Σκεφτείτε την εικόνα μιας διαδήλωσης χιλιάδων ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας, στα πρότυπα της διαδήλωσης των Λονδρέζων ενάντια στην μετανάστευση. Νέους ανθρώπους με μεγάλους σταυρούς στα χέρια να ζητούν την εκδίωξη των μουσουλμάνων. Δεν ξέρω τι είναι πιο τρομακτικό. Οι μαντίλες των μουσουλμάνων ή οι φλεγόμενοι σταυροί. Ή ακόμη και η αδυναμία του αστικού κράτους να διαχειριστεί κάτι πιο «δύσκολο» από το πως θα σπαταλήσει τους φόρους των πολιτών. Η Ευρώπη περνάει μια βαθιά κρίση αξιών, η οποία αντανακλάται στην πολιτική και στην οικονομία.
Η Ευρώπη γίνεται όλο και πιο φοβική. Κι αυτό είναι λογικό από την στιγμή που οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποτύχει παταγωδώς να λύσουν τα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες. Και τα θέματα αυτά, όπως η παράνομη μετανάστευση και η ακρίβεια είναι πραγματικά προβλήματα, προβλήματα που τριβελίζουν καθημερινά το μυαλό των ανθρώπων. Ο “αφορισμός” της “ακροδεξιάς” δεν ξορκίζει το πρόβλημα. Αντίθετα, χαρίζει αυτόν τον κόσμο σε ακροδεξιούς πολιτικούς. Να το πούμε και αλλιώς. Δεν είναι τρελός ο κόσμος και διαμαρτύρεται κι όσο οι συστημικοί πολιτικοί δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα, τότε θα αρπάξουν την ευκαιρία ακραίοι πολιτικοί σχηματισμοί.
Η αλήθεια είναι ότι η Δύση υπήρξε μέχρι σήμερα υπερβολικά ανεκτική απέναντι στο πολιτικό Ισλάμ. Δίδει έτσι το σχοινί για να κρεμαστεί η ίδια. Κι αυτό είναι που προκαλεί τις αντιδράσεις και όχι η Πίστη των ανθρώπων. Η ανοχή μεταφράστηκε από πολλούς ιμάμηδες ως αδυναμία. Και η αλήθεια είναι ότι έχει πλέον εξελιχτεί σε αδυναμία, ως αποτέλεσμα της απροθυμίας των κυβερνήσεων να βάλουν τα χέρια τους στην φωτιά. Είναι πιο εύκολο να βγάζει κανείς λόγους για την ελευθερία από το να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της ελευθερίας.
Η γερασμένη Ευρώπη έχει ανάγκη από νέο αίμα. Οι μετανάστες είναι η λύση στο πρόβλημα, καθώς όλα τα άλλα έχουν αποτύχει. Τα επιδόματα δεν πρόκειται να αλλάξουν κάτι. Οι γυναίκες της Δύσης θα συνεχίσουν να κάνουν λίγα παιδιά, όσα χρήματα και να τους δώσει το κράτος. Η μετανάστευση, λοιπόν, είναι μια πραγματικότητα. Η Ευρώπη δεν ζει χωρίς τους μετανάστες. Το θέμα είναι με τι αντίτιμο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένη να γίνει χαλιφάτο του Ισλαμικού Κράτους, ούτε να αποδεχτεί να αλλάξει αυτή συνήθειες στο όνομα της ανεκτικότητας. Οι μετανάστες είναι εκείνοι που πρέπει να ενσωματωθούν στην δυτική κουλτούρα και όχι το αντίθετο.
Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Από κάθε άποψη. Και κυρίως όταν ο πόλεμος των πολιτισμών είναι μία πραγματικότητα, μακριά από τις όποιες πολιτικές πεποιθήσεις μας. Με το να υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τελικά αυτό που αντιμετωπίζουν στους δρόμους τους οι άνθρωποι στο Λονδίνο. Αν θέλουμε να τους πούμε όλους ακροδεξιούς και να γυρίσουμε πλευρό στο κρεβάτι, τότε πράγματι θα φέρουμε στην ακροδεξιά στην Ευρώπη ως κυρίαρχη ιδεολογία. Όπως συνέβη πριν από περίπου έναν αιώνα...
Θανάσης Μαυρίδης
