Οι αποκαλύψεις για τον αγροτοσυνδικαλιστή που έχει εισπράξει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε παράνομες επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη. Το ποσοστό των αγροτών που έχει εισπράξει περισσότερα χρήματα από όσα δικαιούται είναι τεράστιο, όχι απλώς πλειοψηφικό.
Στην πραγματικότητα, αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα σε σχέση με καταστάσεις όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ελάχιστοι. Δεν είναι τυχαία η θέση των κομμάτων της αντιπολίτευσης να μη περάσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στον έλεγχο της ΑΑΔΕ, αλλά να παραμείνει στο Υπουργείο Γεωργίας, όπου τα κατατόπια είναι γνώριμα.
Στην Ελλάδα όλοι μιλάνε για μεταρρύθμιση του αγροτικού τομέα ώστε αυτός να γίνει βιώσιμος, αλλά συνήθως έχουν διαφορετικά πράγματα στο μυαλό τους. Οι αγρότες σκέφτονται περισσότερες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές, ενώ οι πολιτευτές - τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης - τα ψηφαλάκια που τους εξασφαλίζουν μια θέση στη Βουλή.
Αυτό που φοβούνται να ομολογήσουν τόσο η αντιπολίτευση όσο και η κυβέρνηση είναι ότι η μεταρρύθμιση του αγροτικού τομέα περνά μέσα από τον αφανισμό της σημερινής αγροτικής τάξης.
Δεν γίνεται η Γαλλία, με δεκαπλάσια γεωργική έκταση, να έχει 400 χιλιάδες αγρότες και η Ελλάδα να δηλώνει πάνω από 500 χιλιάδες.
Τα βασικά μεγέθη (ενδεικτικά – Eurostat) είναι τα εξής:
Η Γαλλία διαθέτει έκταση 27–29 εκατ. εκταρίων και δηλώνει περίπου 390–420 χιλιάδες αγρότες. Ένα εκτάριο αντιστοιχεί σε 10 στρέμματα.
Η Ελλάδα διαθέτει 4–5 εκατ. εκτάρια και οι αγρότες ξεπερνούν τις 500 χιλιάδες.
Η αλήθεια είναι πως ο πρωτογενής τομέας παραγωγής είναι ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την κοινωνία της χώρας για να αφεθεί στα χέρια των Ελλήνων αγροτών, με την ίδια έννοια που το κράτος και ο στρατός δεν πρέπει να αφεθούν στα χέρια δημοσίων υπαλλήλων.
Η Γαλλία έχει περίπου έξι φορές περισσότερη γη και λιγότερους αγρότες. Το ζήτημα είναι ότι και η Γαλλία αντιμετωπίζει προβλήματα στον αγροτικό τομέα και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα, όμως, δεν επαρκούν κάποιες μεταρρυθμίσεις· χρειάζεται επανίδρυση του αγροτικού τομέα εξ αρχής.
Στην Ελλάδα θα έπρεπε να κοπούν όλες οι επιδοτήσεις «με το μαχαίρι», ώστε οι 500 χιλιάδες αγρότες με 5 εκατ. εκτάρια να γίνουν 100 χιλιάδες αγρότες με τα ίδια 5 εκατ. εκτάρια (50 εκατ. στρέμματα, δηλαδή τουλάχιστον 500 στρέμματα ο καθένας).
Το ερώτημα είναι πώς θα πειστούν οι υπόλοιποι 450 χιλιάδες αγρότες να εγκαταλείψουν το καθεστώς του ελεύθερου επαγγελματία με ειδική χαριστική μεταχείριση και να γίνουν εργάτες γης στα πρώην κτήματά τους.
Οι λύσεις περί «μικρών φαρμών μπουτίκ» που θα παράγουν υψηλής ποιότητας και υψηλής τιμής προϊόντα είναι για να χαϊδεύουμε αυτιά και να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Οι φάρμες μπουτίκ υπάρχουν ήδη και δεν κατεβαίνουν στους δρόμους ούτε ζουν από επιδοτήσεις. Εδώ μιλάμε για τον κορμό της αγροτικής παραγωγής: βαμβάκι, σιτάρι, καλαμπόκι κ.λπ.
Μιλάμε για ένα ανειδίκευτο πλήθος αγροτών με μικρές ιδιοκτησίες, τις οποίες χρησιμοποιεί εκβιαστικά για να αποσπά επιδοτήσεις. Όταν η αξία της αγροτικής παραγωγής της χώρας ανέρχεται σε 7–8 δισ. ευρώ ετησίως και οι επιδοτήσεις και οι απαλλαγές σε 3–4 δισ. ευρώ, μιλάμε για ένα δεύτερο σώμα δημοσίων υπαλλήλων, που δεν έχει καν την υποχρέωση να σπαταλά καθημερινά ένα οκτάωρο στο γραφείο.
Τι ζητά λοιπόν η συμπαθής αγροτική τάξη όταν απαιτεί την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στη «μάνικα»; Ζητά ο κάθε αγρότης να πηγαίνει στο πρατήριο και να γεμίζει το ντεπόζιτο σε διαφορετική τιμή από αυτήν που πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι.
Αν συμβεί αυτό, ποιος εμποδίζει τον καθένα με αγροτικό μητρώο να αγοράζει δεκαπλάσιες ή εκατονταπλάσιες ποσότητες από όσες χρειάζεται και να τις μεταπωλεί σε υψηλότερες τιμές, πλουτίζοντας;
Με λίγα λόγια, το αίτημα της κατάργησης του ΕΦΚ στη μάνικα είναι απαίτηση για νομιμοποίηση του λαθρεμπορίου καυσίμων.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1)Γιατί δεν είμαι αισιόδοξος-μια αντίδραση την ώρα της ανάγνωσης του άρθρου
Καλησπέρα σας,
Χρόνια κι εγώ πιστός αναγνώστης από τότε που το πρωί πηγαίνοντας στην χρηματιστηριακή που εργαζόμουν διάβαζα Καγκελάριο.
Ευχαριστώ!
Στο θέμα, ακόμα μια φορά πλημμυρισμένος απο σκέψεις κ συναισθήματα την ώρα που σας διάβαζα... μου έρχεται η ιδέα να μοιραστώ το άρθρο-να το στείλω- στην κόρη μου-20 ετών.
Είναι η 2η φορά που το κάνω κ έχω την εντύπωση ότι έπιασε τόπο.
Ήθελα λοιπόν να πω οτι το προτείνω σε όλους τους αναγνώστες σας.
Με εκτίμηση
Γιάννης Κ.
2) Γιατί δεν είμαι αισιόδοξος
Καλησπέρα
Σχετικά με το άρθρο σας «Γιατί δεν είμαι αισιόδοξος» ενθυμούμαι ότι μέχρι πριν 10-15 χρόνια μπορούσε κάποιος να μπει σε ένα θέμα συζήτησης ενός online forum, να γράψει ένα επιχείρημα και να αναιρέσει με λογικό και αντικειμενικό τρόπο κάτι που δεν ίσχυε ή δεν ήταν αλήθεια. Φυσικά υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα οι λεγόμενοι «καρπαζοεισπράκτορες» που διαφωνούν μεν και «σκούζουν», αλλά ελλείψει επιεχειρημάτων αναλώνονται σε προσωπικές επιθέσεις και προσπάθειες μείωσης του συντάκτη του επιχειρήματος. Όμως αυτά δεν αναιρούν ούτε καν αγγίζουν ένα ορθολογικό επιχείρημα ανεξαρτήτως το ποιον του συντάκτη του. Εάν διαφωνείς με κάποιον οφείλεις να επιτεθείς στα επιχειρήματά του και όχι στο άτομο.
Όμως τα τελευταία χρόνια έλαβε χώρα το πέρασμα από το PC, το laptop και το tablet στις πολύ μικρές οθόνες των smartphones. Αυτή η τεχνολογική εξέλιξη και μετάβαση άλλαξε πολλά και φυσικά επηρέασε και τα κοινωνικά δίκτυα. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε με πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το TikTok. Μικρές οθόνες, μικρά κείμενα, μικρά βίντεο ελάχιστης διάρκειας. Και όλα αυτά σε αμείωτο ρυθμό. Ο John Culkin είχε πει: «We shape our tools and thereafter our tools shape us».
Ένα λογικό επιχείρημα απαιτεί περίπου 5 γραμμές, μία παράγραφο δηλαδή. 10 γραμμές, ήτοι δύο παράγραφοι, ακόμα καλύτερα. Επίσης απαιτεί χρόνο και την αποκλειστική προσοχή μας προκειμένου να συντάξουμε κάτι που να μπορεί να γίνει κατανοητό από ένα ως συνήθως ετερόκλητο ακροατήριο και φυσικά να αποδεικνύει αβίαστα αυτό που ισχυριζόμαστε. Σήμερα το επιχείρημα τείνει να αντικατασταθεί από το σύνθημα, μία πιασάρικη φράση μερικών λέξεων, που μερικές φορές δεν συνιστά καν ολοκληρωμένη πρόταση.
Είναι γνωστό ότι όπως η υπέρμετρη κατανάλωση τροφής οδηγεί στην παχυσαρκία (το μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας της εποχής μας μαζί με την κατάθλιψη) έτσι και η υπέρμετρη κατανάλωση πληροφορίας (λόγω υπερπληροφόρησης) οδηγεί στην παραπληροφόρηση και τις θεωρίες συνωμοσίας.
Δείτε εδώ
Ίσως τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο τα περιγράφετε στο άρθρο σας. Δείτε το παρακάτω βίντεο και αποφασίστε:
Δείτε εδώ
Τα αρνητικά τα παρατηρούμε και σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσωπικά θεωρώ ότι δύο είναι τα πολύ μελανά σημεία της προεδρίας Τραμπ: η αντιεμβολιαστική συνωμοσιολογία και η άρνηση της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης. Μιλάμε για παραλογισμό, διότι τα εμβόλια αποτελούν τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ιατρικής επιστήμης. Τα εμβόλια δεν είναι φάρμακα ούτε θεραπεία, είναι κάτι άλλο. Αν και εφόσον όλος ο πληθυσμός (ή σχεδόν όλος, 85-99%, αναλόγως την αρρώστια) εμβολιαστεί, τότε χτίζεται τείχος ανοσίας, τοιουτοτρόπως η ασθένεια βρίσκει τείχο και δεν δίνει επιδημία, αρρωσταίνουν πολύ λίγοι (ακόμα και αν έχουν εμβολιαστεί). Εάν όμως δεν υπάρχει τείχος ανοσίας ο ασθενής μολύνει 3 άλλους, οι οποίοι μολύνουν 9, οι οποίοι μολύνουν 27, οι οποίοι μολύνουν 81, κατόπιν 243, 729, 2.187, 6.561, 19.683, 59.049, 177.147, 531.441, 1.594.323 κοκ. Η μετάδοση είναι εκθετική.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας οι μισοί άνθρωποι που γεννιόντουσαν, πέθαιναν πριν προλάβουν να ενηλικιωθούν από βρεφικές και παιδικές ασθένειες. Έχει υπολογιστεί ότι μόνο η ευλογιά προκαλούσε 400.000 θανάτους το χρόνο στην Ευρώπη του 18ου αιώνα και 300 εκατομμύρια θανάτους τον 20ό αιώνα παγκοσμίως. Ο ιός της ευλογιάς θεωρείται πλέον εξαφανισμένος χάρει στον μαζικό εμβολιασμό. Αντιική θεραπεία για την ευλογιά δεν αναπτύχθηκε ποτέ.
Δείτε εδώ
Όμως για να αναπτυχθεί τείχος ανοσίας σε ένα πληθυσμό με εμβολιασμό θα πρέπει όλοι να κάνουν το εμβόλιο (ιατρικές εξαιρέσεις υπάρχουν). Και εδώ αναδεικνύεται η συλλογική ευθύνη. Άρα ο εμβολιασμός θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός.
Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση. Η κρίση αυτή μοιάζει με την Πέρμια Εξαφάνιση, γνωστή και ως «Μεγάλος Θάνατος». Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ειδών στην ιστορία της Γης, συνέβη πριν από 252 εκατομμύρια χρόνια και εξάλειψε το 81% των θαλάσσιων ειδών και το 70% των ειδών των χερσαίων σπονδυλωτών. Η κύρια αιτία ήταν η απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα και διοξειδίου του θείου από μαζικές εκρήξεις ηφαιστείων που οδήγησαν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στην οξίνιση των ωκεανών. Υπολογίζεται ότι το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα αυξήθηκε από τα 400 ppm στα 2.500 ppm.
Η διαφορά της Πέρμιας Εξαφάνισης με τη σημερινή ανθρωπογενή περιβαλλοντική κρίση είναι ο χρόνος. Στην πρώτη περίπτωση η κρίση έλαβε χώρα σε μια περίοδο δεκάδων χιλιάδων ετών και τα οικοσυστήματα επανήλθαν μετά από εκατομμύρια χρόνια, ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι αλλαγές παρατηρούνται σε βάθος δεκαετιών...
Οι άνθρωποι του σήμερα παρόλη την εύκολη πρόσβαση στις πληροφορίες και στην εκπαίδευση ξεχνούν ή αρνούνται να παραδεχτούν ότι: ποτέ άλλοτε τόσοι πολλοί δεν είχαν τόσα πολλά. Και δεν αναφέρομαι στους πλούσιους ή στους υπερπλούσιους. Αναφέρομαι σε όλους, από τον άστεγο μέχρι τον πολυδισεκατομμυριούχο. Πώς το κατάφερε αυτό η ανθρωπότητα; Το κατάφερε με την επιστημονική, τεχνολογική και βιομηχανική επανάσταση. Η τεχνολογία κατέστησε το ανθρώπινο είδος τον απόλυτο κυριάρχο πάνω σε όλα τα άλλα είδη στον πλανήτη. Κανένα είδος δεν τολμάει να τα βάλει με τον Homo sapiens, εκτός από κάτι παθογόνους ιούς και κάποια πολυανθεκτικά βακτήρια. Όπως είχε πει και ο νομπελίστας Joshua Lederberg: "Η μεγαλύτερη απειλή για τη συνεχιζόμενη κυριαρχία του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη είναι ο ιός".
Όπως στην περίπτωση των εμβολιασμών (εμβολιασμοί σε επίπεδο πληθυσμών όχι ατόμων) έτσι και στη περίπτωση της περιβαλλοντικής κρίσης η συλλογική ευθύνη είναι το παν. Χωρίς "ναι μεν αλλά", χωρίς δικαιωματισμούς, χωρίς θεωρίες συνωμοσίας, ασυναρτησίες και μπούρδες. Μας αφορά όλους, διότι η ευθύνη πλέον έχει γίνει συλλογική, λόγω της μεγάλης δύναμης ελέγχου πάνω στη φύση που έχει αναπτύξει το ανθρώπινο είδος. Η συλλογική ευθύνη, όπως και η ατομική ευθύνη, απαιτεί πειθαρχία. Συλλογική πειθαρχία.
Η ανθρωπότητα πέρασε το σημείο χωρίς επιστροφή μετά τον Β'ΠΠ με την άνευ προηγουμένου πρόοδο σε διάφορους τομείς χάρει στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Με τη ανάπτυξη του διαδικτύου για πρώτη φορά στα χρονικά του πλανήτη ένα είδος δικτυώθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι συντριπτικές αλλαγές υπέρ του ανθρώπινου είδους αποτυπώνονται και στον πληθυσμό του: 1 δισ. το 1800 για πρώτη φορά στην ιστορία του, 2 δισ. το 1900. Μετά τον Β'ΠΠ ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνει εκθετικά: 2,5 δισ. το 1950, 3 δισ. το 1960, 4 δισ. το 1975, 5 δισ. το 1985, 6 δισ. το 2000, 7 δισ. το 2010, 8 και βάλε δις σήμερα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι έχουν γεννηθεί συνολικά 100 δισ. άνθρωποι από την απαρχή του ανθρώπινου είδους πριν από 250-300.000 χρόνια. Ως εκ τούτου το 8% όσων ανθρώπων έχουν ποτέ γεννηθεί βρίσκονται εν ζωή!
Η ανθρωπότητα με το διαδίκτυο (ίσως τη μεγαλύτερη εφεύρεση που μπορεί να υπάρξει ποτέ), τις βιομηχανικές επαναστάσεις, την εικονική πραγματικότητα, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τα ανθρωποειδή ρομπότ και οσονούπω τους κβαντικούς υπολογιστές, την υπεραγωγιμότητα και τη νανομηχανική, πλέει εδώ και καιρό σε αχαρτογράφητα νερά. Δεν υπάρχει τίποτε από το παρελθόν της που να μοιάζει έστω και λίγο στη σημερινή κατάσταση. Ακόμα και να προσφέρονταν μηχανές του χρόνου για επιστροφή σε κάποιο σημείο στο παρελθόν κανείς δεν θα ήθελε να τις χρησιμοποιήσει. Προσθέστε τα όπλα μαζικής καταστροφής, την αναβλύζουσα ηλιθιότητα των οπαδών συνωμοσιολογικών θεωριών και την περιβαλλοντική κρίση (το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα) για να ευχηθούμε στην ανθρωπότητα: καλή τύχη.
Και καλές γιορτές
ΥΓ1: Το πείραμα (σκέψης) με τις μαιμούδες
ΥΓ2: Οι χρυσές μπίζνες πίσω από το κίνημα των αντιεμβολιαστών
ΥΓ3: Idiocracy (2006), προφητική ταινία;
Μ.Μ.
