Από την απόσταση η οποία μας χωρίζει, είναι προφανές ότι η κυρία Καρυστιανού ήταν μεταξύ εκείνων των προσώπων που ξεχώρισαν στην επικαιρότητα του έτους που φεύγει. Στο δικό της πρόσωπο αποκρυσταλλώθηκε το κάλεσμα των συγγενών που έγινε πριν περίπου έναν χρόνο, δύο φορές κοντά-κοντά, στις 26/1 και ξανά στις 28/2/2024.
Οι συγκεντρώσεις εκείνες είχαν χαρακτηριστεί «θριαμβευτικές» και ήσαν, ειδικά η δεύτερη, μεγάλες. Αν και όχι μεγαλύτερες από πολλά άλλα μεταδικτατορικά συλλαλητήρια. Ειδικά όσα αφορούσαν μεγάλα ζητήματα της πολιτικής, ανάμεσά τους και των μεγάλων κομμάτων που κυβέρνησαν την χώρα.
Η κομματική βοήθεια, σύμπασας της αντιπολίτευσης και πλείστων εργατοϋπαλληλικών συνδικάτων τα οποία κήρυξαν πανελλαδικές απεργίες, ήταν, τότε και παραμένει σήμερα, καθοριστική στην ανάδειξη της πηγαίας και αυθόρμητης συγκίνησης που διέτρεξε ολόκληρη την κοινωνία.
Μια επόμενη συγκέντρωση (μάλλον αντισυγκέντρωση στην καθιερωμένη ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ), στις 6 Σεπτεμβρίου, είχε πολύ μικρότερη απήχηση.
Η μεγάλη δουλειά ευαισθητοποίησης, με καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά, έγινε κυρίως μέσω του διαδικτύου. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η σχετική «καμπάνια» υποβοηθείται πάντοτε από όσους έχουν τον τρόπο να το κάνουν, δηλαδή τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.
Πολλοί ειδικοί είχαν προσέξει πριν έναν χρόνο την κάθετη εκτόξευση των εγγραφών πολιτών που υποστήριξαν τους σκοπούς του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος. Με αποτέλεσμα να ξεπεράσουν το εκατομμύριο των ατόμων, μέσα σε λίγες ημέρες, τον περυσινό Ιανουάριο.
Οι ειδικοί, αντιλαμβανόμενοι το μακρύ χέρι εκείνων που έχουν τον τρόπο να παρεμβαίνουν σε δραματικά γεγονότα τα οποία ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη σε διάφορα κράτη, είχαν κοινοποιήσει τους φόβους τους, αλλά τα παραδοσιακά κόμματα δεν έδωσαν σημασία. Παρόμοιες επεμβάσεις συμβαίνουν και αλλού. Καλά θα κάνουμε να το συνηθίσουμε και να γίνουμε εξυπνότεροι από τους «καθοδηγητές».
Η κυρία Καρυστιανού ετοιμάζεται να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά όλο αυτό το ρεύμα. Εχει το δικαίωμα. Κάθε πολίτης μπορεί να ζητήσει την ψήφο των πολιτών. Μπορεί η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας να στηρίζεται στα κόμματα, αλλά και μια δημοψηφισματικής εμπνεύσεως «λίστα» θα βρει το δρόμο της κάλπης.
Διαβάζω ότι, άγνωστοι σε εμάς «σύμβουλοι», της εφιστούν την προσοχή ώστε να μη βιαστεί στην αναγγελία κομματικής καθόδου, γιατί, λένε, «θα καεί». Κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν. Εξάλλου, η καθημερινή πολιτική είναι όφις φαρμακερός ή, όπως λέει ο λαός, οχιά διμούτσουνη.
Η κυρία Καρυστιανού «φλέρταρε» για μακρό διάστημα με την κυρία Κωνσταντοπούλου. Όπως το περιμέναμε, η «απειλή» συνεργασίας μεταξύ των δύο κυριών, ήταν δύσκολο να προχωρήσει. Τότε, τον Μάρτιο, δημοσκοπήσεις κατέγραφαν πως 1 στους 2 πολίτες θα μπορούσαν να ψηφίσουν ένα κόμμα Καρυστιανού-Κωνσταντοπούλου. Αν όμως οι δύο κυρίες δεν ήσαν μαζί, στο ίδιο κόμμα, τότε 3 στους 4 υποστηρικτές ενός παρόμοιου σχηματισμού δεν θα εμπιστευόντουσαν την κυρία Κωνσταντοπούλου.
Ακόμη τότε, η κυρία Καρυστιανού εμφανιζόταν «απολιτίκ». Στην ομιλία της στην μεγάλη συγκέντρωση είχε τονίσει ότι «η αγάπη μας δημιούργησε μια πελώρια ένωση και αγκαλιά στην οποία ανήκουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ, όσοι συναντήθηκαν απανταχού στη γη με ιερό σκοπό την κάθαρση ενός ολόκληρου λαού, ένωση πολυπόθητη για την κάθαρση της ελληνικής ψυχής (αφού) μπορούμε και θα φέρουμε το θαύμα της Δικαιοσύνης στη χώρα μας και πάλι».
Όμως, εκείνες τις μέρες η ίδια η κυρία Καρυστιανού είχε τοποθετηθεί λέγοντας: «Τα δημοσιεύματα που μιλούν για τη δημιουργία κόμματος από τους συγγενείς των θυμάτων ή με τη στήριξη των συγγενών των θυμάτων είναι ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ (και) καλούνται όλα τα ΜΜΕ να κάνουν τους αναγκαίους διαχωρισμούς, όπως δεοντολογικά οφείλουν, ώστε να μην παραπλανούν το αναγνωστικό κοινό και τους ακροατές τους.»
Το διαζύγιο που ακολούθησε λίγο αργότερα, όπως το περίμεναν όσοι έβλεπαν πως υπάρχει «ασυμφωνία χαρακτήρων», άφησε την κυρία Ζωή Κ. χωρίς καύσιμα. Μέχρις ότου μεγάλος δικηγόρος είχε την ιδέα να φέρει στην Ελλάδα και να εγκαταστήσει στο Μνημείο του Αγνώστου έναν πατέρα (άλλο ένα σύμβολο...) που ζητούσε την εκταφή των οστών του γιού του.
Το νέο άρμα μάχης για τη Ζωή Κ. ήταν πλέον έτοιμο για να επιτεθεί στο θυμικό των πολιτών. Ότι κανείς δεν γνωρίζει, τώρα που μιλάμε, τι απέγινε με το αίτημα του «απεργού» αφότου βρήκε ο εισαγγελέας την κατάλληλη φόρμουλα, αποδεικνύει, πλαγίως, ότι η υπόθεση των Τεμπών παραμένει εκρηκτική πρώτη ύλη για την προώθηση ακραίων πολιτικών θέσεων με σκοπό την... «ανατροπή του διεφθαρμένου κράτους πολιτικών και δικαστών».
Επιπροσθέτως, οι κινητοποιήσεις αγροτών στα μπλόκα έδωσε και στις δύο κυρίες τις φωτο-ευκαιρίες να συνδεθούν με ένα κομμάτι ψηφοφόρων που παραδοσιακά κινείται μεταξύ των παραδοσιακών μεγάλων κομμάτων.
Ερχόμαστε λοιπόν στο δια ταύτα. Εκ των δύο κυριών, εφόσον κατέβουν στις εκλογές, το σεβαστού μεγέθους τμήμα των ψηφοφόρων που αναζητεί τρόπο να πονέσει τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα, κυρίως όμως αυτό που τώρα κυβερνά, μόνο μια θα πρωτεύσει. Η άλλη θα υποχρεωθεί σε παραδοχή της ήττας της. Είναι επομένως καλύτερο και για τις δυο, να μην τοποθετηθούν στην ίδια πλευρά του πολιτικού φάσματος, όταν μάλιστα και οι δύο βρίσκονται πολύ μακριά από το πολιτικό κέντρο, στο οποίο όμως σταθμεύει ο μεγάλος αριθμός των πολιτών που τελικά συμμετέχει στις εκλογές.
Αυτό έμοιαζε, μέχρι πρότινος, ευκολότερο για την «μητέρα των Τεμπών». Μένει βεβαίως οι μυστικές υπηρεσίες του Πούτιν να κοιτάξουν τα αρχεία των δορυφόρων τους και να αποφασίσουν αν θα στείλουν τις δήθεν «αποδείξεις» φόρτωσης των επικινδύνων υλικών της εμπορικής αμαξοστοιχίας, είτε στην κυρία Καρυστιανού, είτε στον δοκιμασμένο συνεργάτη τους κύριο Βελόπουλο.
Για τη Ζωή Κ. είναι δυσκολότερο να το παίξει «απολιτίκ», κυρίως λόγω του αριστερού οικογενειακού παρελθόντος της, χάρις στο οποίο αναρριχήθηκε εντυπωσιακά στη στελεχιακή κορυφή του κόμματος του κυρίου Τσίπρα.
Με δύο λόγια: μπορεί η κυρία Καρυστιανού να είναι το πρόσωπο των κινητοποιήσεων του 2025, δεν είναι όμως ικανή, ούτε και η ίδια νοιώθει επαρκής, να μπει στην καθημερινή φωτιά της πολιτικής.
Αυτό ακριβώς που ξέρει να κάνει καλά, και μάλιστα με τρόπο προκλητικό, η κυρία Ζωή Κ. η οποία, τελικά, κατάφερε να καταστεί το κύριο δημοσκοπικό πρόσωπο της χρονιάς.
Με αποτέλεσμα, το πρόσωπο της χρονιάς να αναδεικνύεται δια της διπλωπίας, ασθένεια που προσβάλει κάποτε το κουρασμένο σαρκίο των πολιτών. Ποια θα αντέξει; Τα στοιχήματα μόλις άνοιξαν.
