Όταν ήταν μικρή, ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα. Λίγο αργότερα, περιέγραφε τον εαυτό της ως ένα ντροπαλό, συνεσταλμένο κορίτσι, που φορούσε γυαλιά και είχε ίσια μαλλιά. Στα 15 της κοσμούσε το εξώφυλλο του περιοδικού «Elle» ξεκινώντας μια καριέρα ως μοντέλο που σύντομα την οδήγησε στον κινηματογράφο. Μέσω αυτού έγινε διεθνώς γνωστή, αλλά δεν έμεινε για πολύ στους κόλπους του.
Έχοντας συμπληρώνει περίπου μία 20ετία στην υποκριτική και κάνοντας παράλληλα καριέρα στη μουσική, αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή στη δεκαετία του ΄70 – μόλις στα 39 της χρόνια – και απογοητευμένη από τη βιομηχανία του θεάματος, χαρακτήρισε τον κόσμο του κινηματογράφου «σάπιο». Εγκαταστάθηκε στο Σαιν-Τροπέ, όπου βρήκε παρηγοριά στα ζώα και στο μεσογειακό τοπίο.
«Δεν απορρίπτω το σινεμά, γιατί χάρη σε αυτό είμαι γνωστή σε όλον τον κόσμο ως κάποια που υπερασπίζεται τα ζώα», είχε πει η Μπριζίτ Μπαρντό (1934-2025), η οποία «έφυγε» από τη ζωή, την Κυριακή, σε ηλικία 91 ετών, όπως ανακοίνωσε το Ίδρυμα Brigitte Bardot για την Ευημερία και την Προστασία των Ζώων, το οποίο η ίδια είχε ιδρύσει.
⚫️La Fondation Brigitte Bardot annonce avec une immense tristesse, le décès de sa Fondatrice et Présidente, Madame Brigitte Bardot, actrice et chanteuse mondialement reconnue, qui a choisi d’abandonner sa carrière prestigieuse pour dédier sa vie et son énergie à la défense des… pic.twitter.com/OgKo2cYOF0
— Fondation Brigitte Bardot (@FBB_Officiel) December 28, 2025
Χαρακτηριζόμενη συχνά και ως «B.B.», παρά τη σχετικά σύντομη καριέρα της, άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στο γαλλικό σινεμά, πορευόμενη από τα «θέλω» της, και, περισσότερο από άλλες μεγάλες ηθοποιούς της γενιάς της, σπάζοντας τα ταμπού και αλλάζοντας την εικόνα των γυναικών στην κοινωνία της εποχής της.
Το είδωλό της γεννήθηκε ήδη από την πρώτη ταινία στην οποία έπαιξε, «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» (1956) του Ροζέ Βαντίμ. Οι χορευτικές κινήσεις της και η έντονη ενέργειά της ήρθαν σε ρήξη με τη σεμνότητα των ηρωίδων της προηγούμενης εποχής. Έγινε το σύμβολο της Γαλλίας των δεκαετιών του ’50 και του ’60, παγκόσμιο σύμβολο ερωτισμού και γυναικείας χειραφέτησης. Η γοητεία της ξεπέρασε τα όρια του γαλλικού σινεμά ασκώντας έμπνευση σε καλλιτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων.
Brigitte Bardot est décédée à l’âge de 91 ans. Actrice, mannequin, chanteuse, militante… Considérée comme la plus belle femme du XXème siècle, «BB» laisse derrière elle tout un mythe : celui de sa voix trainante, sa candeur, mais surtout sa liberté et sa fougue. pic.twitter.com/bXhPr92yYu
— Le Figaro (@Le_Figaro) December 28, 2025
Λέγεται ότι ο Μπομπ Ντίλαν έγραψε το πρώτο του τραγούδι, «Song for Brigitte», για εκείνη, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ, ενώ ο Άντι Γουόρχολ ζωγράφισε το πορτρέτο της. Η Μαργκερίτ Ντυράς και ο Ζαν Κοκτώ της αφιερώνουν άρθρα. Ομοίως και η Σιμόν ντε Μποβουάρ η οποία, με τοποθέτησή της (1959) στο περιοδικό «Esquire», εξυμνεί την εμφανή αίσθηση ελευθερίας της Μπαρντό, σημειώνοντας: «Η B.B. δεν προσπαθεί να σκανδαλίσει. Ακολουθεί τις κλίσεις της. Τρώει όταν πεινάει και κάνει έρωτα με την ίδια απλή απλότητα. […] Η αυθεντικότητα είναι η ίδια η ουσία της».
Δεν αποκδύθηκε στιγμή την αυθεντικότητά της – αυτή, η αυθεντικότητά της, είναι ο λόγος για τον οποίο η Μπαρντό εξακολούθησε – και εξακολουθεί – να αποτελεί θέμα συζήτησης παρά το ότι είχε αποσυρθεί από την υποκριτική. Η ίδια, προ διετίας, είχε απορήσει, τονίζοντας «δεν καταλαβαίνω γιατί όλος ο κόσμος εξακολουθεί να μιλάει για μένα».
⚫ Brigitte Bardot, actrice française légendaire, icône féminine des années 1960 et fervente protectrice des animaux, est décédée à l'âge de 91 ans, a annoncé ce dimanche la Fondation Brigitte Bardot. pic.twitter.com/oVNFF0ICWp
— Agence France-Presse (@afpfr) December 28, 2025
Είχε παίξει σε ταινίες σπουδαίων Γάλλων σκηνοθετών, όπως η «Ιδιωτική ζωή» (1962) και η «Βίβα Μαρία» (1965) του Λουί Μαλ, «Η Περιφρόνηση» (1963) και «Αρσενικό - Θηλυκό» (1966) του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, «Όσα δεν έσβησε ο άνεμος» (1960) του Ανρί Ζορζ Κλουζό, «Αν ο Δον Ζουάν ήταν γυναίκα» (1973) του Ροζέ Βαντίμ, και είχε επίσης αποσπάσει διακρίσεις. Όπως το Βραβειο Καλύτερης Ξένης Γυναικείας Ερμηνείας David di Donatello για την ερμηνεία της στην ταινία «Η Αλήθεια» (1960) του Ανρί Ζορζ Κλουζό.
Η Μπριτζίτ Μπαρντό μαζί με τον ηθοποιό Τζακ Πάλανς κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Η περιφρόνηση» του Ζαν Λυκ Γκωντάρ, στη Ρώμη, Μάιος 1963. (AP Photo)
Η αλήθεια της ήταν αφοπλιστική. Είχε καταλήξει ότι η διάσημη ζωή οδηγούσε στην απομόνωση και συχνά έλεγε ότι ήταν «φυλακισμένη» της δικής της φήμης και ανήμπορη να απολαύσει τις απλές χαρές της ζωής. Κλείνοντας μισό αιώνα «ζωής» είχε καταθέσει στο περιοδικό «Paris Match» πως «ήμουν πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ λατρεμένη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Με έχουν απογοητεύσει πάρα πολλές φορές. Έχω βιώσει πραγματικά τρομερές απογοητεύσεις στη ζωή μου. Γι' αυτό επέλεξα να αποσυρθώ, να ζήσω μόνη».
Δίπλα της άνθρωποι – οι σχέσεις της, φίλοι – καθώς και ζώα, στην ευημερία των οποίων αφοσίωσε τη ζωή της. «Έδωσα την ομορφιά και τη νεότητά μου στους άνδρες. Θα δώσω τη σοφία και την εμπειρία μου στα ζώα», είχε πει, παρουσιάζοντας την αγάπη της για τα ζώα ως το αντίδοτο στις απογοητευτικές σχέσεις της. Η αφοσίωσή της θεσμοθετήθηκε με την ίδρυση, το 1986, του Ιδρύματος Brigitte Bardot, δημοπρατώντας προσωπικά αναμνηστικά την επόμενη χρονιά προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για τον σκοπό της.
Η Μοριζίτ Μπαρντό με το αγαπημένο της άλογο, κατά τη διάρκεια προπόνησης σε ιππική σχολή του Παρισιού, την 1 Απριλίου 1958, Ισπανία. (AP Photo)
Συντροφιά της, στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας περιόδου της ζωής της, γάτες, σκύλοι και άλογα. Δεν φοβόταν τον θάνατο – όπως είχε πει, ο σημερινός τρόπος ζωής – της επιφάνειας – «κάνει τον θάνατο να μου φαίνεται εξαιρετικός».
Φεύγει και αφήνει πίσω της την εικόνα της και την προσφορά της: μίας χαμογελαστής γυναίκας της οποίας οι μακριές ξανθές μπούκλες τόνιζαν τα ζυγωματικά της, το μαύρο αιλάινερ παρότρυνε την κατεύθυνση της ματιάς του κοινού προς τη δική της ματιά, έμπλεης από αγάπη προς τα ζώα. Μία, αν μη τι άλλο, ανιδιοτελή μορφή αγάπης που αντικατοπτρίζει λίγη από την ουσία της ύπαρξής της.
Κεντρική φωτ.: Η Γαλλίδα ηθοποιός Μπριζίτ Μπαρντό ποζάρει με ένα τεράστιο σομπρέρο που έφερε από το Μεξικό, κατά την άφιξή της στο αεροδρόμιο Orly του Παρισιού, στη Γαλλία, στις 27 Μαΐου 1965 (AP Photo)
