Η συζήτηση για το πώς θα δοθεί κίνητρο στους ιδιοκτήτες ακινήτων να επαναφέρουν τα κλειστά ακίνητά στην αγορά ώστε να περιοριστεί η ασφυκτική ανοδική πίεση στις τιμές των ακινήτων, έχει ανοίξει για τα καλά. Το Υπουργείο Οικονομικών ήδη έχει αναλάβει να μελετήσει την πρόταση που προβλέπει τριετή απαλλαγή για όσα ακίνητα δοθούν για μακροχρόνια μίσθωση και θα αποφανθεί μέσα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Τυχόν θετική ανταπόκριση από την κυβέρνηση, θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το οικονομικό κίνητρο των ιδιοκτητών ή - πιο απλά - να ανέβει η καθαρή απόδοση, το μέρισμα, σε ένα ποσοστό που θα φτάνει ακόμη και στο 4-5% καθαρά. Αρκεί αυτό; Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων άνοιξε χθες ακόμη ένα σοβαρό θέμα: αυτό του τεράστιου ρίσκου που αντιμετωπίζει ένας ιδιοκτήτης διαθέτοντας το ακίνητό του για ενοικίαση.
Το πρώτο κομμάτι του ρίσκου είναι το… γνωστό: ο κίνδυνος να συσσωρευτούν ανείσπρακτα ακίνητα τα οποία εκτός του ότι τις περισσότερες φορές γράφονται στο… χιόνι, υποχρεώνουν και τον ιδιοκτήτη να πληρώσει φόρους για ενοίκια που δεν έχει εισπράξει εκτός και αν ο τελευταίος κινηθεί δικαστικά αναλαμβάνοντας φυσικά και τα ανάλογα έξοδα.
Η δεύτερη πηγή ρίσκου αναδείχτηκε χθες με την επιστολή που εστάλη στην διοίκηση της ΕΥΔΑΠ και αναδεικνύει το απίστευτο και όμως… ελληνικό το οποίο συνοψίζεται στην ακόλουθη φράση: για το αν ο ενοικιαστής αφήσει απλήρωτους τους λογαριασμούς του νερού, την ευθύνη φέρει ο ιδιοκτήτης με την ΕΥΔΑΠ να μπορεί να κυνηγήσει ακόμη και τον επόμενο αγοραστή ανατρέχοντας σε οφειλές που χάνονται σε βάθος… 20ετίας. Είναι μια… πατέντα της ΕΥΔΑΠ που δεν ακολουθείται από άλλους οργανισμούς κοινωνικής ωφέλειας.
Η ΔΕΗ για παράδειγμα, κυνηγάει για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τον χρήστη του ακινήτου, είτε αυτός είναι ενοικιαστής, είτε είναι ιδιοκτήτης. Ο τελευταίος επομένως γνωρίζει ότι με την υπογραφή του μισθωτηρίου συμβολαίου, δρομολογείται η διαδικασία για να περάσει το «ρολόι» στο όνομα του ενοικιαστή και από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, ο μισθωτής είναι αυτός που πρέπει να πληρώνει το ρεύμα.
Πάμε τώρα στο θέμα του νερού.
Ο ενοικιαστής μπορεί κάλλιστα να συσσωρεύσει απλήρωτους λογαριασμούς εκατοντάδων ή και χιλιάδων ευρώ -είναι πολλά τα παραδείγματα που φτάνουν είτε στα γραφεία της ΕΥΔΑΠ είτε και στην Ομοσπονδία Ιδιοκτητών- και να φύγει από το ακίνητο ως… κύριος, γνωρίζοντας ότι όλο το ανάθεμα θα το φάει ο ιδιοκτήτης. Η ΕΥΔΑΠ δεν ζητά καν το μισθωτήριο καθώς για όλα φταίει πάντα ο ιδιοκτήτης. Και υπάρχουν περισσότεροι από ένας ιδιοκτήτες, είναι όλοι υπεύθυνοι για τις οφειλές εις ολόκληρον.
Όσο συνεχίζεται αυτή κατάσταση, τόσο πιο διστακτικοί γίνονται οι ιδιοκτήτες στο να ενοικιάσουν ακίνητα καθώς το κίνδυνος για τα «φέσια» από τη μία και για τους απλήρωτους λογαριασμούς από την άλλη, ανεβάζει πολύ το ρίσκο της επένδυσης, ειδικά αν πρέπει να δαπανηθούν και μερικές χιλιάδες ευρώ για ανακαινίσεις.
Ήδη, η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ έχει στα χέρια της μια επιστολή από την ΠΟΜΙΔΑ που ζητάει ουσιαστικά να κάνει ότι κάνει και η ΔΕΗ: να ζητά τα χρήματα για τους απλήρωτους λογαριασμούς από αυτούς που κατανάλωσαν πραγματικά το νερό και όχι να μετατρέπει τους ιδιοκτήτες σε «εγγυητές» και μάλιστα εν αγνοία τους.
