Πλήρης ημερών, σε ηλικία 91 ετών, πέθανε η Γαλλία ηθοποιός και τραγουδίστρια, Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία είχε αποχωρήσει από την κινηματογραφική βιομηχανία για να γίνει ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων.
Η Μπαρντό έγινε διεθνώς διάσημη με την ταινία του 1956 «Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα», που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον τότε σύζυγό της Ρότζερ Βαντίμ. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ωστόσο, ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την υποκριτική και άρχισε να δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο με την πολιτική.
Γεννημένη το 1934 στο Παρίσι, η Μπαρντό μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή καθολική οικογένεια, αλλά διακρίθηκε ως χορεύτρια και σπούδασε μπαλέτο, κερδίζοντας μια θέση στο διάσημο Conservatoire de Paris. Ταυτόχρονα, βρήκε δουλειά ως μοντέλο, εμφανιζόμενη στο εξώφυλλο του Elle το 1950, ενώ ήταν ακόμα 15 ετών. Ως αποτέλεσμα της δουλειάς της ως μοντέλο, της προσφέρθηκαν ρόλοι στον κινηματογράφο.
Όπως αναφέρει ο Guardian, σε μια οντισιόν γνώρισε τον Βαντίμ, τον οποίο παντρεύτηκε το 1952, αφού συμπλήρωσε τα 18. Η Μπαρντό έπαιξε μικρούς ρόλους και έλαβε διεθνούς αναγνώρισης με την ταινία του Βαντίμ «Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα»..
Όπως και για το κινηματογραφικό κοινό, η Μπαρντό γρήγορα έγινε πηγή έμπνευσης για διανοούμενους και καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και οι νεαροί Τζον Λένον και Πολ ΜακΚάρτνεϊ, οι οποίοι ζήτησαν από τις τότε συντρόφους τους να βάψουν τα μαλλιά τους ξανθά, μιμούμενες την Μπαρντό.
La plus belle femme du XXe siècle avait eu le courage d'affronter le temps et ses blessures. Elle avait quitté le cinéma il y a près de cinquante ans et depuis avait consacré toute son énergie à la défense des animaux → https://t.co/jgpsw7HdyB pic.twitter.com/lxshe5MspL
— Le Figaro (@Le_Figaro) December 28, 2025
Ο αρθρογράφος Ρέιμοντ Καρτιέ έγραψε ένα μακροσκελές άρθρο για το «le cas Bardot» στο Paris-Match το 1958, ενώ η Σιμόν ντε Μποβουάρ δημοσίευσε το διάσημο δοκίμιό της «Brigitte Bardot and the Lolita Syndrome» το 1959, παρουσιάζοντας την ηθοποιό ως την πιο απελευθερωμένη γυναίκα της Γαλλίας. Το 1969 η Μπαρντό επιλέχθηκε ως το πρώτο πραγματικό μοντέλο για τη Μαριάν, το σύμβολο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Μπαρντό εμφανίστηκε σε μια σειρά από γνωστές γαλλικές ταινίες, όπως το υποψήφιο για Όσκαρ δράμα του Ανρί-Ζορζ Κλουζό «Η αλήθεια», το «Πολύ ιδιωτική υπόθεση» του Λουί Μαλ (με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι) και το «Περιφρόνηση» του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ.
Η Μπαρντό είχε επίσης μια παράλληλη μουσική καριέρα, η οποία περιελάμβανε την ηχογράφηση της αρχικής έκδοσης του «Je T'Aime ... Moi Non Plus» του Σερζ Γκενσμπούρ, το οποίο ο Γκενσμπούρ είχε γράψει για εκείνη.
Με το πέρας των χρόνων, η Μπαρντό βρήκε τη διασημότητα όλο και πιο ενοχλητική, δηλώνοντας στο Guardian το 1996: «Η τρέλα που με περιβάλλει πάντα μου φαινόταν εξωπραγματική. Ποτέ δεν ήμουν πραγματικά προετοιμασμένη για τη ζωή μιας σταρ». Αποσύρθηκε από την υποκριτική το 1973, σε ηλικία 39 ετών. Το κύριο ενδιαφέρον της στράφηκε στον ακτιβισμό για την προστασία των ζώων, συμμετέχοντας σε διαμαρτυρίες κατά του κυνηγιού φώκιας το 1977 και ιδρύοντας το Ίδρυμα Brigitte Bardot το 1986.
Στη συνέχεια, η Μπαρντό έστειλε επιστολές διαμαρτυρίας σε ηγέτες από όλο τον κόσμο για θέματα όπως η εξόντωση σκύλων στη Ρουμανία, η θανάτωση δελφινιών στις Νήσους Φερόε και η σφαγή γατών στην Αυστραλία. Επίσης, εξέφραζε τακτικά τις απόψεις της για τη σφαγή ζώων.
