Η τυμβωρυχία γύρω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, πέρα από την ηθική εξαχρείωση κάποιων εκ των «πρωταγωνιστών» που χτίζουν καριέρες πάνω στα πτώματα, αναδεικνύει και κάτι άλλο: το μέγεθος της αφέλειας μιας μερίδας της ελληνικής κοινωνίας που παραμένει ερωτευμένη με έναν θολό, μεταφυσικό αντισυστημισμό.
Πριν λίγες μέρες, στενός συνεργάτης πρώην πρωθυπουργού προανήγγειλε το κόμμα της κας Καρυστιανού. Λίγο μετά, τσακώθηκαν μεταξύ τους – ως συνήθως – και ο εν λόγω συνεργάτης άρχισε να δημοσιοποιεί τις μυστικές «προεργασίες» που έκαναν όλους αυτούς τους μήνες των μαζικών διαμαρτυριών, των θεωριών συνωμοσίας και των ψευδολογιών για τα ξυλόλια, με τελικό στόχο τη δημιουργία κόμματος με ηγέτιδα τη «μητέρα των Τεμπών».
Από την άλλη, ο απεργός πείνας που ζητούσε την εκταφή του αδικοχαμένου παιδιού του, μόλις του δόθηκε η δικαστική άδεια… δεν την χρησιμοποίησε. Αντί αυτού, περιφέρεται σε καφετζούδες και πολιτικές φιέστες, επιδεικνύοντας κυνισμό που θα ζήλευε και επαγγελματίας πολιτευτής. Η τραγωδία έγινε πλέον διαπιστευτήριο για δημόσιες εμφανίσεις.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο κ. Καραχάλιος αποκάλυψε πως ο Πάνος Καμμένος, πρότεινε να συγχωνεύσει τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ με το κόμμα Καρυστιανού, προσφέροντάς της μάλιστα τη θέση της αντιπροέδρου.
Ο ίδιος ο κ. Καμμένος, που σε νόμιμα παρακολουθούμενη συνομιλία εμφανίζεται να διαβεβαιώνει ότι με την άφιξη της Αμερικανίδας πρέσβεως «ελέγχεται το σύστημα» και ότι οι «ψεκασμένοι» θα επανέλθουν στα ηνία της χώρας.
Τι είδους άνθρωποι είναι όλοι αυτοί οι πολιτευτές και αργυραμοιβοί ψυχών και πτωμάτων;
Για το είδος και την ποιότητα όσων πατούν πάνω σε πτώματα για να φτιάξουν πολιτική καριέρα δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία.
Το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο:
Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που, παρά τις συνεχείς διαψεύσεις, τις φανερές εξαπατήσεις και την κραυγαλέα γελοιοποίηση, συνεχίζουν να τους ακολουθούν, αποδεχόμενοι τα διάτρητα αφηγήματα;
Επικίνδυνοι…
Πώς μπορεί να διαχειριστεί κάποιος τη διογκούμενη, θολή αντισυστημικότητα;
Βουγονία
Την Κυριακή που μας πέρασε ήμουν από τους πρώτους που παρακολούθησαν τη νέα κινηματογραφική ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, Βουγονία.
Στο σενάριο, δύο παλαβοί ψεκασμένοι πιστεύουν πως εξωγήινοι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους έχουν καταλάβει καίριες θέσεις στην πολιτική και την οικονομία και εξουσιάζουν τη Γη.
Ο ένας από τους δύο εμφανίζεται παντελώς καθυστερημένος, θυμίζοντας το δίδυμο που πρωταγωνιστεί στο παλιό μυθιστόρημα του Στάινμπεκ Άνθρωποι και Ποντίκια.
Το δίδυμο των «ψεκασμένων», που έχει αναπτύξει τις παλαβές θεωρίες του στους θαλάμους αντήχησης των κοινωνικών δικτύων, αποφασίζει να απαγάγει τη διευθύνουσα σύμβουλο μιας μεγάλης φαρμακευτικής, για την οποία πιστεύουν πως είναι εξωγήινη μεταμφιεσμένη σε άνθρωπο.
Κατά την ανάκριση και τον βασανισμό της, της ζητούν να τους φέρει σε επαφή με τον αυτοκράτορα της Ανδρομέδας, προκειμένου να διαπραγματευτούν την αποχώρηση των εξωγήινων από τη Γη.
Στην αρχή προσπαθεί να τους πείσει πως δεν είναι μεταμφιεσμένη εξωγήινη και πως όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Είναι σαν να μιλάει σε τοίχο, όμως…
Άκρη αρχίζει να βρίσκει μόνο όταν αρχίζει να υποκρίνεται πως έχουν δίκιο και πως είναι εξωγήινη. Τότε ξεκινά να τους χειραγωγεί, αποδεχόμενη το αφήγημά τους, το οποίο αρχίζει να αναπλάθει όπως τη συμφέρει…
Δεν συνεχίζω για να μην αποκαλύψω το ανατρεπτικό τέλος.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1)Γιατί βράζει ο κάμπος
Γεια σας κύριε Στούπα,
Σας γράφω με αφορμή το άρθρο σας με τίτλο «Γιατί βράζει ο κάμπος».
Προσωπικά το βρίσκω απίστευτο ότι εν έτη 2025 οι αγρότες περιμένουν να βγάλουν αξιοπρεπές εισόδημα παράγοντας βαμβάκι! Με ανταγωνιστές κυρίως χώρες της Αφρικής. Και μάλιστα υδροβόρο τη στιγμή που ο Μόρνος έχει σχεδόν ξεραθεί.
Οι αγρότες θα πρέπει να διαβάσουν τα σημεία των καιρών και να προσαρμοστούν. Διαφορετικά ισχύει η θεωρία του Δαρβίνου. Είναι αδιανόητο να καλλιεργείται ακόμη βαμβάκι στην Ελλάδα.
Μόνο τα αρχικά μου παρακαλώ σε περίπτωση δημοσίευσης.
ΥΓ. Βρίσκω το στυλ των άρθρων του επιστολογράφου Μ.Μ. ενοχλητικό. Η προσφώνησή του προς εμάς ως «Ρωμιούς» προφανώς υποτιμητικά, λέει περισσότερα για τον ίδιο παρά για εμάς.
Σας ευχαριστώ για τα πολύ εύστοχα άρθρα σας.
Μ. Δ.
2) Γιατί βράζει ο Κάμπος...
Καλημέρα κ.Κώστα, έχω ξανά επικοινωνήσει μαζί σας και παλαιότερα για διαφόρους λόγους με τελευταίο τις καταγγελίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η κατάσταση στον κάμπο άλλα και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα σε ό,τι αφορά την γεωργική παραγωγή (γεωργία, κτηνοτροφία) είναι όπως την περιγράφετε.
Σε αυτά που γράφετε πρέπει να προσθέσετε και άλλους παράγοντες.
1. Γήρανση του πληθυσμού - εγκατάλειψη του επαγγέλματος
2. Λειψυδρία
3.Έλλειψη υποδομών για την άρδευση, έλλειψη συντήρησης υποδομών του 1960-1970 (κανάλια, αγροτική οδοποιία, δημόσιες γεωτρήσεις κ.λπ.). Εν μέρει εξαιτίας και της κρατικοδίαιτης λειτουργίας των ΤΟΕΒ.
4.Διάθεση μικρού ποσοστού από το ταμείο αναδιάρθρωσης στη γεωργία, σε σχέση με τον τουρισμό και την ενέργεια.
5.Ύπαρξη των καρτέλ και παρεμβολή πολλών τρίτων ενδιάμεσα του παραγωγού και του τελικού καταναλωτή.
6.Μηδένιση των κυρίων επιδοτήσεων.
7.Λανθασμένη πολιτική στο σύστημα των συμπληρωματικών επιδοτήσεων (οικολογικά σχήματα), μέσω των οποίων έχουν στηθεί κυκλώματα κατασπατάλησης των ποσών (βιολογική γεωργία, κομποστοποίηση κ.λπ.), με αποτέλεσμα ο παραγωγός να λαμβάνει μηδενικά ποσά από εκεί.
8.Καθυστέρηση πληρωμών των ανωτέρω ποσών εξαιτίας της δυσλειτουργίας του ΟΠΕΚΕΠΕ.
9.Υψηλές τιμές ενέργειας(Δεη-πετρέλαιο)
10.Έλλειψη εργατικού δυναμικού.
11.Παράνομες εισαγωγές φυτοφαρμάκων - εμβολίων από τρίτες χώρες(Τουρκία).
12.Έλλειψη εύκολης χρηματοδότησης από τις τράπεζες (κεφάλαιο κίνησης με επιτόκιο 8% στις υπόλοιπες επιχειρήσεις αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 4-5%).
13.Έλλειψη συμβουλευτικής παρέμβασης του κράτους στην παραγωγή. Οι γεωτεχνικοί του δημοσίου έχουν γίνει υπάλληλοι γραφείου, δεν βρίσκεται κανένας στα χωράφια.
Ευχαριστώ,
Γ. Γ.
Παρακαλώ να μη δημοσιεύσετε το όνομα μου
3) Γιατί βράζει ο κάμπος κατά της κυβέρνησης
Αξιότιμε κ. Στούπα,
Είμαι επί χρόνια αναγνώστης σας και πάντα βρίσκω τις απόψεις και την οπτική σας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
Σε σχέση με το άρθρο σας για την αγροτική παραγωγή, «Ο κάμπος βράζει κατά της κυβέρνησης», θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της σημερινής Κυβέρνησης – αλλά και διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων – είναι η απουσία οράματος και στρατηγικού σχεδίου για τον Πρωτογενή Τομέα και τη συνολική Διατροφική Πολιτική της χώρας. Ο κλάδος αντιμετωπίζεται μονοδιάστατα, κυρίως ως πεδίο χορήγησης επιδοτήσεων, ενώ παραβλέπονται οι πολλαπλασιαστικές του δυνατότητες (multiplier effect) και η θετική οικονομική συνεισφορά του, που εκτείνεται από τις μεταφορές μέχρι την έρευνα και την τεχνολογία.
Ο Πρωτογενής Τομέας δεν είναι μόνο γραφικά χωριά με ηλιοκαμένους αγρότες· είναι επίσης ρομποτική, logistics και διεθνούς εμβέλειας trading - όπως βλέπουμε στα παραδείγματα της Ολλανδίας και του Ισραήλ.
Την ίδια στιγμή, παράλληλα με τα φαινόμενα ερήμωσης της υπαίθρου, τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας των παραγωγών και τα συνεχή σκάνδαλα επιδοτήσεων, συντελείται αθόρυβα μια σημαντική συγκέντρωση του κλάδου σε σοβαρές επιχειρήσεις και ολοένα πιο καθετοποιημένα σχήματα. Πιστεύω ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα.
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να υπάρξει περισσότερη δημοσιογραφική έρευνα γύρω από τα ζητήματα του Πρωτογενούς Τομέα και της Περιφέρειας συνολικά.
Παρακαλώ, αν δημοσιευτεί, να εμφανιστούν μόνο τα αρχικά μου.
Με εκτίμηση,
Γ.Γ.
