Κουτσούμπας: απών! Φάμελλος: απών! Τσίπρας: απών! Χαρίτσης: απών! Βαρουφάκης: απών! Σύμπασα η Αριστερά απούσα από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου. Το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, παρόν!* Παρούσα — και μπράβο της — και η κυρία Κωνσταντοπούλου, όπως παρών και ο Δήμαρχος Αθηναίων.
Οι άδειες καρέκλες απλώς επιβεβαίωσαν πως το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς ήταν ένα παραμύθι για ενδοαριστερή κατανάλωση. Ασήμαντοι, μικρόψυχοι, εμπαθείς, δικαιώνουν συνεχώς τον Μάνο Χατζηδάκι, ο οποίος όταν τον ρώτησαν γιατί είναι με τη Δεξιά απάντησε πως η Δεξιά σου επιτρέπει να μην είσαι μαζί της.
Προφανώς όλοι τους δεν ντράπηκαν τη φωτογραφία που κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και δείχνει τα άδεια καθίσματα με τα ονόματά τους. Τα καρτελάκια θα υπενθυμίζουν πως όλοι τους δεν μπορούν να αποδεχθούν πως είναι δικαίωμα του καθενός να αναθεωρεί τις ιδεολογικές προτιμήσεις του και πως το έργο ενός σημαντικού δημιουργού είναι ανεξάρτητο από αυτές.
Η έννοια της αποστασίας κυριαρχεί ακόμα στον χώρο της Αριστεράς. Βέβαια, παλιότερα τους δολοφονούσαν, τώρα απλώς δεν πηγαίνουν στην κηδεία τους. Είναι ένα βήμα προς τα εμπρός.
Ένας σύντροφός τους μου είπε πως αυτό που δεν μπορούσαν να ανεχθούν ήταν ο Μητσοτάκης να εκφωνεί έναν από τους επικήδειους. Αυτό το θεώρησαν πρόκληση και δεν πήγαν στην Μητρόπολη. Η εικόνα ο πρωθυπουργός να μιλά για τον Νιόνιο και αυτοί καθισμένοι να τον ακούνε, ξεπερνούσε τα όρια του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς.
Η προσβολή ήταν διπλή: Η αποστασία του Σαββόπουλου και ο επικήδειος του πρωθυπουργού ήταν δύο καλοί λόγοι για να μην παραστούν. Άλλωστε, αν κρίνω από τα χαμερπή σχόλια της συντριπτικής πλειοψηφίας των αριστερών στο Διαδίκτυο, αυτή η στάση της ηγεσίας της «πληθυντικής» Αριστεράς είχε την έγκρισή τους. Δεν γούσταραν τον Νιόνιο των τελευταίων 35 χρόνων και το έδειχναν.
Από την ώρα που έγινε γνωστός ο θάνατός του ελάχιστες ήταν οι θετικές κρίσεις για τον εκλιπόντα από τους αριστερούς και αυτές τις περισσότερες φορές συνοδευόταν από το γνωστό «ναι μεν, αλλά…».
Ο όχλος μπορεί να πιστεύει και να γράφει ό,τι θέλει. Όπως θα θυμάται ο αναγνώστης στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη – που οργάνωσε το ΚΚΕ – αριστεροί, εν χορώ, μέσα στον προαύλιο χώρο της Μητρόπολης, φώναζαν το γνωστό χυδαίο σύνθημα κατά του Μητσοτάκη, παρουσία του Κουτσούμπα. Άλλη μια επίδειξη του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς!».
Όμως, το ζητούμενο κάθε φορά δεν είναι τι κραυγάζει ο όχλος, αλλά ποια είναι η στάση των ηγεσιών. Και χθες, η ηγεσία της Αριστεράς, εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής. Θα μου πείτε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πάντα οι ηγέτες της Αριστεράς χάνουν στο ζύγι. Και για τον λόγο αυτό βολοδέρνουν μέσα στην κακομοιριά τους και στον φανατισμό τους. Το «τόσο χαμηλά» δεν έχει πάτο.
*Θέλω να πιστεύω πως η χθεσινή απουσία του Νίκου Ανδρουλάκη οφειλόταν σε προσωπικούς λόγους και δεν ήταν μια πολιτική στάση συμπόρευσης με την «πληθυντική» Αριστερά.
