Η Ελλάδα διανύει μία από τις πλέον δυναμικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Το δημόσιο χρέος και η ανεργία μειώνονται με ρυθμούς που καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν καταγράφει. Η οικονομία τρέχει ταχύτερα από τον μέσο όρο της ΕΕ, έστω με τη «ντόπα» του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία: για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες ο κρατικός προϋπολογισμός παράγει πλεονάσματα αντί για χρόνια ελλείμματα.
Μόλις πριν λίγες μέρες, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, υπογράφηκαν συμφωνίες που αναβαθμίζουν γεωπολιτικά τη χώρα σε ενεργειακό διάδρομο της ΝΑ Ευρώπης, ενώ αμερικανικές εταιρείες ετοιμάζονται για γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα διεθνή μέσα, Ευρωπαίοι πολιτικοί και τραπεζίτες μιλούν για «ανάσταση» της ελληνικής οικονομίας. Όχι αδίκως.
Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την Ελλάδα σε ΒΒΒ από ΒΒΒ-, δηλαδή μισό σκαλί πάνω από την επενδυτική βαθμίδα. Βέβαια, αν το μεταφράσουμε σε βαθμολογία μαθητή, πρόκειται για ένα «11–12 στα 20». Θυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια γράφαμε σταθερά κάτω από τη βάση. Η πρόοδος δεν είναι αμελητέα.
Το μοναδικό μελανό σημείο παραμένει το εξωτερικό ισοζύγιο. Παρά τη θεαματική αύξηση εξαγωγών και την έκρηξη του τουρισμού, η χώρα εξακολουθεί να εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει. Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων ή με ακόμη ταχύτερη ενίσχυση της παραγωγικής βάσης.
Οι μισθοί, βέβαια, παραμένουν χαμηλά σε σχέση με την Ευρώπη, ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών μόνο χαμηλές δεν είναι. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δεκαετίες χαμηλής ανταγωνιστικότητας, διογκωμένου κράτους και υπερτροφικής κοινωνικής πρόνοιας. Και ειρωνεία της Ιστορίας: όσοι συνέβαλαν περισσότερο (η αριστερο-δεξιά αντιπολίτευση) σε αυτή την παθογένεια, είναι αυτοί που σήμερα «διαμαρτύρονται» εντονότερα.
Βέβαια, μπορεί να μην έχουμε μισθούς Ολλανδίας, αλλά έχουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας που - παρά τις αδυναμίες του - προσφέρει συγκριτικά υψηλό επίπεδο υπηρεσιών, σε σημείο που Έλληνες του εξωτερικού συχνά προτιμούν το ΕΣΥ. Βήματα γίνονται και στα ΑΕΙ με την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων.
Στο ψηφιακό μετασχηματισμό, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρωτοπορία. Χιλιάδες χαμένες ώρες στις ουρές έχουν σβηστεί χάρη στα ΚΕΠ και στο e-Gov, επιτρέποντας στο Δημόσιο να λειτουργεί επιτέλους σαν 21ος αιώνας.
Παράλληλα, ο ιδιωτικός τομέας γνωρίζει έκρηξη εξωστρέφειας. Ο ΟΠΑΠ και η Ιντραλότ ενσωματώνονται σε παγκόσμια σχήματα και εξελίσσονται σε παγκόσμιους παίκτες.
Ο Τιτάν έχει μεταμορφωθεί σε ισχυρή πολυεθνική. Η Coca-Cola HBC μετά την εξαγορά στην Αφρική μεγαλώνει σε αγορές 2 δισ. ανθρώπων. Η Metlen εισάγεται στο Λονδίνο και εξελίσσεται σε ενεργειακό και μεταλλουργικό πυλώνα ευρωπαϊκής σημασίας.
Για την ελληνική εταιρεία αμυντικής τεχνολογίας Theon Sensors π.χ.- που κάνει συμβάσεις δισ. και 100% εξαγωγές - δεν θα διαβάσετε τίποτα. Αντίθετα, θα διαβάζετε καθημερινά για την τουρκική Aselsan, η οποία αντλεί το 90% των εσόδων της από το τουρκικό Δημόσιο. Σταθερά στον κόσμο της μιζέριας, εμείς αποφεύγουμε να γράψουμε για τις δικές μας επιτυχίες.
Η Cenergy εξάγει πάνω από το 90% της παραγωγής της σε καλώδια και υποβρύχιους αγωγούς υψηλής τεχνολογίας. Η Παπουτσάνης, που κάποτε φλέρταρε με τον αφανισμό, εξελίσσεται σε δυναμικό εξαγωγικό brand. Η Alοumil έχει γίνει πολυεθνική με αποτύπωμα σε δεκάδες αγορές. Η Aktor - ΔΕΠΑ ξεκινάνε να τροφοδοτούν την Ουκρανία με φυσικό αέριο...
Ακόμη και το αδιάφορο επί 15ετία ελληνικό χρηματιστήριο μπαίνει στο στόχαστρο εξαγοράς από τη Euronext, ως πύλη της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής προς την ΕΕ. Αυτό κάτι λέει.
Όλα αυτά δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας οικονομικός μετασχηματισμός μεγάλης κλίμακας. Κάτι αλλάζει στη χώρα - και αλλάζει για πρώτη φορά προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η χώρα αλλάζει πίστα και επίπεδο...
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1) Πονάει η αλήθεια...
Τέλος, ένας ύστερος αστικός μύθος ήταν το Ανάθεμα στη γενιά του Πολυτεχνείου. Μετά την πτώχευση της χώρας μας, εκπέμφθηκε από ακροδεξιές γραφίδες, αλλά έγινε ευρέως αποδεκτή από την απολιτικοποίητη λαϊκίστικη πλευρά της δημόσιας ζωής (από τους ανά την επικράτεια καφενέδες, που έλεγε κάποιος παλιός) ή άποψη ότι η γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε την Ελλάδα!
Δηλαδή οι 10-15 εκπρόσωποι της γενιάς αυτής που πρωτοστάτησαν και αργότερα βρέθηκαν σε υψηλές κομματικές ή υπουργικές θέσεις ήταν οι εμβρυουλκοί της χρεοκοπίας. Γιατί μετέδωσαν, λέει, στον λαό τον συνδικαλιστικό δικαιωματισμό της ήσσονος προσπάθειας που συνοδεύεται με υψηλές αμοιβές.
Ενώ ο ίδιος ο λαός, υποτίθεται πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, καθόλου πρόθυμα δεν εισχώρησε σε αυτή την άποψη και δεν ψήφιζε πολιτικούς που του την υπόσχονταν και εμπράκτως την παραχωρούσαν. Έφταιγαν οι 10-15 της γενιάς του Πολυτεχνείου που υπουργοποιήθηκαν σε πορεία 20 χρόνων.
Βλέπω άρχισαν οι αντιδράσεις, πονάει η αλήθεια. 15 χρόνια μετά την οικονομική κρίση του 2010 και ακόμα εν Ελλάδι απαιτείται σώνει και καλά να συζητάμε τα αίτια της κρίσης… Ακόμα οι Ρωμιοί να καταλήξουν τι φταίει. Φταίει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Τόμσεν , ο Ντάισελμπλουμ, ο Σόρος, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι, οι εξωγήινοι και οσονούπω η Α.Ι., ο Βασιλάκης Πύλης (Bill Gates), o Τιμ Μάγειρας (Tim Cook), o Ζούκερμπεργκ και ο Τζεφ ο Μπέζος.
Φταίνε πάντα οι ξένοι, αλλά οι Ρωμιοί είναι αστέρια, σβώλοι χρυσού μέσα στα βαλτόνερα, διαμάντια στη λάσπη, εν ολίγοις είναι τα θύματα!
Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει ο οποιοσδήποτε ότι «γενιά του Πολυτεχνείου» ή ΓτΠ, δεν είναι αυτοί που έλαβαν μέρος στο Πολυτεχνείο, αλλά οι αντιπρόσωποι της μεταπολεμικής γενιάς, της γενιάς της μεταπολίτευσης, η γενιά των baby boomers. Πες την όπως θες βρε αδελφέ.
Κρίση δεν θα υπήρχε αν εξαρχής ενοποιούνταν όλες οι συντάξεις σε μία (χωρίς να υπάρχουν πολλαπλές και επικουρικές), καταργούνταν τα λογής εφάπαξ και έμπαινε πλαφόν 1.500 ευρώ σε όλους τους συνταξιούχους. 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχοι είχε τότε η Ελλάδα με πληθυσμό 11 εκατομμύρια, αυτό δεν χτυπάει καμπανάκι;
Έδινε συντάξεις επιπέδου Ελβετίας και μισθούς επιπέδου Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Σήμερα διαθέτει 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχους και πληθυσμό 10 εκατομμύρια.
Ούτε στην Ουγκάντα και στη Ζιμπάμπουε δεν συμβαίνουν αυτά.
Διότι όπως είχε πει και ο Τόμσεν, ο οποίος είχε γνώση των οικονομικών των βαλκανικών κρατών, «και 300 καλά είναι». Εννοώντας 300 ευρώ μισθό για το δημόσιο και τις συντάξεις φυσικά, όχι για τον ιδιωτικό τομέα.
Είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούν οι Ρωμιοί ότι εν Ελλάδι έχουμε μία οικονομική κρίση ανά 40 χρόνια. Είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούν ότι όσοι εργάστηκαν τις δεκαετίες 70', 80', 90' πληρώνοντας φραγκοδίφραγκα σε ασφαλιστικές εισφορές και βγήκαν σε σύνταξη τη δεκαετία του 2000 θα εισπράξουν μισό εκατομμύριο ευρώ σε μια εικοσαετία εάν λαμβάνουν συντάξεις του επιπέδου των 2.000 ευρώ;
Πονάει η αλήθεια
ΥΓ1: ούτε μία συγγνώμη δεν ακούστηκε προς τις επόμενες γενιές.
ΥΓ2: σπάσε αποστήματα Κυριάκο: κουμπουροφόροι, μπαλωθιές, επιδοτήσεις σε δήθεν βιολογικά μελίσσια και γιατί όχι σπάσε και το απόστημα του φαραωνικού συνταξιοδοτικού. Πού σας πονεί και πού σας σφάζει, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Μ.Μ.
2)Η στάση της δημόσιας τηλεόρασης
Παρακαλώ θερμά:
1. Να παρακολουθήσετε αυτό το βαρυσήμαντο βίντεο του δημοσιογράφου Κώστα Ονισένκο
2. Να διαβάσετε τη σημαντική ανάρτηση του δημοσιογράφου (της «Καθημερινής») Λουκά Βελιδάκη
3. Να αναδείξετε, με κάθε πρόσφορο μέσο, αυτά που θίγονται στα δύο παραπάνω. Κυρίως, τη στάση της δημόσιας τηλεόρασης, την ώρα που ο Έλληνας Πρόεδρος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός υποδέχονταν τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι και εκδήλωναν την αμέριστη στήριξή τους στην Ουκρανία.
Μετά τιμής
Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης
Ρέθυμνο
