Η αμπάγια του ανθρωπισμού, κουρέλι στα νύχια τους

Στέκονται  πάλι οι «επαγγελματίες» ανθρωπιστές και αλληλέγγυοι στα ρηχά και σαν τους σέρφερς περιμένουν, να πιάσουν το καλό κύμα των Αφγανών προσφύγων και μεταναστών που θα φτάσει στη χώρα. Τρίβουν τα χέρια τους από αδημονία να φανούν οι βάρκες στα παράλια της Τουρκίας, να γίνουν τα κονέ, να πάρει μπρος, το σύστημα που στόμωσε. Να γαντζωθούν εκατοντάδες στο τείχος στον ‘Έβρο, να βρεθεί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Να μην έχουμε οι πολίτες του μέτρου σε ποια πλευρά του δικαίου και του ηθικού να σταθούμε. Και να τραβολογάνε τα άκρα από δω και από κει την κοινή γνώμη, στήνοντας προεκλογικές ατζέντες που τις έχουμε πληρώσει διπλά. 

Την πολιτική έκφραση του συφερτού των συμφερόντων της συμφοράς έχει αναλάβει εργολαβικά πριν από χρόνια και συνεχίζει ακάματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2015 που οργάνωσε… υποδειγματικά την υποδοχή χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών και τους σκόρπισε στα πάρκα, τις πλατείες της Αθήνας και μετά στις Μόριες. ‘Όπου δόξα τον…Αλλάχ οι βιασμοί παιδιών δεν γίνονταν κάθε μέρα όπως με το μειλίχιο τρόπο του μας διαβεβαίωσε κάποτε ο κ. Δρίτσας.

Έως και σήμερα που η ιδιωτική πρωτοβουλία συντρόφων εξασφαλίζει, στέγαση και ενσωμάτωση σε δεκάδες απ΄ αυτούς. Το απόθεμα διαμερισμάτων τελειώνει αλλά κάτι θα κάνουμε. Ανθρωπισμός και αλληλεγγύη να υπάρχει. Να συμφωνήσουμε όμως ότι ο ανθρωπισμός δεν είναι γάλα με ημερομηνία λήξης. Μπορεί να μου διέφυγε, αλλά δεν είδα, ούτε άκουσα ούτε έγραψε κανείς πως όταν οι φλόγες απειλούσαν τη δομή προσφύγων στη Μαλακάσα και το κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα κατέφτασε κάποια ομάδα ή έστω κάποιο μεμονωμένο αλληλέγγυο συντροφάκι για να βοηθήσει.

Ούτε post του 0,60 δεν διάβασα να λέει τρέξτε να σώσουμε τις μωρομάνες και τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Τα σειρηνοφόρα οχήματα της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, το σχέδιο της κυβέρνησης για αποτροπή θανάτων τους έσωσαν ακριβώς όπως και τους υπόλοιπους. Και ούτε για τη Μόρια και τις μωρομάνες που «φιλοξενούσαν» στα κατειλημμένα των Εξαρχείων δεν ρώτησαν ξανά. Μάλλον η χρησιμότητα όλων αυτών εξαντλήθηκε. Η αποστολή αλληλεγγύης σε αυτούς εκ - πληρώθηκε. Πάμε για άλλα. Η αμπάγια του ανθρωπισμού τους, έχει πέσει στα νύχια αλλά εκεί θα επιμείνουν μέχρι να την κάνουν κουρέλι.