Ας πούμε ότι ένα νέο παιδί έχει μια πραγματικά καινοτόμος ιδέα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Όχι την Ελλάδα, αλλά τον πλανήτη ολόκληρο. Τι πιθανότητες δίνετε στον άνθρωπο αυτόν να πραγματοποιήσει το όνειρό του; Μικρές, απειροελάχιστες. Εντάξει! Σταματήσαμε να επιχορηγούμε τα καφέ και τα ενοικιαζόμενα, αλλά το να έχει κανείς μια καλή ιδέα στην Ελλάδα μοιάζει σαν να διαπιστώνει ότι κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, αλλά δεν μπορεί να εισπράξει το ποσό επειδή στο μεταξύ ναυάγησε σε ένα άγνωστο νησί στη μέση του πελάγους, χωρίς πιθανότητα επιστροφής...
Δεν είμαι γκρινιάρης, ούτε μηδενιστής. Αλλά η καινοτομία είναι πραγματικά άγνωστη λέξη σε αυτήν τη χώρα. Κι αυτό είναι πραγματικά άδικο, επειδή δεν μας λείπουν οι ταλαντούχοι νέοι και απόδειξη γι αυτό είναι η σταδιοδρομία που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν αποφασίσουν να περάσουν τα σύνορα της χώρας.
Τα πανεπιστήμιά μας βγάζουν καλούς ερευνητές. Εκείνο που λείπει είναι το κράτος. Και εδώ η απουσία του είναι εκκωφαντική. Και εδώ...
Δεν μπορεί να είναι «πρόταση» η μετανάστευση των «καλών μυαλών» που διαθέτει αυτή η χώρα. Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει η χώρα για να μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της σε αυτήν τη γη. Κι αυτή είναι η μόνη βιώσιμη πρόταση για όλους.
Η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, διαθέτει ανθρώπους που αγαπάνε το αντικείμενο και έχουν τεχνογνωσία. Εργαλεία δεν έχουν. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει η πολιτική βούληση. Εκτός κι αν κάποιος θεωρεί ότι μια φορολογική απαλλαγή, όταν η εταιρεία θα φτάσει κάποτε να έχει κέρδη, θα σώσει την κατάσταση. Στην πραγματικότητα προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα, αλλά και πάλι χωρίς επιτυχία.
Οι καινοτόμες ιδέες για να στεριώσουν χρειάζονται χρηματοδότηση. Χρειάζονται ένα δίκτυο υποστήριξης, από την οργάνωση τους μέχρι να φτάσουν στις πατέντες. Το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τους νέους ανθρώπους που στοιχηματίζουν τη ζωή τους πάνω σε μια δουλειά είναι αν θα έχουν κάποια στιγμή στο μέλλον μια κάποια φοροελάφρυνση για ένα μικρό κομμάτι του τζίρου. Το ζητούμενο είναι να επιβιώσουν μέχρι τότε. Αν επιβιώσουν δεν θα τους ενδιαφέρει αν θα πληρώνει χ φόρο ή χ συν κάτι ακόμη.
Κοιτάξτε τι κάνει η Τουρκία στον τομέα αυτόν. Να μην συζητήσουμε για το Ισραήλ. Οι λαοί που θέλουν να προχωρήσουν προχωράνε. Οι άλλοι απλά επιλέγουν τον ρόλο του κομπάρσου.
Τα λέμε όλα αυτά επειδή έρχεται η ΔΕΘ. Καλά τα επιδόματα, καλές οι παροχές, αλλά ακόμη καλύτερο είναι ένα σχέδιο για την χώρα. Και σχέδιο δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν γίνει το πρώτο βήμα, που δεν είναι άλλο από την ουσιαστική στήριξη της καινοτομίας. Θα έπρεπε να είναι η σημαία της χώρας. Επενδύουμε στο μέλλον και το αποδεικνύουμε έμπρακτα, επενδύοντας στη νέα γενιά και σε ό,τι καινούργιο αυτή φέρνει μαζί της.
Θανάσης Μαυρίδης
