Στη Νέα Δημοκρατία είναι σύνηθες φαινόμενο η αμφισβήτηση της ηγεσίας του κόμματος. Τη μεγαλύτερη ίσως εσωτερική αντιπολίτευση την είχε ο ιδρυτής του κόμματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κι αυτό δεν είναι παράλογο για ένα κεντροδεξιό κόμμα. Η ιστορία, πάντως, θα έπρεπε να έχει διδάξει στους δελφίνους ότι η ζωή με άλλους «τρέχει» τα προκριματικά και σε άλλους δίδει, τελικώς, το στέμμα. Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι έτοιμος να φύγει. Δεν νιώθει κουρασμένος, δεν πτοείται από τις άθλιες προσωπικές επιθέσεις σε βάρος του. Οπότε, οι παράγοντες ας μην ξοδεύουν τζάμπα τα λεφτά τους.
Αν η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα σύγχρονο και κανονικό κόμμα δυτικού τύπου θα έπρεπε να έχει μία τέτοια εσωτερική οργάνωση που οι πολιτικές τάσεις θα ήταν ένα στοιχείο της καθημερινότητάς της και όχι μια αφορμή για εσωστρέφεια. Αλλά στην Ελλάδα δεν ευδοκιμούν τέτοια εξωτικά «φρούτα». Στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να έρθει για τουρισμό και να βρεθεί μέχρι και αρχηγός μεγάλου κόμματος! Οπότε, μην ψάχνουμε και πολλά - πολλά. Και ακόμη, ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε τα ελληνικά κόμματα είχαν υιοθετήσει ονόματα με βάση τη χώρα που τα στήριζε! Γαλλικό, Βρετανικό, Ρωσικό. Τουλάχιστον δεν είμαστε εκεί.
Αλλά η ΝΔ δεν είναι ένα διαφορετικό κόμμα απ΄ότι τα άλλα ελληνικά κόμματα. Δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι κι αυτό ένα κόμμα εξουσίας κι οι βουλευτές του ενδιαφέρονται για ένα και μόνο πράγμα: Την επανεκλογή τους. Αυτό είναι που συσπειρώνει τελικά τους βουλευτές και κάνει πανίσχυρες τις ηγεσίες των κομμάτων.
Πόσο μάλλον όταν το κόμμα τους βρίσκεται στην εξουσία. Η εξουσία είναι η καλύτερη συγκολλητική ουσία. Θυμηθείτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισε τα περισσότερα μνημονιακά μέτρα και είχε μηδενικές απώλειες. Γιατί; Επειδή οι βουλευτές του ήξεραν ότι αν έριχναν τον Αλέξη Τσίπρα και πήγαιναν σε εκλογές θα έχαναν πιθανότατα τη ... δουλειά τους.
Ποιος θέλει σήμερα εκλογές; Οι τελευταίοι που τις θέλουν είναι οι κυβερνητικοί βουλευτές. Τα ευφάνταστα σενάρια θέλουν αλλαγή εν κινήσει. Να «υποχρεωθεί», δηλαδή, ο κ. Μητσοτάκης να αποχωρήσει και να παραδώσει. Και ερχόμαστε στο πλέον ουσιαστικό: Ποιοι ! Διότι δελφίνοι υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι ποιος ενορχηστρώνει όλη αυτήν την εκστρατεία λάσπης που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία τρία χρόνια. Ότι θα έβρισκαν κάποιους πρόθυμους να παίξουν αυτό το παιγνίδι, ήταν βέβαιο...
Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να είναι αιώνιος αρχηγός της ΝΔ. Κάποια στιγμή, όταν κλείσει ο πολιτικός του κύκλος στην Ελλάδα, θα παραδώσει. Μόνο που αυτός ο χρόνος δεν είναι σήμερα και σίγουρα όχι πριν τις επόμενες εκλογές. Κι επειδή πιστεύει ότι θα κερδίσει, οι υποψήφιοι αρχηγοί θα πρέπει να κάνουν μεγάλη υπομονή. Αφήστε που δεν μπορεί να ξέρει κάποιος πώς θα έχουν τότε διαμορφωθεί οι συνθήκες. Αν αυτός που εμφανίζεται σήμερα ως «φυσικός διάδοχος» θα έχει την ίδια εικόνα και τότε. Όσοι έτρεξαν νωρίς στην κούρσα διαδοχής του Κώστα Καραμανλή του Β΄ «κάηκαν» όλοι. Κι έτσι βγήκε ο Αντώνης Σαμαράς...
Η εικόνα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «τελειώσει» είναι μια μεγάλη πολιτική απάτη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη απέδειξε ότι απέχει πολύ από την εικόνα που προσπαθεί να περάσει ένα κομμάτι της διαπλοκής μέσω των μέσων ενημέρωσης που έχει στην κατοχή της. Αλλά αυτό δεν πτοεί τους σεναριογράφους. Μόνο που τα καλύτερα σενάρια τα γράφει, τελικά, η ίδια η ζωή.
Μία και μόνο επισήμανση. Η ενωμένη ΝΔ αποτελεί εγγύηση σταθερότητας για τη χώρα. Μία διασπασμένη ΝΔ ανοίγει τον δρόμο για την κυριαρχία της αριστεράς. Οπότε, όποιος παίζει με τη φωτιά ας μην επικαλείται την Κεντροδεξιά και το συμφέρον της «παράταξης». Αυτά δεν υπάρχουν.
Θανάσης Μαυρίδης
