Τρεις συνεχόμενες πτωτικές συνεδριάσεις είχαμε να δούμε δυόμιση μήνες, από τα μέσα Ιουνίου και χθες το τηλέφωνο στις χρηματιστηριακές εταιρίες έβγαζε λίγο στρες και άγχος για τη συνέχεια.
Από τις αρχές Μαΐου και τις 1698 μονάδες ο Γενικός Δείκτης έχει καταγράψει μια άκρως αποδοτική για τα χαρτοφυλάκια διαδρομή που έδωσε κορυφή πάνω από τις 2.100 μονάδες και πολλές υπεραξίες σε όλο σχεδόν το εύρος της αγοράς.
Αν κάποιος ισχυρίζονταν στην αρχή του έτους εν μέσω γεωπολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας για την τροπή που θα πάρει η υπόθεση της επιβολής δασμών από τις ΗΠΑ ότι ο Γενικός Δείκτης σε πέμπτη ανοδική χρονιά θα έγραφε κέρδη 45% πριν τον Δεκαπενταύγουστο θα κινδύνευε με ειρωνικά σχόλια (στην καλύτερη) και με χαρακτηρισμούς γραφικότητας.
Παρόλα αυτά οι αγορές είναι εδώ για να μας εκπλήσσουν τόσο στις ανοδικές συγκυρίες όσο και στις πτωτικές. Έχοντας δει 6.600 συνεδριάσεις του Ελληνικού Χρηματιστηρίου ως επαγγελματίας της αγοράς μπορώ με αρκετή δόση βεβαιότητας να υποστηρίξω ότι πέρα από νούμερα δείκτη και θεμελιώδη ακόμα δεν έχουμε δει το τέλος του έργου. Κυρίως για αυτούς τους τέσσερις λόγους:
- Οι κωδικοί λιανικής αύξησαν τη συμμετοχή τους στις ημερήσιες συναλλαγές βελτιώνοντας το πλήθος των συμμετεχόντων από τις 21.000 το περυσινό Δεκέμβριο στις 33.700 τον Ιούλιο. Αν και η αύξηση δεν είναι καθόλου αμελητέα απέχει μακράν από τους 56 χιλιάδες του 2010 ή ακόμα και τους 100 χιλιάδες του 2007. Μια συστηματική διανομή χαρτιών δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε τόσο μικρό πλήθος κωδικών. Η περίμετρος των ενδιαφερομένων με το ελληνικό χρηματιστήριο παραμένει σχετικά σφιχτή, δεν έχει προκύψει μαζικό ρεύμα όπως είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν με φαινόμενα που αφορούσαν κρυπτονομίσματα, επενδύσεις σε χρυσό ή μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό.
- Οι πελάτες/επενδυτές ακόμα δεν έχουν πάρει ισχυρές πρωτοβουλίες υπόδειξης μετοχών στους επαγγελματίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ενταθεί η δραστηριοποίηση σε μετοχές της περιφέρειας ή σε μετοχές με αυξημένο χρηματοοικονομικό ρίσκο. Τα φαινόμενα ωστόσο δεν είναι μαζικά. Το Χρηματιστήριο δεν είναι πρώτο θέμα συζήτησης
- Στις περιόδους «κορύφωσης» οι επενδυτές συχνά καταφεύγουν σε margin accounts, δανεισμό ή παράγωγα σε υπερθετικό βαθμό προσπαθώντας να μεγιστοποίησουν το κέρδος τους. Αυτήν τη φορά τα στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση μόχλευσης είναι περιορισμένη, άρα η αγορά δεν έχει φτάσει ακόμη σε επίπεδα που συστημικά θα την οδηγούσαν σε μια έντονη πίεση με διάρκεια. Επίσης στις προηγούμενες κορυφώσεις (1999, 2007) υπήρχε η αίσθηση «τρέχουμε να προλάβουμε». Σήμερα, οι μικροεπενδυτές συμμετέχουν μεν, αλλά χωρίς τον μαζικό ενθουσιασμό που χαρακτηρίζει την κορυφή μιας αγοράς.
- Δεν έχουμε δει ακόμα το ντηλ που θα κλείσει αυτή την περίοδο, κοινώς «δεν έχει βγει η χοντρή να τραγουδήσει». Και όχι δεν κάνουμε body shaming, η έκφραση αφορά την ευτραφή σοπράνο που κάποτε έκλεινε την 15ωρη όπερα «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν». Εν προκειμένω αναφερόμαστε σε μια επιχειρηματική συμφωνία που θα τραβήξει ρευστότητα από την αγορά, θα έχει σημαντικό ειδικό βάρος και θα σφραγίσει το τέλος μιας διαδρομής. Το είδαμε το 2007 με την εξαγορά της Finans (2,8 δις ευρώ) από την Εθνική Τράπεζα, ενώ οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις του 1999 ήταν η εξαγορά του 51% της Ιονικής (800 εκατ. ευρώ) από την Alpha Bank και της Τράπεζας Εργασίας (880 εκατ. ευρώ) από τον Όμιλο Λάτση. Τα μεγάλα ράλι δεν σβήνουν στο χρόνο έχουν ένα επιχειρηματικό ορόσημο που σηματοδοτεί ένα σπουδαίο φινάλε. Και τέτοιο ορόσημο ανάλογο των μεγεθών της εποχής μας δεν έχουμε δει ακόμα.
