Είναι φρούδα ελπίδα να αναμένεις κάποιον από το χώρο της Αριστεράς στην Ελλάδα, να καταδικάσει και να αποτάξει τη βία από όπου κι αν προέρχεται και όπου κι αν κατευθύνεται, χωρίς τους αστερίσκους και τα «ναι μεν αλλά», που οδηγούν στην αποδοχή της καλής και δικαιολογημένης βίας.
Η στοργή του ΣΥΡΙΖΑ στα «παιδιά» και στους «ημιπιτσιρικάδες», με την παροιμιώδη εκείνη έκφραση στην αποστροφή του πρωθυπουργού Τσίπρα μέσα στη Βουλή, για τη σωστή πλευρά της μολότοφ, είναι ταυτοτική για την Κουμουνδούρου.
Ως εκ τούτου, το περιεχόμενο της ανακοίνωσης για το έγκλημα της Marfin στη θλιβερή 15η επέτειο, δεν θα έπρεπε να προκαλεί απορία. Μόνο κατάπληξη για την αντοχή τους και θυμό για το θράσος τους, να υπερασπίζονται, τόσα χρόνια μετά, την τυφλή δολοφονική βία των κουκουλοφόρων που έκαψαν τους αθώους εργαζόμενους. Επαναδιατυπώνοντας το αφήγημα περί προβοκάτσιας και συνδέοντας το πονηρά με τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη. Όπως γράφτηκε σε σχόλιο στο FB, ως φαίνεται, δεν μπορούν σαν κανονικοί άνθρωποι να καταδικάσουν μια εγκληματική ενέργεια που επέφερε το φρικτό θάνατο τριών ανθρώπων και ενός αγέννητου.
« Κουκουλοφόροι πέταξαν μολότοφ σκορπίζοντας τον θάνατο στο κτίριο της τράπεζας ενώ ήταν σε εξέλιξη η διαμαρτυρία χιλιάδων πολιτών για το πρώτο μνημόνιο… Μία μολότοφ σαν και εκείνες που έριχναν κουκουλοφόροι προβοκάτορες, ανεμπόδιστοι/ανενόχλητοι από μια (την) ΕΛΑΣ θεατή, δίπλα σε παιδιά και οικογένειες και στο πρόσφατο ειρηνικό συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου 2025 για τα Τέμπη» ανέφερε η επίσημη ανακοίνωση.
Η Κουμουνδούρου διατείνεται στο τέλος ότι, η δολοφονία στη Μαρφίν χρησιμεύει ως εργαλείο προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Κι αυτό το υποστηρίζει το κόμμα, που έκανε την τραγωδία και του νεκρούς των Τεμπών, σημαία πολιτικής ευκαιρίας. Πριν καν η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακαλύψει την ισχύ της εργαλειοποίησης.
Προβοκάτορες οι δολοφόνοι -κουκουλοφόροι της Μαρφίν, παρακρατικοί οι τύποι που τα σπάνε και σπάνε κεφάλια σε πανεπιστημιακούς χώρους, δικαιολογημένες εκφράσεις οργής τα «ντου» στις εκδηλώσεις όπου διατυπώνονται θέσεις που απαγορεύει η φάλαγγα της αριστερής λογοκρισίας.
Ο Χρυσοχοΐδης έστειλε χθες προβοκάτορες να απειλήσουν και να χτυπήσουν τη γυναίκα στο πανεπιστημιακό κυλικείο που επαναλειτούργησε φέτος, μετά την πολυετή κατάληψη από τα «παιδιά».
Η κυβέρνηση κατηγορείται για ολιγωρία και μπρος πίσω, στην αντιμετώπιση φαινομένων όπως αυτά που εκτυλίχθηκαν στη Νομική και στην Πολυτεχνειούπολη. Ορθώς.
Είναι όμως εξοργιστικά αστείο να την εγκαλούν και να πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες, εγνωσμένοι πολιτικοί αλλά και πανεπιστημιακοί ινστρούχτορες της δυσμορφίας των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων.
Ο πανεπιστημιακός και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παρασκευόπουλος αρθρογράφησε για το «βαλλόμενο πανεπιστήμιο» διατυπώνοντας αριστοτεχνικά τη θεωρία της προβοκάτσιας και τη θεωρητική βάση της βίας στη βία της εξουσίας.
«Στην πιο ελεύθερη γλώσσα της πολιτικής θεωρίας αυτά χαρακτηρίζονται συστημική βία» εξηγεί ο πανεπιστημιακός Παρασκευόπουλος γράφοντας για την υποχρηματοδότηση που μειώνει προσωπικό, αφήνει ασυντήρητες τις εγκαταστάσεις και συρρικνώνει λειτουργίες και υποδομές. Πώς να μην σηκώσει ο «φοιτητής» τον πυροσβεστήρα για να σκοτώσει από την οργή επειδή το ασανσέρ δεν λειτουργεί;
Παραφράζοντας το λόγο του, είναι όντως ακέραιη η ευθύνη όσων, στο όνομα μιας αλά καρτ Δημοκρατίας, δικαιολογούν αξιακά και καταστατικά τη βία.
