Ένα από τα βασικά θέματα που κυριάρχησαν τις τελευταίες ημέρες στην κάλυψη του πολέμου στην Ουκρανία είναι οι καταγγελίες της Εσθονίας ότι ρωσικά μαχητικά Mig-31 προχώρησαν σε παραβίαση του εναέριου χώρου της χώρας.
Σύμφωνα με το Sky News, ο Ετιέν Μαρκούζ, συνεργάτης του γαλλικού think tank FRS που ειδικεύεται σε ζητήματα στρατηγικής και άμυνας, προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη σημασία αυτών των φαινομένων – και πώς θα έπρεπε να αντιδράσει το ΝΑΤΟ.
Όπως σημειώνει, τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Εσθονία δείχνουν ότι τα αεροσκάφη εισήλθαν στον εσθονικό εναέριο χώρο, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Παρά ταύτα, απορρίπτει την άποψη ότι θα έπρεπε να καταρριφθούν.
🇷🇺Incursions de Mig-31 russes dans l'espace aérien estonien🇪🇪
— Etienne Marcuz (@Etienne_Marcuz) September 22, 2025
Cette infographie diffusée par le Ministère de la Défense estonien permet de mieux comprendre pourquoi les appareils russes n'ont pas été abattus, quand bien même ils ont violé l'espace aérien d'un pays de l'OTAN.
On… pic.twitter.com/tY24oEHHsj
«Δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία, ακόμη κι αν ζούμε μέσα σε μια κλιμακούμενη κρίση», δήλωσε.
«Για να καταρριφθεί ένα αεροσκάφος σε καιρό ειρήνης – ακόμη και σχετικής ειρήνης – πρέπει να συνιστά άμεση απειλή. Στην περίπτωση των Mig-31 δεν ίσχυε κάτι τέτοιο».
Επικαλέστηκε μάλιστα φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα το σουηδικό υπουργείο Άμυνας, όπου φαίνεται ένα από τα ρωσικά Mig-31 σε «αμυντική» διαμόρφωση, φέροντας τέσσερις πυραύλους μικρού βεληνεκούς R-73 αέρος-αέρος.
«Στη φωτογραφία διακρίνεται μόνο ένα αεροσκάφος, αλλά είναι λογικό να υποθέσουμε πως αν κάποιο από τα άλλα δύο έφερε πιο επιθετικό φορτίο – όπως έναν υπερηχητικό πύραυλο Kinzhal ή πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλης εμβέλειας R-37M – αυτό θα είχε δημοσιοποιηθεί. Για άλλη μια φορά, τα Mig-31 δεν συνιστούσαν άμεση απειλή».
Ο Μαρκούζ ωστόσο υπογραμμίζει ότι η κίνηση αυτή δεν μπορεί να μείνει χωρίς απάντηση.
«Χωρίς να φτάσουμε στο σημείο της κατάρριψης, υπάρχει ένα εύρος εργαλείων για αναλογική αλλά σταθερή αντίδραση», είπε.
«Για παράδειγμα, η συστηματική στοχοποίηση κάθε δυνητικά εχθρικού αεροσκάφους με τα ραντάρ ελέγχου πυρός των αντιαεροπορικών συστημάτων. Αυτό στέλνει το μήνυμα στο αεροσκάφος ότι θεωρείται πλέον απειλή και μπορεί να καταρριφθεί ανά πάσα στιγμή».
Καταλήγοντας, ο Γάλλος αναλυτής τόνισε: «Το περιστατικό αυτό δεν αποτελούσε άμεση απειλή, αλλά μια μακροπρόθεσμη πρόκληση. Στόχευε τόσο στη δοκιμή των διαδικασιών του ΝΑΤΟ (αντίδραση, συντονισμός μεταξύ συμμάχων κ.λπ.) όσο και στη συνοχή της Συμμαχίας.
