Τόσες δημοσιογραφικές εργατοώρες χαμένες στα τηλεπαράθυρα της παραπολιτικής εντυπωσιοθηρίας. Εκεί που οι διάττοντες αστέρες, κάποιοι τεχνικοί σύμβουλοι χαροκαμένων οικογενειών, προσπαθούσαν με αλχημείες να πείσουν για το παράνομο εύφλεκτο φορτίο που μετέφερε το τρένο των Τεμπών.
Έγινε μαζική πλύση εγκεφάλου ότι η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε αδήλωτα υλικά εξαιρετικά εύφλεκτα που προκάλεσαν τη μεγάλη έκρηξη τύπου μανιταριού. Στην αρχή προπαγάνδιζαν τόσο μεγάλο τον όγκο του παράνομου και επικίνδυνου φορτίου, που με την έκρηξη εξαϋλώθηκαν σιδερένια βαγόνια βάρους 20 τόνων, ενώ εξαερώθηκαν επιβάτες που όλως παραδόξως δεν τους αναζήτησε κανείς.
Η ελαφρά τηλεδημοσιογραφία, υπόδουλη των ποσοστών τηλεθέασης, χόρευε στον ρυθμό που κανονάρχησε ο ταχυδρόμος του Ιησού. Μέχρι και η επικοινωνιακώς χαρισματική Μαρία Καρυστιανού, είχε δηλώσει ότι της άνοιξε τα μάτια, ή κάπως έτσι, μια ομιλία του Βελόπουλου στη βουλή.
Σε ένα ξάναμα λύπης και αγανάκτησης η Ελλάδα μάθαινε νέες λέξεις, όπως ξυλόλιο, τολουόλιο, προπάνιο ή βουτάνιο, τα οποία υποτίθεται ότι δεν αναγράφονταν στα φορτωτικά έγγραφα της αμαξοστοιχίας. Σκιτζήδες «εμπειρογνώμονες» χωρίς να έχουν καν διακονήσει το επάγγελμα που ισχυρίζονταν, μιλούσαν για δέκα τουλάχιστον τόνους μεταφερόμενου παράνομου φορτίου. Στην συνέχεια τους έριξαν στους πέντε και τελικά στους δυόμιση.
Οι διάττοντες αστέρες των τηλεπαραθύρων εξαφανίστηκαν όταν ο εφέτης ανακριτής Σ. Μπακαΐμης, μετά από αίτημα του Νίκου Πλακιά, ζήτησε να καταθέσουν τα πιστοποιητικά τους:
Ήτοι τίτλους σπουδών, μεταπτυχιακά, ή διδακτορικά, εγγραφή στο ΤΕΕ, κωδικό δραστηριότητας, βεβαίωση από επαγγελματικά σωματεία, άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και βεβαίωση ότι περιλαμβάνονται στη λίστα εμπειρογνωμόνων των δικαστηρίων ή των σωμάτων ασφαλείας για τους ένστολους.
Έξυπνα την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, εν σιγή και αιδημοσύνη. Όπως εκείνος ο σταρ ανάμεσά τους που ποτέ δεν είχε ασκήσει το επάγγελμα που δήλωνε. Και που η μόνη του διάκριση, ομολογουμένως με επιτυχία, ήταν η μετάδοση αγώνων της φόρμουλα 1. Με τέτοιες περγαμηνές ανέλυε τις επιπτώσεις, τον ενδεχόμενο όγκο και βάρος των ξυλολίων και των τουολουλίων.
Και αφού η πραγματικότητα τους διέψευδε, εφηύραν ως πιθανότητα ο οδηγός της εμπορικής να μετέφερε στην καμπίνα του, εκεί που χωράει μόνο μια βαλίτσα, μπιτόνια με αιθυλική αλκοόλη. Προφανώς, θα είχε κάποιο φίλο ιδιοκτήτη μπαρ, και θα του το μετέφερε για να νοθέψει για καμιά βδομάδα τα ποτά. Γιατί τόσο… τεράστιος ήταν ο χώρος της καμπίνας.
Το γελοίο σενάριο έπαψε να κυκλοφορεί όταν η μητέρα του μηχανοδηγού υπενθύμισε με δημόσιες δηλώσεις της ότι ο νεκρός γιος της δεν είχε το παραμικρό έγκαυμα αλλά μόνο θανατηφόρα τραύματα από την σύγκρουση (κακώς δεν έκανε μηνύσεις).
Τώρα στο πόρισμα της Πυροσβεστικής που βρίσκεται στα χέρια του εφέτη ανακριτή, αναφέρεται πως η επίμαχη ως ύποπτη, δεύτερη ηλεκτράμαξα της εμπορικής φέρει στρεβλώσεις ως συνέπεια της σύγκρουσης, αλλά όχι ίχνη καύσης ή άλλες αλλοιώσεις από φωτιά, ενώ και στο εσωτερικό της καμπίνας δεν υπάρχουν ίχνη καύσης.
Η αντιπολίτευση με μια αήθη στα όρια της ιεροσυλίας εργαλειοποίηση του τραγικού θανάτου τόσων νέων ανθρώπων, θεώρησε ότι βρήκε τον πολιορκητικό κριό να ρίξει την κυβέρνηση. Ερμήνευσε την μυριόστομη εκδήλωση συγκίνησης του κόσμου που με συγκινησιακή φόρτιση μαζεύτηκε στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, ως απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση.
Δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚ, του οποίου βουλευτές, στον ένδοξο δρόμο του Βελόπουλου, μίλησαν για εξαϋλωμένα βαγόνια, ενώ το κόμμα απαίτησε να μάθουν οι οικογένειες των θυμάτων και η ελληνική κοινωνία εάν το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας ήταν αυτό που αναφερόταν στα έγγραφα ή εάν υπήρχε παράνομο φορτίο. Τώρα που αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχε θα πάνε όλοι μαζί «κουβά».
Αν η αντιπολίτευση (και ειδικά το ΠΑΣΟΚ), είχε ορθολογισμό, αντί για σενάρια συνωμοσιών, ξυλολίων και τουολουλίων, είχε τη ευχέρεια να χτυπήσει την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που αυτοδιαφημιζόταν ως «αρίστων» και υποσχόταν την αξιοκρατία στο δημόσιο βίο, διόρισε έναν εντελώς ακατάλληλο άνθρωπο στη θέση του σταθμάρχη και μάλιστα σε ένα τόσο νευραλγικό κόμβο!
Αλλά αυτό θα το έθετε μια νουνεχής αντιπολίτευση, που δεν θα άρπαζε στο φτερό κάθε ψεκασμένη και ανορθολογική θεωρία στην αγωνία της να χτυπήσει την κυβέρνηση. Μια αντιπολίτευση που δεν θα έπαιρνε γραμμή από τους τυχάρπαστους «εμπειρογνώμονες» των τηλεπαραθύρων και το αλύχτισμα των κοινωνιών δικτύων.
Η μεγαλύτερη ήττα ήταν του ΠΑΣΟΚ. Πέραν του διορισμού του ακατάλληλου σταθμάρχη μπορούσε να χτυπήσει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τις αλλεπάλληλες αναβολές και τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717, που κατά κοινή επιστημονική αντίληψη, θα μπορούσε να έχει προλάβει το δυστύχημα.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ, εν αντιθέσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ήταν αμέτοχο ευθύνης για την καθυστέρηση υλοποίησης. Θα μπορούσε, ομού με τον διορισμό του σταθμάρχη, να την κάνει προνομιακό αντιπολιτευτικό του επιχείρημα, Αλλά έτσι θα έπρεπε να πάει κόντρα στην ψέκα των ξυλολίων, και δεν είχε το πολιτικό σθένος.
