Η αριστερά και ο λαϊκισμός της ανεμογεννήτριας
Shutterstock
Shutterstock

Η αριστερά και ο λαϊκισμός της ανεμογεννήτριας

Την περασμένη Δευτέρα, με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Βουνών και αφού προηγήθηκαν διάφορα καλέσματα- ακόμη και σε γνωστούς ιστότοπους τους αντιεξουσιαστικού χώρου- πραγματοποιήθηκε μια συγκέντρωση στο Μοναστηράκι και μετέπειτα πορεία προς τη Βουλή.

Αριστεριστές, αντιεξουσιαστές, μέλη του αντισπισιστικού κινήματος, παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα της ελληνικής αναρχίας διατράνωσαν «το πάθος για ελεύθερα βουνά είναι δυνατότερο από τα αιολικά» διαδήλωσαν συλλήβδην κατά των ανεμογεννητριών, των αιολικών και των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων. 

Κήρυξαν εκ νέου, «αγώνα ταξικό και οικολογικό» με παράλληλο προσκλητήριο προς τους ομοϊδεάτες τους, να εκφράσουν την οργή τους «σε κάθε τόπο, κάθε πόλη, κάθε χωριό και κάθε δήμο» ώστε να διασωθούν τα βουνά και τα ποτάμια, τα δέντρα και τα φυτά. Ο τόπος, ο πλέον ενδεδειγμένος περισσότερο από όλους, για να τεστάρουν την «αλήθεια» τους, είναι η Φλώρινα και ειδικότερα η ευρύτερη περιοχή της Πτολεμαΐδας.

Εκεί, όπου και ο πλέον αδαής μπορεί ευθέως να συγκρίνει ως προς το περιβαλλοντικό, οικολογικό και αισθητικό αποτύπωμα τους, τις ανεμογεννήτριες που βρίσκονται στα γύρω βουνά, με τις τερατώδεις σε μέγεθος και όχληση μονάδες ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ και τα λιγνιτωρυχεία.  

Το μονομερές πάθος κατά των επιλογών οι οποίες καθιστούν τη χώρα αυτόνομη και αυτάρκη ενεργειακά, δεν εξηγείται επαρκώς από την οικολογική διάσταση που χρησιμοποιούν οι «ακτιβιστές».

Ούτε από το ταξικό πρόσημο και τη μάχη ενάντια στα συμφέροντα του… λόμπυ της ενέργειας που επικαλούνται οι δυνάμεις της εγχώριας Αριστεράς. 

Αποδίδεται εν πολλοίς και σε έναν προσεκτικά σχεδιασμένο και επαρκώς χρηματοδοτημένο εδώ και χρόνια «πόλεμο», ο οποίος διεξάγεται, προκειμένου να διατηρηθεί η εξάρτηση της Ευρώπης και της Ελλάδας από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την προστασία του περιβάλλοντος, την κλιματική κρίση, τη μείωση της ενεργειακής φτώχειας που πλήττει τους μη έχοντες, επιζητούν να προχωρήσει γρήγορα η πράσινη μετάβαση. Να εξασφαλίσουμε καθαρή και φθηνή ενέργεια από τις ανεμογεννήτριες, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, τα φωτοβολταϊκά και όλες τις νέες καθαρές μορφές ενέργειας. 

Δεν θα προστατευτούν τα βουνά μας και τα ποτάμια από τα πανό με τα χαζο-συνθήματα, ούτε το εισόδημα των πολιτών από τα ακατανόητα  «όχι» των κομμάτων της Αριστεράς στη Βουλή.

Θα προστατευτούν με σχέδιο και αποφάσεις που εδράζονται στη γνώση, στα νέα δεδομένα και τις συνθήκες που διαμορφώνονται με ορίζοντα πολλών δεκαετιών.  Όπως είναι η  επιλογή της τεχνολογίας για τα υπεράκτια αιολικά, που θα δημιουργηθούν στη χώρα, μέχρι τις ρυθμίσεις που έφερε η κυβέρνηση και επιβάλλεται πλέον οι ανεμογεννήτριες που τοποθετούνται σε βουνά και δάση να έχουν πρόσθετες πρόνοιες για τη δασοπυρόσβεση. Ή την τοποθέτηση δεντροστοιχιών και φυτοφραχτών γύρω από τα φωτοβολταϊκά ώστε να βελτιώνεται το περιβαλλοντικό αποτύπωμα και να μειώνεται η οπτική όχληση.

Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αντιπαλεύει με αξιώσεις τον εγγενή λαϊκισμό,  όπως τον συμπύκνωσε ο Θ. Σκυλακάκης στη φράση: «Όλοι θέλουμε να έχουμε το φθηνότερο ρεύμα που φέρνει το φωτοβολταϊκό ή το αιολικό, αλλά δεν θέλουμε αυτές οι εγκαταστάσεις να είναι κοντά μας». Η αριστερά και οι παθιασμένοι πολέμιοι των ΑΠΕ τον υποδαυλίζουν.