Ο κύριος Τσίπρας, δεν αναδείχθηκε τυχαία στην πολιτική σκηνή. Ούτε η ανάδειξή του, ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα της οικονομικής και πολιτικής χρεοκοπίας της περασμένης δεκαετίας. Είναι αναμφισβήτητα πλέον ένας πολυμορφικός αρτίστας της πολιτικής. Είναι εκεί για να ενσαρκώσει κάθε ρόλο, με απαράμιλλης τεχνικής εκφραστικά μέσα. Γίνεται ο ρόλος και φοράει στο ρόλο, όποια προσωπικότητα απαιτείται για να πείσει ότι δεν υποδύεται.
«Είναι» αυτό που κάθε φορά υποδύεται.
Έκανε ντεμπούτο ως ριζοσπάστης Αριστερός που με την ορμή του Άρη Βελουχιώτη - όπως υποδήλωνε το περίφημο «ραντεβού στα γουναράδικα» που εκστόμισε κάποτε στη Βουλή ο βουλευτής του Διαμαντόπουλος - επιδίωξε τη ρεβάνς για τη Βάρκιζα, για τους προδότες και τους Τσολάκογλου, για το γινάτι μιας εμφυλιοπολεμικής Αριστεράς.
Στη συνέχεια μεταμορφώθηκε στον πρωθυπουργό ο οποίος αντί να πετάξει με τις κλωτσιές την Τρόικα από τη χώρα, έφτασε να προσφέρει αυτοβούλως στη μαντάμ Μέρκελ τη συμφωνία των Πρεσπών και στο «διευθυντήριο» των Βρυξελλών τα ασημικά και την ακίνητη περιουσία της χώρας για 99 χρόνια.
Στους Έλληνες, που πίστεψαν ότι το λιανοπαίδι και οι σύντροφοί του με τον βολονταρισμό τους και την παροιμιώδη άγνοιά τους, θα τους γεμίσουν με λεφτά, αξιοπρέπεια και θα εκδικηθούν τους ξένους, τους φίλεψε με ένα διαρκή φόβο για το κάθε επόμενο λεπτό της τυχοδιωκτικής κυβέρνησής του μαζί με την κορυφαία προσβολή στην ψήφο τους.
Ηττηθείς από τον Κυρ. Μητσοτάκη το 2019, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποδύθηκε αρχικά τον μετριοπαθή, έγινε ξανά ο έξαλλος αριστερός, και μετά ξανά προοδευτικός. Και τούμπαλιν.
Στο Παλλάς προχθές, έκανε νέα πρεμιέρα, στο ρόλο ελπιδοφόρου αρχηγού της Προοδευτικής Παράταξης του 2026 με τον ίδιο μονόλογο, παρόμοιας αξιοπιστίας δεσμεύσεις, υποσχέσεις και την ίδια εξοργιστική αυτοπεποίθηση ότι «έχει» την «πλατεία» στο τσεπάκι. Ότι μπορεί να «κινήσει» το πλήθος που είναι πάντα πρόθυμο να παραμυθιαστεί αλλά και τις δυνάμεις που είναι ταγμένες στη σταυροφορία για τη ρεβάνς στον Μητσοτάκη.
Με πλοηγό την αρχή ότι « Δημοκρατία δεν είναι μόνο κανόνες και θεσμοί» και ζωηρό ενδιαφέρον να διορθώσει την αντι-ρωσική υστερία, εγγράφει υποθήκες για αμφίπλευρη διεύρυνση στους φίλους Πούτιν αριστερά και δεξιά.
Πάντως, κακώς έψεξαν αρκετοί τον Σ. Φάμελο και τον Αλ. Χαρίτση που παρέστησαν και χειροκρότησαν τον επικήδειο των κομμάτων τους. Όλοι θα πάνε και όλους θα τους πάρει στο νέο μαγαζί. Στο σωστό χρόνο και με την αλάνθαστη τακτική, την οποία ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε μαεστρικά εικονογραφήσει την περίοδο που ο Αλέξης Τσίπρας, έκλεινε το deal του τρίτου Μνημονίου: Υποχωρούν φωνάζοντας επίθεση.
Η επιστροφή στο Μ. Μαξίμου για τον αρχηγό, που περιμένει να του ετοιμάσουν και το κόμμα, εκτός από το rebranding, προϋποθέτει ότι ένα σεβαστό ποσοστό των πολιτών είναι διατεθειμένο να ταξιδέψει χωρίς επιστροφή αυτή τη φορά, στη χώρα των Λωτοφάγων.
Υπάρχουν πάντως δυο ερωτήσεις κλειδιά, που πρέπει να υποβληθούν ώστε για να χαρτογραφηθεί η διάθεση της κοινωνίας έναντι της διάθεσης του κυρίου Τσίπρα, να κυβερνήσει ξανά τη χώρα για να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τον Μητσοτάκη.
Τι ακριβώς κάνατε τη μέρα που η κυβέρνηση των Τσίπρα, Φάμελου, Χαρίτση, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Χουλιαράκη, Αχτσιόγλου,Γαβρόγλου, Δραγασάκη,Γεροβασίλη, Παππά, κ.λπ. έκλεισαν τις τράπεζες;
Τι ακριβώς κάνατε τη μέρα που ο κ. Τσίπρας και όλοι οι παραπάνω - του Καμμένου συμπεριλαμβανομένου - αφού σας έπεισαν για το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, σας ανάγκασαν να καταπιείτε αμάσητη τη … βούλησή σας;
