Το 2007 έγραψα ένα άρθρο... οικονομικής φαντασίας (https://www.capital.gr/siopitirio/395560/oikonomikoi-metanastes-tou-mellontos/), το οποίο «προέβλεπε» ένα ζοφερό μέλλον για το 2020, σύμφωνα με το οποίο η Ρουμανία θα ήταν μια πλούσια χώρα και η Ελλάδα μια πτωχή χώρα που δεν θα μπορούσε να ζήσει τα παιδιά της. Σήμερα η μόνη χώρα που είναι από ... κάτω μας είναι η Βουλγαρία! Το αστείο - αν μπορεί να είναι κάτι αστείο σε αυτή την τραγική ιστορία - είναι ότι εκείνοι που το 2007 χλεύαζαν την προοπτική της χρεοκοπίας, ζητούν σήμερα και τα ρέστα. Τους έχω δυσάρεστα νέα: Η Κόλαση δεν νοιάζεται για τις κραυγές των κολασμένων...
Ποιος φταίει για τη χαμηλή αγοραστική δύναμη των Ελλήνων; Η εύκολη απάντηση είναι «ο Μητσοτάκης», καθώς αυτός κυβερνά τα τελευταία έξι χρόνια. Λογική απάντηση για όσους έχουν υποστεί λοβοτομή και η πρώτη ημέρα της γέννησης του κόσμου ξεκινά γι' αυτούς το καλοκαίρι του 2019. Απολύτως κατανοητή απάντηση για όσους έχουν κουραστεί από την Οδύσσεια της χρεοκοπίας. Η κρίση έχει αφήσει βαθιές πληγές. Και δικαιολογημένη η απάντηση για όσους πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα. Να έχει προχωρήσει πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις, να έχει διαχειριστεί καλύτερα το Ταμείο Ανάκαμψης, να έχει κλείσει την πόρτα στους διαχρονικούς φραπέδες.
Ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν μπορεί κάποιος να το αρνηθεί. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η ανεργία ήταν πάνω από 20% και σήμερα είναι 8%. Ότι έχουν μειωθεί οι φόροι. Ότι έχει αυξηθεί αισθητά ο κατώτατος μισθός. Ο μηδενισμός θολώνει το μυαλό και βλάπτει σοβαρά την ορθή κρίση των ανθρώπων.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η χώρα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται επειδή δεν έχει ακόμη λύσει τις διαφορές της με το παρελθόν. Αντί να εργάζεται για το μέλλον αναλώνει όλες της τις δυνάμεις σε αναμετρήσεις που ανήκουν στο παρελθόν. Ότι η Δεξιά κέρδισε (ευτυχώς) τον Εμφύλιο και η αριστερά τον έχασε συνεχίζει και ταλαιπωρεί τον πολιτικό βίο.
Και τι λύσεις προτείνουν οι «αντιπολιτευόμενοι»; Δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα μια αξιόλογη πρόταση για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ακρίβεια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε υποχρέωση να αντιμετωπίσει το διαχρονικό σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν το έκανε και σήμερα αντιμετωπίζει τις πολιτικές συνέπειες. Παίρνει το κόστος που της αναλογεί, ακριβώς επειδή δεν σταμάτησε κάτι που όλοι ήξεραν ότι συνέβαινε. Αλλά δεν φταίει ο ΟΠΕΚΕΠΕ για την ακρίβεια. Δεν είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι η χώρα έχει πάρει την κατηφόρα τα τελευταία 30 χρόνια. Η ΝΔ ναι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι. Ή καλύτερα, οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και όχι μόνο αυτή του Κυριάκου. Διότι και επί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έγινε προσπάθεια να ανακοπεί η πορεία προς τον γκρεμό.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Οι πολίτες έχουν διαπαιδαγωγηθεί στη λογική του «λεφτά υπάρχουν» και δεν υπάρχει κυβέρνηση που θέλει να τους δυσαρεστήσει. Εκεί την «πάτησε» και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στα δύσκολα, εκεί που θα πάταγε κάλους, δεν τόλμησε. Κι αντί η αντιπολίτευση να την «σπρώχνει» να κάνει αυτό που δεν τολμά, μας υπόσχεται ότι αυτή θα βρει λύσεις. Αλλά δεν μας λέει τι λύσεις.
Το σωστό θα ήταν να πάρει κάποιος το νήμα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και να το πάρει παραπέρα, όταν έρθει η ώρα να κλείσει τον κύκλο της αυτή η κυβέρνηση. Πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά. Αλλά κι αυτή δυστυχώς είναι μία συζήτηση που είναι πολύ θεωρητική, από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται κάποιος για να κάνει τη «δουλειά» πέρα από τον κ. Μητσοτάκη.
Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει μια συζήτηση για τον λόγο που η ελληνική οικονομία υστερεί. Ο οποίος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα είναι χαμηλότερες ως ποσοστό από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Γι' αυτό δεν θα ακούσετε κάτι. Θα ακούσετε μόνο συνθήματα «να πάρουμε πίσω την ζωή μας» και άλλα παρόμοια. Μα, δεν μας την έχει κλέψει κάποιος. Εμείς συνεχίζουμε και πυροβολούμε τα πόδια μας!
Θανάσης Μαυρίδης
