Ως επιφανές μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης ο Αλέξης Τσίπρας -με αφορμή τη σύλληψη των φιλοχαμασιτών ακτιβιστών της Flotilla – κατήγγειλε πριν από λίγα 24ωρα το Ισραήλ για πειρατεία και γενοκτονία αλλά και την Ε.Ε ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας σε ό,τι αφορά στο παλαιστινιακό ζήτημα.
Βρήκε, επίσης, ότι το σχέδιο του Τράμπ έχει πολλά γκρίζα σημεία και δεν έχει καμία δέσμευση για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, κι αυτό όπως είπε είναι σημαντικό γιατί μια σειρά από χώρες έχουν ήδη προχωρήσει στην αναγνώρισή του. Αποφάνθηκε, μάλιστα, με απόλυτη βεβαιότητα: «Η ειρήνη για Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας λύσης δύο κρατών, στη βάση των συνόρων του 1967, με την Ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης». Την Παρασκευή, εξάλλου, μιλώντας στο γαλλικό πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne, διακήρυξε ότι χρήσιμη για την κοινωνική πλειοψηφία είναι η κυβερνώσα και όχι η διαμαρτυρόμενη Αριστερά.
Η Αριστερά που, όπως είπε, τολμά να πάρει την ευθύνη της διακυβέρνησης. «Παντρεύοντας» τις δύο καίριες παρεμβάσεις που έκανε εκτός Ελλάδας ο κ. Τσίπρας, έχει αξία να θυμηθούμε πώς η κυβερνώσα αριστερά διαχειρίστηκε τη σχέση της με το Ισραήλ. Πώς δηλαδή με κυνικό αριβισμό και πολιτικό καιροσκοπισμό έκανε λάστιχο την αγάπη και την αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους. Πώς απονεύρωσε για όσα χρόνια κυβερνούσε τον αριστερό αντισημιτισμό, τον οποίο οι αριστεροί επί δεκαετίες χουχούλιαζαν, κάτω από τις παλαιστινιακές κεφίγιες και τα φεστιβάλ ειρήνης.
Πώς άραγε θα νιώσει ο τυχαίος φριπαλεστάιν, ο φιλοχαμασίτης ακτιβιστής της Flotilla, η πρώην υπουργός Πέττυ Πέρκα αν αντικρίσουν τι έγραφε ο κ. Τσίπρας, στο βιβλίο επισκεπτών του Προεδρικού Μεγάρου επισκεπτόμενος το Νοέμβριο του 2015 το Ισραήλ;
Ενάμιση μήνα μετά την προσφυγή στις πρόωρες κάλπες του Σεπτεμβρίου - αφού εξαπάτησε πολιτικά τα κόμματα που στήριξαν το τρίτο μνημόνιο και έκανε ξανά κυβέρνηση με τον κύριο Καμμένο – ο πρώην πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον τότε Ισραηλινό Πρόεδρο Ρέουβεν Ρίβλιν. Αμέσως μετά έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών «Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι στην ιστορική σας πρωτεύουσα και να συναντώ τις εξοχότητές σας», «With great honor to be in your historical capital and to meet your excellencies».
Κουτοπόνηρη σκοπιμότητα ή τερατώδης άγνοια; Παραμένει γεγονός ότι κατά την περίοδο που όλες οι χώρες είχαν τις πρεσβείες τους στο Τελ Αβιβ ο… αριστερός πρωθυπουργός αναγνώριζε έστω και εμμέσως την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ. Παραμένει, επίσης, γεγονός ότι η κυβερνώσα Αριστερά των Τσίπρα, Φάμελλου, Χαρίτση, Τζανακόπουλου, Τσακαλώτου, της κυρίας Πέρκα περιλαμβανομένης, ασπάστηκε, εργάστηκε και στη συνέχεια «αρπάχτηκε» με νύχια και δόντια στη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.
Υπήρξε μάλιστα η Ελλάδα, η πρώτη χώρα μετά τις ΗΠΑ, η οποία ολοκλήρωσε την υπογραφή του Status of Forces Agreement (SOFA) που λίμναζε επί χρόνια.
Σε παλαιότερο ρεπορτάζ, ενός εκ των εγκυρότερων διπλωματικών συντακτών της χώρας, διαβάζουμε ότι η συμφωνία ρύθμιζε θέματα διαμονής στρατιωτικών δυνάμεων της μίας χώρας στο έδαφος της άλλης, ενώ ήδη ένας μεγάλος αριθμός του στόλου των επιθετικών ελικοπτέρων του Ισραήλ είχε μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας στη Λάρισα. Τη συμφωνία αυτή είχε υπογράψει ο κυβερνητικός εταίρος του κ. Τσίπρα και υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος σε επίσκεψή του, στις 22 Ιουλίου του 2015.
Συνοδεία του τότε Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και μετέπειτα υπουργού ναυάρχου Αποστολάκη και κάμποσων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνταν στην αμυντική βιομηχανία. Η Ελλάδα, η μόνη χώρα μετά τις ΗΠΑ έδινε στο Ισραήλ το προνόμιο της SOFA. Όλα αυτά στο μεσοδιάστημα που οι Τσίπρας – Καμμένος τα έσπαγαν με την Ευρώπη, και η χώρα κρεμόταν στο γκρεμό. Μεταξύ του δημοψηφίσματος και του θρίλερ για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε κανένα φραγμό ή ηθικό δίλημμα να οικοδομεί στιβαρά ερείσματα στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ, μην εγκαταλείποντας, όμως, και το παραμύθι του αντιαμερικανισμού, του αντισυστημισμού και του κρυφού αντισημιτισμού. Οποιοσδήποτε άλλος πλην του πρώην πρωθυπουργού ίσως και να μπορούσε να δημιουργήσει μια αχλύ ελπίδας και προσδοκίας κάνοντας χρήση του όρου «κυβερνώσα Αριστερά». Για εκείνον είναι μια βαριά άγκυρα που όποτε την αναφέρει, τον τραβάει στον πάτο...
