Σε ένα τοπίο κοινωνικής δυσπιστίας για τη δυνατότητα της κεντροαριστεράς να αποτελέσει αξιόμαχη δύναμη απέναντι στον Μητσοτάκη, αλλά και αδιαφορίας για την ενδεχόμενη έλευσή της στην εξουσία, ο Αλέξης Τσίπρας, δημοσιοποίησε τα 41 ονόματα που συγκροτούν το επιστημονικό συμβούλιο του Ινστιτούτου που φέρει την επωνυμία του.
Μακράν των δυνατοτήτων ημών να κρίνουμε την επιστημονική οντότητα ενός εκάστου εξ αυτών. Ωστόσο, δεν απαλείφεται η απορία για το γεγονός ότι όντας επιστήμονες συστρατεύτηκαν παρά τω Αλέξη. Ίσως, τους έπεισε για τη δεινότητα, της εμβάθυνσης που έχει πετύχει στη θεωρία του «δημοκρατικού καπιταλισμού».
Μεταξύ των μελών του συμβουλίου υπάρχουν και κάποιοι που έχουν ενασχόληση με την «ενεργό πολιτική», όπως ο πρώην υπουργός και ομότιμος καθηγητής Κώστας Γαβρόγλου, ο πρώην επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής Φραγκίσκος Κουτεντάκης, ο πολιτικός επιστήμονας (και άτυπος λέγεται συν- συγγραφέας του βιβλίου του Αλέξη «Ιθάκη») Νίκος Μαραντζίδης, οι πρώην υπουργοί Δημήτρης Λιάκος, και Γιώργος Χουλιαράκης, και η αντιστράτηγος ε.α. της ΕΛ.ΑΣ. Ζαχαρούλα Τσιριγώτη.
Η κίνηση αυτή είναι σαφώς σχεδιασμένη από τη γαλλική εταιρία που έχει αναλάβει το rebranding του πρώην πρωθυπουργού. Με την καθοδήγησή της, προσπαθεί να φιλοτεχνήσει ένα νέο πρόσωπο, πολιτικά σύγχρονο, που έχει πετάξει στο καλάθι τις - εν τη πράξει - αποτυχημένες ριζοσπαστικές ιδέες που τον έφεραν στην εξουσία, αλλά απέτυχαν να τον διατηρήσουν σε αυτή.
Το πρόβλημα είναι πως η εμπιστοσύνη του λαού στο συγκεκριμένο εγχείρημα είναι μικρή, καθώς η κεντροαριστερά έχει απαξιωθεί με ευθύνη του ίδιου του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δική μας αυθαιρεσία ο ισχυρισμός. Καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και επιβεβαιώνεται από την πιο στοχευμένη έρευνα του ινστιτούτου ΕΝΑ και της PRORATA.
Σύμφωνα με αυτή το 46% των εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, το 45% του ΚΚΕ, το 38% του ΜέΡΑ25 και το 35% του Κινήματος Δημοκρατίας ως αιτία απαξίωσης της κεντροαριστεράς θεωρούν την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των μνημονίων.
Οι ψηφοφόροι της Πλεύσης Ελευθερίας κατά 43% εστιάζουν κυρίως στην απουσία ηγετικής φυσιογνωμίας για να ενώσει (δεν τους πείθει η Ζωή;) και αυτοί της Νέας Αριστεράς σε ποσοστό 44%, θεωρούν ως αιτία τη φθορά που έχει υποστεί το όραμα της Αριστεράς.
(Στα ανωτέρω ταιριάζει ο στίχος του Σαββόπουλου: «Ήμασταν πάντοτε της ήττας που νικάει την εξουσία και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία»…).
Όσο για τη δυνατότητα κάποιου κόμματος του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου να ανασυγκροτήσει την κεντροαριστερά, κανένα εξ αυτών δεν ευτυχεί στα ποσοστά. Ένα κόμμα υπό τον Τσίπρα συγκεντρώνει μόνο την προτίμηση του 19% των αριστερών και κεντροαριστερών ενώ ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με 17% το ΠΑΣΟΚ! Στον γενικό πληθυσμό η εμπιστοσύνη στο εγχείρημα καταρρέει. Το 20% θεωρεί καταλληλότερο το ΠΑΣΟΚ και μόνο το 14% ένα κόμμα υπό τον Αλέξη.
Παρόλα αυτά ο Σωκράτης Φάμελλος εξακολουθεί να πιστεύει στο άστρο του Αλέξη. Με συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 δήλωσε «οι δρόμοι μας με τον Αλέξη Τσίπρα μπορούν και οφείλουν να συγκλίνουν».
Και μάλιστα διαφώνησε με όσους (και με τον Πολάκη) χαρακτήρισαν την παραίτηση Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ ως διασπαστική. Άλλωστε με τον Αλέξη έχουν έναν «κοινό στόχο: Την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης». Γι’ αυτό θα κάνουν ότι μπορούν (θα τον παρακαλούν δηλαδή) για να συγκλίνουν.
Βεβαίως, η πρόταση απευθύνεται και «στις άλλες προοδευτικές δυνάμεις». Το πρόβλημα που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει χωρίς περίσκεψη, είναι πως τις «άλλες προοδευτικές δυνάμεις» τις γνωρίζει. Ξέρει την ιδεολογία τους, τα προγράμματά τους, την ανθρωπογεωγραφία τους. Το κόμμα Τσίπρα (σωστότερα το εκλογικό σχήμα Τσίπρα) είναι ακόμη λευκή σελίδα. Δεσμεύεται να συγκλίνει με το άγνωστο!
Σε κάθε περίπτωση το εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού απευθύνεται σε μια κοινωνία μαγκωμένη και δύσπιστη, σε ατμόσφαιρα που δεν έχει καμία σχέση με τις ενθουσιαστικές ιαχές και ελπίδες δέκα χρόνια πριν.
