Τρώγοντας έρχεται και η όρεξη και φέτος η Ελληνική Αγορά φρόντισε να ικανοποιήσει και τα πιο πεινασμένα γούστα. Η άνοδος του πρώτου μισού της χρονιάς δεν αφορούσε ένα κλειστό κλαμπ εταιρειών ή κλάδων αλλά είχε πολλούς και εναλλασσόμενους πρωταγωνιστές από όλο το ταμπλό αιφνιδιάζοντας και τους πλέον αισιόδοξους. Όσοι (ξανα)πίστεψαν τη Λεωφόρο Αθηνών δεν δικαιώθηκαν απλώς, έβγαλαν σοβαρές αποδόσεις ενώ η αγορά έχει βάλει γερά θεμέλια για να ισοφαρίσει το ρεκόρ των πέντε συνεχόμενων ανοδικών ετών.
Έπειτα από ένα τόσο δυνατό ράλι σε αποδόσεις και διάρκεια είναι επόμενο να υπάρχει μια αυξημένη εγρήγορση στις τάξεις των επενδυτών, δεν είναι και πολύ μακριά η προηγούμενη δεκαετία που ένα φτάρνισμα σε ένα dealing room στο Λονδίνο αρκούσε για ένα μαζικό ξεπούλημα της Ελληνικής Αγοράς. Ωστόσο, υπάρχουν τέσσερις λόγοι που μπορούμε ακόμα να αισιοδοξούμε ή τουλάχιστον να μην αναμένουμε κάποια ισχυρή πτώση με βάση τα όσα είναι ήδη γνωστά:
Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τη συμπεριφορά της αγοράς σε ειδήσεις που άλλοτε είχαν από ισχυρά αρνητικό έως πολύ αρνητικό αντίκτυπο. Ο γεωπολιτικός παράγοντας και η δασμολογία αποτέλεσαν μέχρι σήμερα τις καλύτερες αφορμές για τη διαμόρφωση ελκυστικών επιπέδων τοποθετήσεων. Η ψυχραιμία που δείχνει ο άλλοτε «σάκος του μποξ» Γενικός Δείκτης είναι συνάρτηση των «νέων χεριών» που έχουν αναλάβει τις τύχες της αγοράς και της φιλοσοφίας διακράτησης αυτής της κατηγορίας των επενδυτών. Η γενική αίσθηση των εμπλεκομένων είναι ότι το εγχώριο χρηματιστηριακό οικοσύστημα διανύει την πιο ώριμη φάση του από πλευράς θεσμικής συμμετοχής.
Η αποτίμηση της αγοράς δεν είναι φθηνή αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι απαιτητική. Όσο οι ξένες αγορές διατηρούν τα μεγάλα premiums το ΧΑ δεν διατρέχει κινδύνους μαζικών εκροών, οι επιχειρηματικές συμφωνίες που ανακοινώνονται πιστοποιούν ότι υπάρχουν ακόμα οι λεγόμενοι «marginal buyers» σε αυτά τα επίπεδα τιμών ενώ και οι εισηγμένες φροντίζουν να ανανεώνουν τα επιχειρηματικά τους πλάνα με φρέσκο υλικό που ανανεώνει τη διάθεση ανάληψης ρίσκου. Η εξωστρέφεια παραμένει ένα ζητούμενο, προς το παρόν το ρόλο της μεγέθυνσης τον αναπληρώνουν οι εξαγορές, ακόμα και έτσι όμως δημιουργείται μεγέθυνση.
Μεγάλη αύξηση στους κωδικούς δεν έχουμε δει, ο μέσος όρος του 2025 τρέχει με 27.500 κωδικούς μηνιαίως περίπου 12% περισσότερους από πέρυσι. Επομένως, δεν υπάρχει το απαραίτητο βάθος για μια διανομή χαρτιών, οι δε ξένοι επενδυτές βρίσκονται μια ανάσα από το ιστορικό υψηλό τους σε ό,τι αφορά το μερίδιο στην κεφαλαιοποίηση.
Τέλος, το ότι δεν έχει παίξει ακόμα η περιφέρεια είναι θετικό. Συνήθως, τα μικρά χαρτιά κλείνουν τον κύκλο της ανόδου με ευφάνταστα σενάρια εξαγορών για τα δεδομένα της κερδοφορίας(;) τους. Από την άλλη πλευρά τα λόμπι που ευθύνονται για την κινητικότητα σε χαρτιά ειδικών προδιαγραφών είναι μάλλον μια ανάμνηση του παρελθόντος στην ελληνική αγορά και μπορεί αυτή η στιγμή να αργήσει τελικά να έρθει. Τόσο το καλύτερο. Και αν συνεχίσει έτσι, ίσως το «τρώγοντας έρχεται η όρεξη»να εξελιχθεί σε ένα λουκούλλειο επενδυτικό γεύμα.
