«Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με τον πνιγμένο που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του», τονίζει ο πολιτικός αναλυτής, Ανδρέας Δρυμιώτης, σε συνέντευξή του στο Liberal αναφορικά με την απόφαση συμπόρευσης του κόμματος με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο κ. Δρυμιώτης χαρακτηρίζει «αποτυχημένο» το rebranding που επιχειρεί ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για τον Παύλο Πολάκη επισημαίνει πως δεν θέλει πίσω, σε καμία περίπτωση, τον Τσίπρα, γιατί προσβλέπει στο να αναλάβει την αρχηγία του
Παράλληλα, εκτιμά πως το κόμμα Τσίπρα ανοίγει το δρόμο για τρίτη θητεία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Συνέντευξη στον Χρήστο Θ. Παναγόπουλο
Κύριε Δρυμιώτη, Πολάκης εναντίον Φάμελλου για τα μάτια του Τσίπρα. Πώς εξηγείτε την πρόταση Φάμελλου για συμπόρευση με Τσίπρα;
Ας ξεκινήσουμε απ' την αρχή. Διαβάζω τη δήλωση του Σωκράτη Φάμελλου: «Σε αυτό το περιβάλλον η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού και Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα στη θέση του βουλευτή αποτελεί ένα σημαντικό και κρίσιμο γεγονός που αντικειμενικά παράγει ισχυρά πολιτικά αποτελέσματα και δημιουργεί νέα δεδομένα και ερωτήματα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει».
Λοιπόν, εγώ θα τολμήσω να κάνω μια πρόβλεψη: Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις γύρω στο 5-7%, είναι σαν τον πνιγμένο που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του.
Δηλαδή, ο Φάμελλος βλέπει τον Τσίπρα και προσπαθεί να τον «καβαλήσει», μήπως τυχόν και δεν εξαφανιστεί παντελώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ, έτσι ερμηνεύω αυτό το πράγμα και είναι και χαρακτηριστικό της Αριστεράς. Η Αριστερά έχει μια μεγαλομανία και σας το περιγράφω με ένα παράδειγμα: Νομίζει ότι αν πετάξει ένα κουτί κόκκινη μπογιά στον ωκεανό, ο ωκεανός θα γίνει κόκκινος. Έχει αυτή την εντύπωση, ότι είναι παντοδύναμη. Τι μας δίνει εδώ πέρα; Δημιουργεί νέα δεδομένα και ερωτήματα που κανείς δεν αντιλαμβάνεται ποια είναι αυτά. Ποια είναι τα νέα δεδομένα και ερωτήματα; Θα πάρει ένα 10-12% ο Τσίπρας, ο οποίος έφυγε με 16% αν δεν απατώμαι στις τελευταίες εκλογές. Δηλαδή γιατί θα πάρει παραπάνω τώρα, τι άλλαξε; Και αν τυχόν πάει και μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε τι σόι rebranding είναι όλο αυτό.
Με προλάβατε στην ερώτηση που ετοιμαζόμουν να σας κάνω. Τι είδους rebranding είναι αυτό;
Τίποτα. Εδώ είναι το τρελό. Είναι το κόμμα της αντίφασης. Να πάει ο Φάμελλος με τον Τσίπρα, ο οποίος παραιτήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως βουλευτής για να ξαναγίνει ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ δεν τα καταλαβαίνω αυτά, ειλικρινά σας μιλάω. Πραγματικά, ο Φάμελλος συμπεριφέρεται αυτή τη στιγμή σαν το πνιγμένο που βγαίνει από τα μαλλιά του.
Τώρα πάμε στον ρόλο του Πολάκη: Ο Πολάκης δεν θέλει τον Τσίπρα πίσω. Έχει φιλοδοξία να γίνει αρχηγός. Αυτός επιδιώκει φύγει ο Φάμελλος στις επερχόμενες εκλογές και να πάρει αυτός το κόμμα.
Στην ουσία φαίνεται πως τα στελέχη της «Πρώτης Φοράς Αριστερά» επιστρέφουν από την πίσω πόρτα...
Όχι, δεν είναι έτσι. Υπενθυμίζεται ότι και άλλα στελέχη της Πολιτικής Γραμματείας, όπως η Ρένα Δούρου και ο Τρύφων Αλεξιάδης έχουν διατυπώσει έντονες επιφυλάξεις για τη συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα. Κανείς δεν το θέλει.
Άρα βλέπετε νέα διάσπαση;
Εγώ δεν βλέπω διάσπαση. Βλέπω ότι δεν θα τον αφήσουν τον Φάμελλο να πάει προς τον Τσίπρα. Και μάλλον ο Τσίπρας δεν θέλει να πάει μαζί τους. Δηλαδή είναι πραγματικά το θέατρο του παραλόγου. Δεν ξέρω πώς να σας το περιγράψω αλλιώς.
Κόμμα θα κατεβάσει ο κ. Τσίπρας οργανωμένο; Ή θα προτιμήσει την αρθρογραφία, τις αναρτήσεις και θα παρουσιάσει ψηφοδέλτιο και πρόγραμμα λίγο πριν τις εκλογές;
Ο μακαρίτης, ο Αντώνης Λιβάνης, ο οποίος ήταν ένα πολύ δυνατό πολιτικό πρόσωπο και τον έχω ζήσει και από κοντά, λέει ότι για τη δημιουργία ενός κόμματος χρειάζονται τρία πράγματα. Ταμείο, αρχείο και αρχηγός.
Το ταμείο μπορεί να το έχει ο Τσίπρας, γιατί υπάρχουν μιντιάρχες που τον προτείνουν. Το αρχείο πρέπει να πάρει κάποιο άλλο αρχείο, δηλαδή πρέπει να βρει μέλη για να αρχίσει να τα γράφει. Και αρχηγός ήταν, δηλαδή ουσιαστικά πληροί τις προϋποθέσεις ο Τσίπρας για να κάνει κόμμα. Το θέμα είναι ότι δεν έχει αφήγημα.
Ποιο είναι το αφήγημα του; Το προηγούμενο του αφήγημα, είχε πέραση, έκανε γκελ στον κόσμο. Τώρα τι να του πει; Είναι αυτά τα πράγματα, το είδα κάπου γραμμένο κιόλας: Γιατί δεν αναγνώρισε την Παλαιστίνη τον καιρό που ήταν πρωθυπουργός αυτός και ζητάει τώρα να αναγνωρίσουμε την Παλαιστίνη; Σας λέω ένα από τα πολλά παραδείγματα που λένε όλοι οι άλλοι. Γιατί δεν μεγάλωσε τα έξι μίλια τον καιρό που ήταν πρωθυπουργός και τώρα φωνάζει, για να γίνει αυτό; Δηλαδή, είναι δύσκολο να βρεθεί αφήγημα.
Και έχει και εις βάρος του, το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει το τρίτο, αχρείαστο μνημόνιο και τις κλειστές τράπεζες. Αυτά τον οδήγησαν από το 35% που είχε πάρει το 2015, στο 16% το 2023.
Πάντως, ορισμένοι από την Κεντροδεξιά βλέπουν θετικά αυτήν τη συμπόρευση. Με την έννοια ότι θα θυμίζει στους πολίτες ότι δεν υπάρχει κάτι νέο στο κόμμα Τσίπρα και θα διευκολύνει τον Μητσοτάκη. Εσείς τι πιστεύετε;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να στείλει και γλυκά και λουλούδια στον Αλέξη Τσίπρα, με αυτά που κάνει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το επαναλαμβάνω αυτό, γιατί το θέσατε πολύ σωστά στο ερώτημά σας. Ο Τσίπρας ξαναθυμίζει το χειρότερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπήρχε αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ήταν αντι-Τσίπρα μέτωπο. Ο Τσίπρας θεωρήθηκε ότι ήταν ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για την τραγωδία που κόντεψε να περάσει η Ελλάδα. Ο κόσμος την πέρασε το 2015. Δεν είναι μακριά. Είναι 8 χρόνια πριν. Μπορεί τα νέα παιδιά να μην το καταλαβαίνουν, αλλά ο πενηντάρης, ο σαρανταπεντάρης που πήγαινε και έπαιρνε τα 60 ευρώ την ημέρα από το ΑΤΜ, και ήταν ουρές και δεν ξέραμε αν ερχόντουσαν τα λεφτά με τα αεροπλάνα, για να μπορέσουμε να στηριχτούμε... Δεν είναι πράγματα τα οποία ξεχνιούνται εύκολα αυτά. Εγώ απορώ με τον ίδιο που θέλει να ξανακατέβει. Τι να σας πω... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Ορισμένες δημοσκοπήσεις δίνουν δυνητική ψήφο στον κ. Τσίπρα 20-25%. Τι είναι ακριβώς η δυνητική ψήφος;
Είναι λάθος η ερώτηση που θέτουν οι δημοσκόποι. Τους χωρίζουν σε τέσσερις κατηγορίες. Θα τον ψήφιζα. Μάλλον θα τον ψήφιζα. Δεν θα τον ψήφιζα. Μάλλον δεν θα τον ψήφιζα. Ή μάλλον είναι λάθος. Αυτό το πράγμα έχει δύο τιμές: Ή ψηφίζω ή δεν ψηφίζω. Δεν υπάρχουν τέσσερις τιμές.
Άρα, αυτό το μάλλον είναι παραπειστικό. Και απορώ με τους δημοσκόπους που δεν το καταλαβαίνουν. Είναι λάθος να υπάρχει αυτή η ερώτηση.
Άρα απέχει από την εκτίμηση ψήφου και την πρόθεση αυτή η λεγόμενη δυνητική ψήφος;
Άμα αφαιρέσετε τους «μάλλον», θα δείτε ότι όλα τα άλλα είναι πολύ χαμηλά. Και το σίγουρα δεν τον ψηφίζω, είναι πολύ ψηλά.
Πώς μεταφράζεται μια τέτοια δυνητική ψήφος σε ποσοστό πιο κοντά στην πραγματικότητα ;
Εγώ προσωπικά δεν του δίνω παραπάνω από 12%. Τι να σας πω... Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μέχρι τώρα, όταν εγώ προέβλεψα το 2019 - και είναι γραπτό αυτό, δεν είναι κουβέντα - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από 35% θα πάει στο 6%, έλεγαν ότι ήμουν τρελός. Απεδείχθη, όμως, ότι δεν ήμουν καθόλου τρελός. Αυτή τη στιγμή είναι στο 6%.
Από ποιον θα πάρει μερίδιο ένα ενδεχόμενο κόμμα Τσίπρα;
Από όλους αυτούς, τον Κασσελάκη, την Πλεύση Ελευθερίας και τη Νέα Αριστερά, η οποία, ουσιαστικά, δεν υπάρχει. Πρώτη φορά, βλέπω τέτοια αυτοκαταστροφική πορεία. Διότι κάνουν τα πάντα λάθος. Αντί να διαφοροποιηθούν, αν θέλετε, λίγο προς το κέντρο, αυτοί διαφοροποιηθήκαν προς τα αριστερά από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, αυτό είναι εντελώς ακατανόητο. Γι' αυτό και έχουν και κάτω από 1,5%.
Ποιος θα είναι αντικειμενικός στόχος ενός κόμματος Τσίπρα, αν όχι η διακυβέρνηση της χώρας;
Αν ο Τσίπρας βλέπει ξανά διακυβέρνηση της χώρας, αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός, φθινοπωρινής μάλλον. Αυτή πρέπει να την ξεχάσει ο Τσίπρας. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακυβερνήσουν ούτε ο Τσίπρας, ούτε η Αριστερά.
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο καλό που έκαναν τα πέντε χρόνια της διακυβέρνησης, είναι ότι ο ελληνικός λαός κατάλαβε ότι ένα παραμύθι, μια καραμέλα η οποία υπήρχε, ότι αν έρθει η Αριστερά όλα θα γίνουν καλύτερα, το έζησε και μάλιστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο και είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν πρόκειται να ξαναβγεί η Αριστερά στον αιώνα τον άπαντα. Δηλαδή, θα είναι και αυτό ένα κόμμα, όπως είναι το ΚΚΕ: Ένα απολίθωμα.
Αν και είναι πολύ ρευστό το σκηνικό, με ένα κόμμα Τσίπρα στο παιχνίδι, ενδεχόμενο αυτοδυναμίας της ΝΔ υπάρχει;
Εγώ θα λέω ότι θα βοηθήσει τη ΝΔ αυτό. Δεν πρόκειται να πειράξει τη ΝΔ. Θα της δώσει ψήφους ο Τσίπρας. Αυτό που το είπατε εσείς πριν από λίγο, το ότι θα ξαναξυπνήσει την κωλοτούμπα. Ο Τσίπρας ήταν ο υπεύθυνος για την κατάντια της Ελλάδας το 2015. Δεν υπάρχει άλλος υπεύθυνος. Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω με αυτόν τον άνθρωπο, όπως και με τον Καραμανλή και τον Σαμαρά. Κυβερνήσανε. Φτάσανε στο ανώτατο αξίωμα. Χάσανε. Παραιτηθήκανε από τα κόμματά τους, όλοι. Και τώρα θέλουν να επανέλθουν.
Ναι, θυμάμαι που είχατε αναφέρει και το σχετικό παράδειγμα με τη Βρετανία.
Δεν είναι μόνο με τη Βρετανία. Πάρτε την Ιταλία. Όλους τους άλλους που ξέραμε τα ονόματα έχουν χαθεί.
Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω για τη στάση του ΠΑΣΟΚ. Ποια η θέση τους απέναντι στον Τσίπρα; Βλέπετε ευκαιρίες συμπόρευσης;
Όχι. Η φιλοδοξία του Τσίπρα, με το rebranding, ήταν να «κλαδέψει» και το ΠΑΣΟΚ. Εγώ νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αμυνθεί απέναντι στον Τσίπρα. Και αν είναι απέναντι στον Τσίπρα, τότε να έχει σαφώς διαφορετική θέση. Να μη γίνει παρακολούθημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Όμως, μέχρι στιγμής αυτό έχει δείξει. Γι' αυτό και χάνει το ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρουλάκης έχει ένα σύνδρομο: Επειδή φοβάται, μην τον κατηγορήσουν, ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, θα πάει να συνυπάρξει με τη Νέα Δημοκρατία, που δεν θέλει να γίνει αυτό το πράγμα, εμφανίζεται πιο αριστερός από ό,τι θα ήθελε να είναι. Και από εκεί δημιουργεί και τη σύγχυση στο κόμμα του. Αυτή είναι η εκτίμησή μου.
