν νέους ιδιοκτήτες, δείχνουν ότι η αγορά αρχίζει, έστω δειλά, να στρέφει το βλέμμα της και σε μια νεότερη γενιά δημιουργών.
Έργα που δημοπρατήθηκαν
Κεντρική φωτ.: Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, «Τοπίο της Ύδρας»
