Η επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη, είναι η ληξιαρχική πράξη ενός θανάτου που είχε συντελεστεί προ ετών, αλλά έπρεπε πρώτα να πειστούν οι πιστοί στο θαύμα της ανάστασης ή έστω της μετενσάρκωσης. Για τη λεγόμενη δημοκρατική νομιμοποίηση, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στη βαθιά αντιδημοκρατική, ελληνική αριστερά, έπρεπε να επικυρωθεί η νεκρανάσταση ή η μετενσάρκωση από μία ψηφοφορία, όπερ και εγένετο. Τι απέμεινε από όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό, μπήκε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελληνικής αριστεράς

Πώς, χωρίς οριζόντια στήριξη, θα συγκρατηθούν οι τιμές σε πετρέλαιο, αέριο, ρεύμα; Τι θα συμβεί όταν θα επανέλθουν οι ρήτρες; Και με το φέσι 1 δισ. των κακοπληρωτών; Στοιχήματα ενός διαφορετικού από τον περσινό χειμώνα στην ενέργεια.

Υπάρχουν δύο είδη φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και είναι εκτεταμένα και τα δύο. Η πρώτη είναι η «επαγγελματική». H δεύτερη ανθεί στις καθημερινές συναλλαγές. Σε τι βαθμό αντέχει η αγορά τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής.

Οι Θεσσαλοί δεν επιζητούν χαμόγελο οδοντόκρεμας. Θέλουν σοβαρό Κράτος. Το οποίο θα αναλάβει το σοβαρό έργο της Μεταπολεμικής Ανασυγκρότησης από την καταστροφή που άφησε ο «Δανιήλ». Πέραν των, εντελώς, βασικών αναγκών τίποτε άλλο δεν έχει αντιμετωπιστεί ακόμη, δυστυχώς. Οι πληγέντες κάτοικοι του Θεσσαλικού κάμπου περιμένουν! Πρώτα απ´ όλα να περάσει όσο το δυνατόν ανώδυνα η νέα κακοκαιρία για τις επόμενες 3-4 ημέρες.

Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε ξεκαθαρίσει το εθνικό μας πλάνο και τη στρατηγική βάθους. Απλά τεκμηριώνουμε ή αναλύουμε τις όποιες κινήσεις και όχι το τι θέλουμε να πετύχουμε.

Eίναι δυνατόν η προσφορά του Μενέντεζ προς την Ελλάδα, να είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στο διεθνιστικό καθήκον απέναντι στην Κούβα; Φυσικά, για αυτό τον λόγο καμαρώνουν που είναι διεθνιστές, για αυτό τον λόγο οι περισσότεροι εξ αυτών ανήκουν στις συλλογικότητες των no borders. Για όλους αυτούς είναι ευτύχημα που έφυγε από το κρίσιμο πόστο του ένας εχθρός της Κούβας, που τύχαινε όμως να ήταν καλός φίλος της Ελλάδας. Δε θα πρέπει να μας παραξενεύει η συμπεριφορά τους. 

Η μεριά στην οποία ανήκουμε και με τον κόσμο που κατά μείζονα λόγο συναλλασόμαστε, περνά δύσκολες στιγμές. Ο πόλεμος του Πούτιν εναντίον της  Ευρώπης και της Αμερικής έχει γείρει αλλά δεν έχει κριθεί. Η αναδιάταξη δυνάμεων, που επιδιώκει ο Πούτιν, ελπίζοντας σε βοηθητική γι αυτόν συμπαράταξη Κίνας, Βόρειας Κορέας, Τουρκίας και άλλων μικρότερων ή μεσαίων δικτατορίσκων προφανώς δεν μπορεί να του φέρει τη «νίκη», σίγουρα όμως θα παρατείνει τις αβεβαιότητες.

Θέλουν, λέει, να αγωνιστούν για να στηρίξουν την κοινωνία. Αυτό μας είπε χτες ο Αλέξης Τσίπρας. Αν ήθελε να πει κάτι για να πει, τα είπε μια χαρά. Αλλά αν τα εννοούσε κιόλας, μάλλον ποντάρει στην κοντή μνήμη των Ελλήνων. Η κοινωνία πέρασε δύσκολα με την υπερφορολόγηση και τα μέτρα Κατρούγκαλου σε μία άλλη περίοδο, στη δική του. Γι αυτό άλλωστε και οι πολίτες στις εκλογές γύρισαν μαζικά την πλάτη τους στο κόμμα της κολοτούμπας.

Σαν αποτοιχισμένη τοιχογραφία που έρχεται από τα βάθη του χρόνου η ζωγραφική της Ανδρονίκης Χειλά. Η έκθεσή της εγκαινιάζεται στις 27 Σεπτεμβρίου.

Η ζωή στον αυτόματο και η καταναγκαστική ευτυχία τίθενται μεταξύ των ζητημάτων στο έργο «Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ» που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο στο θέατρο «Κιβωτός».

Ενώ η εξέλιξη της προστιθέμενης αξίας των μεγάλων επιχειρήσεων ήταν ανοδική, η αντίστοιχη εξέλιξη της προστιθέμενης αξίας των ΜμΕ ήταν πτωτική κατά -32,7%.

Το πρώτο που σας λέω λοιπόν είναι ότι η επικοινωνιακή χάρη του Στέφανου έφτασε και κατέλαβε το νησί, με την ίδια ταχύτητα που κατέλαβε και τη μητροπολιτική Ελλάδα. Όπου βρέθηκα κι όπου άνοιξα κουβέντα, όλοι οι Κύπριοι για τον Κασσελάκη με ρωτούσαν. Όσο για την περιβόητη δήλωση του που στη συνέχεια ανασκευάστηκε ως σαρδάμ ή ως αποτέλεσμα λειψής γνώσης της ελληνικής γλώσσας, οι Κύπριοι δεν ασχολήθηκαν ούτε κατ’ ελάχιστον.

Το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών της 15ης Οκτωβρίου για το Κράτος Δικαίου, τη Δημοκρατία και τις σχέσεις της Βαρσοβίας με τις Βρυξέλλες εν καιρώ πολέμου στην Ευρώπη.