Μέχρι το τέλος του χρόνου, η κυβέρνηση θα φέρει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την αποκατάσταση των ζημιών σε κτίρια, που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές δηλαδή σεισμούς, πλημμύρες, κατολισθήσεις, ανεμοστρόβιλους και ό,τι άλλο φέρνει -με μεγάλη συχνότητα πλέον- η κλιματική κρίση.
Το ανακοίνωσε στη Βουλή, ο αρμόδιος υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Γιώργος Καραγιάννης, απαντώντας στο βουλευτή του ΚΚΕ Μανώλη Συντυχάκη, ο οποίος μετέφερε διαμαρτυρίες σεισμόπληκτων Αρκαλοχωριτών. Κάποιοι, είπε, δεν έχουν δει ακόμη τα λεφτά για τις αποκαταστάσεις στους λογαριασμούς τους και όσοι είδαν διαμαρτύρονται γιατί δεν αποζημιώνονται για το 100% της ζημιάς στα σπίτια τους, ούτε συνολικά για τα τετραγωνικά των ιδιοκτησιών τους.
Ο υφυπουργός υποχρεώθηκε -όπως πολλές φορές στο παρελθόν οι προκάτοχοί του- να πει τα συνήθη. Τα αναμενόμενα. Πως η κυβέρνηση και το κράτος έσπευσαν να παράσχουν (την) αρωγή σε χρόνο ρεκόρ. Για να γίνουν οι αναγκαίες αυτοψίες και να προχωρήσουν οι διαδικασίες ιδρύθηκαν ειδικά τμήματα πολεοδομίας στο Ηράκλειο και στο Αρκαλοχώρι, έγιναν επιπλέον προσλήψεις. Ο βουλευτής του ΚΚΕ αντέτεινε ότι κακώς έχει μπει «κόφτης» για την καταβολή αποζημίωσης τα 150 τ.μ και όχι το σύνολο των κατεστραμμένων τετραγωνικών στα κόκκινα, πράσινα και κίτρινα κτίρια.
Θα ήταν όντως εξαιρετικά αντιπαραγωγικό να ανοίξει ο υφυπουργός Υποδομών ή οποιοσδήποτε άλλος υπουργός συζήτηση, ιδίως με έναν βουλευτή του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΜεΡΑ25, σχετικά με τη βέβαιη - και όχι και τόσο μακρινή χρονικά - αδυναμία του κράτους να σηκώνει το βάρος όλων των αποζημιώσεων από τις φυσικές καταστροφές, που διαδέχονται η μία την άλλη.
Όπου «κράτος» είναι τα χρήματα όλων των φορολογουμένων πολιτών.
Δεν γίνεται το «τενεκεδάκι» της στοιχειώδους, υποχρεωτικής ασφάλισης των κατοικιών, να το κλωτσάει όλο και παρακάτω η κυβέρνηση, υπό την προσχηματική κριτική της αντιπολίτευσης ότι μια τέτοια επιλογή είναι μετάθεση των ευθυνών του κράτους στους πολίτες και «δωράκι» στις ασφαλιστικές. Το μάρμαρο γίνεται όλο και ακριβότερο για όλους και πρωτίστως, τους μη έχοντες και κατέχοντες ακίνητα, που πληρώνουν με τους έμμεσους φόρους τους, τους έχοντες και μη ανησυχούντες.
Ούτε η έλλειψη κουλτούρας των Ελλήνων -που υποχρεώνονται μόνο για την ασφάλιση των οχημάτων τους- μπορεί να είναι η δικαιολογία ώστε να μην επιχειρηθεί ένας κοινός βηματισμός με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν την περασμένη άνοιξη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, προκύπτει ότι στη χώρα ασφαλισμένο είναι μόνο το 16% ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ε.Ε κυμαίνονται μεταξύ 79-80%.
Οι όροι μιας τέτοιας συζήτησης, γίνονται ευκολότεροι απ' ότι στο παρελθόν, όσο εμπεδώνεται στη συνείδηση του μέσου πολίτη ότι ο κίνδυνος να βρεθεί χωρίς κεραμίδι από μια Μήδεια ή μια κατολίσθηση δεν είναι μια στο εκατομμύριο.
Η υπαναχώρηση της κυβέρνησης -όταν πέρασε το νόμο για το κλίμα- από την υπόσχεση για έκπτωση φόρου σε ασφαλιστικές για την κάλυψη φυσικών καταστροφών, ενόψει του νέου θεσμικού πλαισίου πρέπει, ενόψει του νέου θεσμικού πλαισίου να διορθωθεί.
Ο Αδ. Γεωργιάδης είχε παραδεχθεί τότε, πως σε μια περίοδο υψηλού πληθωρισμού, όταν ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, είναι αυτοκτονικό να πας στην υποχρεωτικότητα της ασφάλισης των κατοικιών. Ιδανικές συνθήκες για μια τέτοια επιλογή δεν θα βρεθούν, αν μάλιστα δεν προηγηθεί μια συζήτηση που να αποτυπώνει, από τη μια τον «λογαριασμό» των αποζημιώσεων που πλήρωσε ο Έλληνας φορολογούμενος και την πρόβλεψη για τον μελλοντικό λογαριασμό από την άλλη.
